klasztor

Bycie samemu to niczym niezapełniona przestrzeń, to stan faktyczny, który nie posiada jeszcze żadnych emocjonalnych, a tym mniej moralnych konotacji. Bycie samemu to rodzaj materiału, z którego może dopiero coś powstać dobrego lub złego, przyjemnego bądź bolesnego. Inaczej jest z byciem samotnym. To świadomość opuszczenia, to cierpienie i smutek, które z tego płyną. To coś więcej niż jedynie fakt bycia pozostawionym przez kogoś, niechcianym lub z czegoś ograbionym.