Javier SOLANA

W minionym wieku, podczas obu wojen światowych, to Europejczycy uciekali przed prześladowaniami. Teraz, gdy liczba ludzi wyrzuconych z domów osiąga wielkości nieznane od II wojny światowej, Europa ma obowiązek przypomnieć sobie własną historię. I zareagować na obecny kryzys tak, jak chciałaby, by świat zareagował na jej cierpienia – i dowieść, że europejskie wartości obowiązują także daleko poza jej granicami.

Dlatego właśnie debata publiczna sprowadzająca się tylko do dwóch skrajnych scenariuszy – narzuconej integracji lub absolutnej suwerenności narodowej – jest zwodnicza i niebezpieczna. Spycha jej uczestników do przeciwległych narożników i tworzy płaszczyznę konfliktu, a więc sytuację, której należy za wszelką cenę unikać.

Jeśli UE ma przeciwdziałać narastającemu odczuciu, że projekt europejski służy tylko elitom, potrzebuje przede wszystkim mocniejszej legitymacji demokratycznej. Niepokojące jest to, że nazbyt uproszczone, antyeuropejskie przesłanie trafia do przekonania ogromnej części europejskich wyborców.