Andrzej DYBCZYŃSKI

Już cztery lata temu, gdy we wrocławskim PORT tworzyliśmy międzynarodową grupę badawczą w obszarze pokrewnym perowskitom, z obawami większymi niż nadzieje patrzyłem na kolejne zachwyty mediów nad Saule i na kolejnych polityków chcących się ogrzać w blasku zdolnej polskiej naukowczyni, która to doskonale wykorzystywała. Znałem losy polskiego niebieskiego lasera, polskiego grafenu, pierwszej polskiej satelitarnej konstelacji i widziałem te same znaki, te same okładki gazet i ten sam PR biorący górę nad ciężką pracą i świadomością ryzyka towarzyszącego tworzeniu nowej technologii.