100 lat Europy

Zachód miał być daleko z przodu, a jedynym celem Wschodu miał być skuteczny pościg. Takie myślenie miało sens w wymiarze ekonomicznym, jednak na płaszczyźnie idei takie myślenie o bezrefleksyjnym pościgu prowadziło nieuchronnie do intelektualnego lenistwa. Europa Środkowo-Wschodnia nie miała ambicji szukania własnej drogi rozwoju, chciała tylko czym prędzej upodobnić się do zachodniego ideału. Jednokierunkowy „marsz do UE” oznaczał, iż zapomnieliśmy o naszych najbliższych, naturalnych partnerach – Wiedniu, Bratysławie, Budapeszcie czy Warszawie.