Opiekun Polonii na całym świecie biskup Piotr TURZYŃSKI nie żyje
Biskup Piotr Turzyński – delegat Episkopatu Polski ds. emigracji polskiej oraz biskup pomocniczy radomski zmarł 14 kwietnia 2025 r. w godzinach popołudniowych. O jego śmierci poinformował biskup radomski Marek Solarczyk.
Biskup Piotr Turzyński – umiał być blisko ludzi
Biskup Piotr Turzyński zmarł wskutek ciężkiej choroby. Wiadomość o jego śmierci wiele osób przyjęło z ogromnym smutkiem, wspominając w mediach społecznościowych jego poczucie humoru, zaangażowanie w dobre relacje z ludźmi, którym duszpasterzował, jego posługę w Ruchu Światło-Życie.
„Pozostawił w naszych sercach niezatarte ślady — nie tylko swoją posługą, mądrością i modlitwą, ale przede wszystkim obecnością” – wspomina go poseł Marek Telus. „Towarzyszył nam w rozmowach pełnych troski o Kościół, o nasze rodziny i o umiłowaną Ojczyznę. Ale był też z nami w chwilach radości, w prostych, ludzkich momentach — w uśmiechu, żartach, wspólnych wygłupach, a nawet w rozgrywkach siatkówki. Umiał być blisko” – pisze dalej Marek Telus.
Jeden z Polaków mieszkających w Londynie wspomina ostatnie spotkanie z biskupem Piotrem. „Z uśmiechem powiedział: Będzie dobrze tam u was w Londynie tylko rozmawiajcie i dogadujcie się. Byłem tam u was i wiem, że będzie dobrze. A jak jakby co to jestem gotowy do pomocy” – pisze Grzegorz Seweryn we wspomnieniu na Facebooku.
„Kapłan, który pomagał, wspierał, doradzał. Poza zrozumieniem, mądrością oraz inteligencją wyróżniał się też wielkim dystansem i poczuciem humoru” – wspomina go jeden z kapłanów diecezji radomskiej.
Kim był biskup Piotr Turzyński?
Bp Piotr Turzyński urodził się 28 września 1964 roku w Radomiu. Miał dwoje rodzeństwa. Sakrament chrztu świętego otrzymał w parafii Najświętszego Serca Jezusowego na Glinicach w Radomiu i od najmłodszych lat był ministrantem na Borkach w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus, następnie w parafii Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Struga oraz od powstania nowej parafii na Osiedlu Akademickim przy kościele św. Królowej Jadwigi.
Uczęszczał do IV LO im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu do klasy o profilu matematyczno-fizycznym, a egzamin maturalny zdał w roku 1982. W szkole średniej był animatorem Ruchu Światło-Życie.
Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1988 roku w konkatedrze radomskiej z rąk bp. Edwarda Materskiego.
Studia w seminarium uwieńczył tytułem magistra teologii obronionym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Praca magisterska napisana pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Kowalczyka nosiła tytuł: „Elementy antropologii filozoficznej ks. Józefa Tischnera”.
Po święceniach kapłańskich ks. Turzyński przez rok pracował jako wikariusz w parafii pw. Matki Odkupiciela w Ostrowcu Świętokrzyskim. Tutaj prowadził grupę ministrantów, dwie schole i młodzieżową grupę oazową, a w mieście duszpasterstwo nauczycieli.
Niemal każdego roku, także w czasie studiów zagranicznych i po powrocie do kraju, jeździł i jeździ na wakacyjne rekolekcje Ruchu Światło-Życie dla młodzieży i rodzin.
W 1989 roku rozpoczął studia patrystyczne w Instytucie Patrystycznym Augustinianum w Rzymie. Instytut jest związany z Papieskim Uniwersytetem Lateraneńskim i jest jedyną tego typu uczelnią w Europie, prowadzącą studia specjalistyczne z dziedziny teologii pierwszych wieków chrześcijaństwa.
Po uzyskaniu kościelnego licencjatu z teologii i nauk patrystycznych w 1992 roku rozpoczął studia doktoranckie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W czasie kursu doktoranckiego uczestniczył także w wykładach w Papieskim Instytucie Orientalnym, prowadził poszukiwania naukowe w Bibliotece Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki, a także uczestniczył w kursie języka francuskiego w Paryżu w Institut Catholique.
Pracę doktorską na temat „Canticum novum w teologii świętego Augustyna. Studium nad Komentarzem do Psalmów” napisał pod kierunkiem o. prof. Gilles Pelland’a i obronił ją w 1995 roku na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując tytuł doktora teologii.
Po powrocie do Polski został ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu. Funkcję tę pełnił do 2006 roku, kiedy to został wicerektorem tejże uczelni. W radomskim seminarium był również wykładowcą patrologii, wstępu do teologii i teologii duchowości. W 2013 roku został mianowany adiunktem na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
W czerwcu 2014 roku, na podstawie dorobku naukowego i książki pod tytułem „Piękno w teologii św. Augustyna. Próba systematyzacji augustyńskiej estetyki teologicznej” oraz kolokwium habilitacyjnego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, uzyskał tytuł naukowy doktora habilitowanego.
17 stycznia 2015 roku papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym Diecezji Radomskiej ze stolicą tytularną Usula. Święcenia biskupie przyjął 28 lutego 2015 roku w Katedrze pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Jego dewizą biskupią były słowa: „Ecclesia Mater – Mater Ecclesiae” (Kościół Matka – Matka Kościoła).
W ramach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcje delegata ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej i delegata ds. Duszpasterstwa Nauczycieli. Był też członkiem: Rady Stałej KEP, Rady ds. Społecznych, Komisji Nauki Wiary, Komisji Duchowieństwa oraz Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP.
Ostatnią z jego inicjatyw, jako duszpasterza nauczycieli i wychowawców, była Narodowa Pielgrzymka Nauczycieli i Pracowników Oświaty do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück w marcu 2025 roku. Jednak z powodu choroby nie mógł w niej już uczestniczyć.
ad, Episkopat.pl
