krym

„Od czasu do czasu mijaliśmy na polach zniszczone działa, spalone czołgi i wozy bojowe. To pozostałość toczących się przed rokiem zaciętych walk ukraińskiej armii z separatystycznymi oddziałami samozwańczej Ługańskiej Republiki Ludowej. — Jak się trochę uspokoiło, ludziska jechali do swoich domów, żeby zobaczyć, co z nich zostało— tłumaczył mój kierowca” – fragment książki Macieja Jastrzębskiego o Krymie.

Przed sądem w Moskwie krzyczano na omonowców „Berkut”, krzyczano „Majdan”. Kontekst kijowskiego Majdanu jest czytelny, nie tylko dlatego, że opozycja grozi powstaniem ludowym w ukraińskim stylu.

Oglądałam ten Kijów od listopada. Gdy rosły barykady, gdy „nieznani sprawcy” mierzyli w oczy demonstrantów. By oszpecić. Niekoniecznie by zabić… Gdy Majdan zobaczyłam znów, miałam tylko jedno skojarzenie: Janukowycz-Neron Kijowa… Spalił do gołej ziemi. I zawarł rozejm.

„Wydarzenia na Ukrainie pokazują jak bezradna jest Europa wobec agresywnej polityki Rosji. Wobec interwencji militarnej u swych bram stawia na tradycyjne środki dyplomacji – oświadczenia i konsultacje. Czy Europa wyrzekając się siły i wojny abdykuje przed tymi, którzy bez wahania potrafią te środki wykorzystać dla osiągnięcia swoich celów?”