Tygrysy szablozębne - odkryto nowe gatunki
Zidentyfikowano nowe gatunki wymarłych tygrysów szablozębnych, które zamieszkiwały Afrykę – informują naukowcy na łamach pisma „iScience”.
Nowe gatunki tygrysów szablozębnych
.Tygrysy szablozębne tworzyły zróżnicowaną grupę drapieżników, które występowały w Afryce ok. 6-7 mln lat temu. W tym samym czasie w Afryce rozpoczęła się ewolucja homininów, kiedy to rozeszły się linie ewolucyjne przodków szympansów i przodków człowieka.
Analiza zbioru skamieniałości ze stanowiska Langebaanweg w Kapsztadzie (Republika Południowej Afryki), pozwoliła naukowcom na wyodrębnienie dwóch, nieznanych dotąd, gatunków tygrysów szablozębnych.
Szczegóły nowych gatunków tygrysów
.Badacze zidentyfikowali w sumie cztery gatunki. Dwa z nich nie były wcześniej znane. Są to Dinofelis werdelini i Lokotunjailurus chimsamyae. Różne gatunki z rodzaju Dinofelis występowały na całym świecie, w Afryce, Chinach, Europie i Ameryce Północnej. Z kolei gatunki z rodzaju Lokotunjailurus znane były dotąd wyłącznie z Kenii i Czadu.
Międzynarodowy zespół, pod kierunkiem paleontologa Alberto Valenciano z Uniwersytetu Complutense w Madrycie (Hiszpania), opracował drzewo pokrewieństwa znanych gatunków tygrysów szablozębnych. Naukowcy sklasyfikowali cechy fizyczne każdego gatunku, takie jak kształt i występowanie zębów oraz kształt żuchwy i czaszki.
Zmiany środowiskowe
.Następnie porównywali występowanie gatunków o danych cechach z typem środowiska. Z ich analiz wynika, że występowanie określonych gatunków odzwierciedla zmiany zachodzące w środowisku, w tym rosnące globalne temperatury.
Na przykład obecność kotów z podrodziny Machairodontinae, które są większe i lepiej przystosowane do biegania z dużą prędkością, sugeruje, że lokalne środowisko miało charakter otwartej, trawiastej przestrzeni. Z kolei obecność podrodziny Metailurinae oznacza, że musiały występować również leśne enklawy.
Liczniejsza reprezentacja pierwszej grupy w skamieniałościach oznacza, że ta część Afryki ewoluowała w kierunku otwartych sawannowych przestrzeni. Klimat stopniowo stawał się coraz bardziej suchy.
Środowisko sawanny mogło z kolei sprawić, że wczesne homininy rozwinęły dwunożny, wyprostowany sposób poruszania się – spekulują badacze.
Relacje człowieka ze zwierzętami
.Czynniki decydujące o tym, czy inne osobniki będą traktowane w sposób przyjazny, czy też agresywny, wykazują duże podobieństwo u zwierząt i u człowieka – pisze na łamach „Wszystko co Najważniejsze” prof. Ewa J. GODZIŃSKA.
Jednym z najważniejszych fundamentów życia społecznego jest ofiarność, czyli gotowość do wyświadczania innym przysług mimo związanego z tym ryzyka, czasem nawet za cenę życia. Altruizm to działania, które przynoszą korzyści innym osobnikom, ale dla altruisty wiążą się z ponoszeniem strat lub przynajmniej ze znacznym tego ryzykiem. Istnieje nawet zjawisko altruistycznego samobójstwa. U niektórych gatunków mszyc osobniki specjalizujące się w obronie kolonii, tak zwani żołnierze, poświęcają życie, by bronić swoje towarzyszki przed wrogami naturalnymi. Gdy napastnik (zwykle gąsienica) uszkodzi zamieszkiwaną przez mszyce galasówkę, żołnierze naprawiają to uszkodzenie za pomocą szybko koagulującej cieczy wyrzucanej z własnego ciała. Żołnierz miesza tę ciecz odnóżami, by przyspieszyć jej koagulację, a potem ginie powolną śmiercią spowodowaną przez nagłą utratę płynów. Żołnierze golców piaskowych, niewielkich afrykańskich ssaków prowadzących podziemny tryb życia, również często poświęcają życie dla swojej kolonii, ponosząc śmierć podczas obrony swoich pobratymców przed wężami – podkreśla w tekście pod tytułem „Czego możemy nauczyć się od zwierząt?” Prof. Ewa J. GODZIŃSKA.
PAP/ Wszystko co Najważniejsze/ LW
