W debacie publicznej pojawiły się hasła, których nigdy wcześniej nie odważono się tak dobitnie wypowiedzieć, takie jak „Niemcy są większe niż RFN”, czy gloryfikacja paktu Ribbentrop-Mołotow.
Obserwując to, co dzieje się na ulicach Paryża, jakie są jego przedmieścia, drżą na myśl, że Warszawa mogłaby stać się dziś Paryżem Północy. A dla ludzi głęboko wierzących Polska jest już nie tyle przedmurzem, co ostatnim Okopem Świętej Trójcy, ostatnim depozytariuszem cywilizacji łacińskiej.
Patrząc na częstotliwość spotkań szefów dyplomacji Waszyngtonu i Berlina, można odnieść wrażenie, że bardziej na dokończeniu budowy Nord Stream 2 zależy Niemcom niż Rosji.
Nord Stream 2 został zaprojektowany jako gazociąg, który ma dostarczać surowiec dla Europy Środkowej, a nie dla Niemiec i Zachodu Europy. Celem Rosjan jest doprowadzenie do tego, by wywierając nacisk na Niemcy, móc ich rękami szantażować politycznie i gospodarczo państwa Europy Środkowej.
Bardzo bym chciał, żeby polsko-niemieckie pojednanie w końcu miało miejsce. Niestety, w zamian otrzymujemy jego imitację forsowaną przez stronę niemiecką.
Działania rządzących nie zawsze cieszą się uznaniem obywateli. Ale Angela Merkel spełnia oczekiwania zarówno Niemców, jak i Francuzów. To ona stanowi decyzyjny środek ciężkości w Europy.
Przykładem zmagań Niemców z przeszłością jest utwór Deutschland zespołu Rammstein. Mocna, rockowa muzyka, video pokazuje historię od Hermana Cheruska, pogromcy Rzymian, po wieszanie żydowskich więźniów. Wszystko jest gewaltig: potężne oraz pełne przemocy. Płomienie, krew. Ponury, wagnerowski nastrój. Widać, jak trudno jest im odnaleźć spokój. Coś kryje się pod powierzchnią, atmosfera pełna jest niedomówień. Jak w kotle przykrytym ciężką pokrywą, w którym narasta ciśnienie.
Cóż nam właściwie może dzisiaj obiecać ponowoczesny Zachód? Tyranię biurokracji sprawowanej powszechnie w imię zasad państwa prawa, wszechobecność ponadnarodowych korporacji doskonalących irracjonalność rynków, a może autonomiczną sztuczną inteligencję, która wyznaczy kres ludzkiego istnienia? To jest droga błędna i należy opuścić ją czym prędzej na rzecz ponownego tworzenia własnych form życia i korzystania z nich w oparciu o najważniejszą zasadę europejskiej kultury – przekształcania rzymskiej formy – pisze prof. Marek A. CICHOCKI.
Dzisiaj, z perspektywy czasu olimpiada 1936 roku (6 medali Polaków), sukcesy artystyczne Poli Negri czy Jana Kiepury jawią się jako gorzka, niezrozumiała ironia historii. Wówczas łudzono się jeszcze, że scenariusze rozwoju sytuacji politycznej mogą mieć jeszcze alternatywne rozwiązania. Łudzili się także “berlińscy Polacy”.
Dlaczego tak trudno zrozumieć na Zachodzie, jak wielką katastrofą były dla Polaków wrzesień 1939 r. i jego dalekosiężne konsekwencje? Historia Polski XX wieku jest nie tylko trudna, ale także nie jest w smak wielkim tego świata.
Bez pamięci nigdy nie będzie zjednoczonej Europy, bez pamięci o wartościach, na których opiera się europejska wspólnota, wartościach, które ucieleśnia rotmistrz Witold Pilecki.
Polska przetrwała – przetrwała także dzięki swojej wierności wartościom, które pozwalały jej stawiać opór także sowietyzacji. Poczucie, że zachowaliśmy się, jak należy, było źródłem naszej siły – siły, która ostatecznie obaliła mur berliński.
Niemal do końca wojny Niemcom żyło się bardzo dobrze – głównie dzięki brutalnej okupacji innych państw. W latach 1939–1945 III Rzesza uzyskała równowartość ponad dwóch bilionów euro (według dzisiejszej wartości nabywczej) z grabieży krajów okupowanych.
Rozbiór kraju pomiędzy Niemcy i Rosję Sowiecką był dla Polaków doświadczeniem klęski, ale także nieużyteczności wszelkiej Realpolitik.
Sowiecką politykę zagraniczną definitywnie tłumaczy fundamentalna doktryna bolszewicka o drugiej wojnie imperialistycznej, która nadchodzi i jest nieunikniona. Należy ją wyzyskać dla umocnienia państwa komunistycznego i zapewnić mu możliwości ekspansji terytorialnej i poszerzenia wpływów poza jego granicami.
Sprawa reparacji i odszkodowań wojennych od Niemiec dla Polski jest dla historyka fascynująca – także dla historyka, który zechciałby się przyjrzeć, na jakich podstawach została oparta po 1990 r. koncepcja polsko-niemieckiego „pojednania”. A jest to słowo po obu stronach Odry odmieniane przez wszystkie możliwe przypadki.
Straciliśmy 22 proc. obywateli, tj. na każdy 1000 zginęło 220 osób. Żaden inny kraj na świecie nie zapłacił tak potwornej ceny za przeciwstawienie się niemieckiemu szaleństwu zawojowania świata. Utrata tak wielu sił witalnych, często inteligencji, kadry oficerskiej, wybitnych przedstawicieli społeczeństwa – politykę ich eksterminacji świadomie prowadzili zarówno Niemcy, jak i Sowieci – zostawiła trwały ślad w naszej rzeczywistości. Musimy odbudować potencjał zniszczony przez Niemców i Rosję.
Musimy podjąć wreszcie dyskusję, czy i jak poprzez inżynierię społeczną jesteśmy w stanie zahamować procesy depopulacyjne. Z powodu swojej wielkości i niskiej liczby ludności niektóre miasta i gminy nie posiadają potencjału rozwojowego. Muszą być częścią większego organizmu i lekarstwem nie jest w tym przypadku istnienie powiatów, ponieważ są one często zadłużone i bezsilne.
“W połowie września broniły się skutecznie Warszawa, Modlin i Lwów, trzymało się Wybrzeże, większość wielkich jednostek Wojska Polskiego walczyła jako zwarte oddziały, formowano kolejne dywizje rezerwowe. Tu dochodzimy do kluczowej kwestii. Czy sowiecka inwazja nastąpiłaby, gdyby alianci wykazali się postawą ofensywną?” – fragment najnowszej książki Piotra GURSZTYNA
Żadne europejskie superpaństwo nie jest w stanie osiągnąć celu, jakim jest Europa zdolna do działania. Instytucje europejskie nie mogą sobie jednak rościć prawa do wyższości nad współpracą rządów krajowych. Nowa Europa nie może powstać bez państw narodowych: to one wnoszą legitymację demokratyczną i identyfikację.
