emigranci

Na łamach „Wszystko Co Najważniejsze” często piszemy o pewnym szczególnym aspekcie czasów, w których żyjemy: nieustannej zmianie. Idea ta zawładnęła kolejną dekadą XXI wieku i zdaje się, nie ma zamiaru się wycofać. To zmiana kulturowa, mentalna, społeczna — wymieniać można długo. Dzieje się i w głowach i na naszych oczach. Dokąd doprowadzi?

Jeżeli nie przekażemy naszym dzieciom empatii i gotowości pomocy dla obcych, nawet bardzo innych, to możemy się nie doczekać podobnych reakcji naszych dzieci w stosunku do nas. To, jak rząd komunikuje się ze społeczeństwem, buduje poprzez uproszczenia mury także w naszych kieszeniach i sercach. To i błąd, i grzech.

„Przepełnia mnie żal, okropny żal, że mój kraj nie jest mi w stanie zapewnić dobrej przyszłości, że wstydzę się bycia Polką, że martwię się co będzie z moimi rodzicami i innymi osobami starszymi, dla których może zabraknąć na emerytury bo przecież młodzi ludzie uciekają…”