Księgarnia

Już więcej nie dowierzamy żartom o sensie i wszechświecie, Już wiemy, że pomiędzy ciałem a krwią jest wolna przestrzeń.

Prymas uważał, że „nie ma takiej krzywdy, której nie można by przebaczyć!”. Jest to oznaką zwycięstwa „mądrości, rozsądku i miłości” .Bo miłować nieprzyjaciół to „jest szczyt chrześcijaństwa i szczyt postępu ludzkości” – pisze Ewa K. CZACZKOWSKA

„Zrobiłam to. Nie mogę w to uwierzyć, właśnie to zrobiłam!” – mówiła, gdy trzymała na swoich piersiach wiercącego się, pokrytego mazią nowo narodzonego chłopca, wyjętego prosto z jej łona, wyczerpana i zarazem pełna euforii. „Nigdy jeszcze nie dokonałam czegoś tak niesamowitego”.

Samopoznanie jest możliwe, człowiek jest bowiem jedynym stworzeniem, które może poznać siebie.

Praca uczonego jest zbyt skomplikowana i subtelna na to, by w jednym momencie pewność nowej wielkiej prawdy mogła przed nim zabłysnąć. Maria, stojąc znużona przed swymi aparatami, nie odczuła, być może, żadnego radosnego triumfu.

Idee faszyzmu i komunizmu były całkiem racjonalne, logiczne, możliwe do udowodnienia, zrozumiałe i… straszliwie błędne.

Co my robimy na ziemi? Aby wiedzieć, czym jest człowiek, należy go uchwycić intelektem tam, gdzie najpełniej urzeczywistnia on swoją naturę, a więc tam, gdzie jest on najprawdziwiej sobą.

Trzeba na nowo przeczytać przypowieść o dobrym Samarytaninie, stanowiącą odpowiedź na pytanie: „Kto jest moim bliźnim?”

Proponuję, byście zrobili ćwiczenie. Wymieńcie 10–20 rzeczy, które wam nie pasują. Ponarzekajcie – jak zwykle – na państwo, na prezydenta, na szefa, na nasze drogi, na żonę, na męża, na dzieci. Pozwólcie sobie głośno ponarzekać. Potem spróbujcie poczuć, co dzieje się w waszym sercu. Kiedy narzekacie, ono napełnia się ciemnością.

Dzięki nowym technologiom nie straciliśmy wolnej woli; zyskaliśmy czas, z którym jeszcze nie wiemy, co robić. Życie jest inne, a to, co inne, bywa niepokojące. Nie znaczy to jednak, że jest szkodliwe.

Są pytania, których bez pomocy nauki nie dałoby się w ogóle postawić. A jednocześnie ona sama jest faktem filozoficznym, domaga się wyjaśnień filozoficznych. Przy pewnej interpretacji nauka może być filozofią.

W chwili, w której się rodzisz, zaczynasz umierać. Możesz umrzeć za 50 lat, za 10, może jutro lub nawet dziś. Lecz bez względu na to, kiedy to nastąpi, śmierć czeka każdego człowieka, bogatego czy biednego, starego czy młodego, wierzącego czy niewierzącego.

Jak włączyć cztery biblijne narracje: opowieści o Hiobie, Samsonie, Abrahamie i Marii z Betanii, w filozoficzne rozważania nad problemem cierpienia?

Co by było, gdyby Hiob ze swoją chorobą poszedł – jak zauważył kiedyś Leszek Kołakowski – do dermatologa, a nie czekał na Boskie zmiłowanie? Czy miłość Hioba do Boga nie była dla niego zgubą? W naszych czasach miliony ludzi znajdują się w sytuacji podobnej do sytuacji Hioba.

Przyznała, że popełniła w życiu wiele błędów, bo człowiek jest głupi i ulega innym, zamiast bronić tego, co ma w środku. Podziękowała za wszystkie moje starania, a jako dowód wdzięczności wręczyła mi Ewangelię św. Marka w tłumaczeniu Czesława Miłosza.

Niewątpliwie istnieje w naszym stuleciu potrzeba spisania na nowo „głosów biednych ludzi” (jak to zjawisko nazwał niegdyś Czesław Miłosz). Dzieje się to wszystko na naszych oczach – pisze prof. Andrzej SULIKOWSKI W naszym wielomilionowym społeczeństwie z każdym dziesięcioleciem przybywa sporo osób, którym życie nie oszczędziło ciężkich doświadczeń. Spotykamy ludzi młodych, nawet obdarzonych talentami, a przecież skazanych na egzystencję połowiczną. Właściwie bezrobotnych już po zakończeniu szkół czy nawet uniwersytetów. Przyrasta liczba samotnych kobiet starających się o utrzymanie rodziny po odejściu męża…

Niewielkiemu gronu konserwatywnych przeciwników polityki ustępstw nie tylko brakowało przywództwa i jedności, ale też wszelkie próby zdecydowanego sprzeciwu wobec Chamberlaina z coraz większą mocą likwidował potężny aparat partyj­ny torysów.

Chyba żadna inna doktryna nie zdobyła tak szybko zwolenników i tak szybko ich nie straciła jak pseudonauka, która zyskała nazwę „eugeniki”, szeroko dyskutowana w Europie i w Stanach Zjednoczonych przez 100 lat, od połowy XIX do połowy XX wieku.