Afryka

Antony Blinken rozpoczął w poniedziałek podróż, podczas której odwiedzi trzy kraje Afryki Subsaharyjskiej. Podróż Blinkena do Afryki ma być elementem planu Waszyngtonu, który stara się neutralizować wpływy Rosji w regionie.

36 mln osób przesiedlonych (uchodźcy, przesiedleńcy wewnętrzni, osoby ubiegające się o azyl)) w Afryce stanowi 44 proc. globalnej liczby.

Nawet jeśli uprzemysłowienie Afryki wymaga zaangażowania własnego, to wsparcie Europy okaże się kluczowe.

Miliard został przekroczony w 2010 roku, a do 2050 roku zostanie przekroczona bariera dwóch miliardów Afrykańczyków. Będą wtedy stanowić 25 procent ogólnej liczby 10 miliardów mieszkańców planety.

Zachęcamy do zapoznania się z najnowszym wydaniem „Wszystko co Najważniejsze” zatytułowanym „Nowe opisanie świata”.

Humanitaryzm nie ma na celu wzmacniania sprawczości, lecz jedynie podtrzymywanie życia. Można wręcz powiedzieć, że służy promowaniu zależności. Humanitaryzm zwiastuje system powiernictwa. Nie trzeba wielkiego wysiłku intelektualnego, aby stwierdzić, że odpowiedzialność za ochronę zawsze była obowiązkiem suwerena. Nie chodzi o to, że wprowadzono nową zasadę, ale raczej o to, że radykalnie zmieniono jej warunki.

Co roku Norweska Rada ds. Uchodźców sporządza listę dziesięciu najbardziej zaniedbanych kryzysów wysiedleńczych na świecie.

Demokratyczna Republika Konga jest na pierwszym miejscu wśród najbardziej zapomnianych kryzysów wysiedleńczych na świecie.

Temat dzisiejszego newslettera “Wspólny Świat” to zaniedbane katastrofy przesiedleńcze na podstawie raportu Norweskiej Rady ds. Uchodźców.

Kryzys ukraiński odbija się na priorytetach, jednak pandemia, klimat i młodzież pozostają kluczowymi inwestycjami.

Niektóre kraje afrykańskie dostrzegają w obecnym kryzysie szanse na długoterminowy wzrost. W szczególności gaz ziemny z Afryki może zmniejszyć zależność Europy od rosyjskiej energii.

Połączenie głodu i konfliktu zbrojnego dociera do nas z otchłani XX wieku. Znów rośnie liczba ofiar walki politycznej, w której wykorzystuje się brak żywności.

Znam powiedzenia „świata nie zbawisz” i „wszystkim nie jesteś w stanie pomóc”. Znam je aż nazbyt dobrze. Ale wiem też, że z miejsca, w którym jesteśmy, dysponując tym, co mamy, zawsze możemy coś zrobić.

Jeśli nie zadbamy o szczepienia w Afryce, stanie się ona wylęgarnią numer jeden wszelkich możliwych wariantów koronawirusa. Nacjonalizm szczepionkowy największych gospodarek świata ogranicza zdolność państw rozwijających się do pozyskiwania tych drogocennych preparatów.

Przychodzimy i zadajemy pytania. Za dużo pytań. Dowiadujemy się prawdy innej niż ta płynąca z rządowych przekazów, kreowanych przez ludzi, którzy nigdy nie postawili stopy w obozie.

W 2050 roku populacja Afryki będzie wynosić od dwóch do trzech miliardów ludzi, a w 2100 roku prawie cztery i pół miliarda. Żaden wzrost gospodarczy nie będzie w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb.

Rozwój Afryki zależy w znacznej mierze od samych Afrykańczyków, w tym od ich zdolności do poprawy instytucji państwowych i powstrzymywania destrukcyjnych konfliktów.

Potęgi kolonialne nie miały spójnej polityki zakładania miejscowych ośrodków mających lokalne dziedzictwo chronić.

Rozpoczęła się gra w „dyplomację szczepionkową”. Pierwszym terenem rozgrywki staje się Afryka. Na razie wygrywają tam Chiny.

Dziś państwa afrykańskie odtwarzają swoją tradycję i historię, pisząc ją na nowo bez pośredników.