Tajwan buduje T-Dome, system ochrony przed Chinami

Prezydent Tajwanu Lai Ching-te zapowiedział podczas uroczystości z okazji Święta Narodowego znaczące przyspieszenie modernizacji sił zbrojnych i budowę wielowarstwowego systemu obrony powietrznej T-Dome. W przemówieniu Lai wezwał Chiny do „wyrzeczenia się użycia siły” w celu zajęcia wyspy.

„Stworzymy rygorystyczny system obrony powietrznej na Tajwanie”

.Szef państwa tajwańskiego podkreślił, że zwiększenie wydatków na obronność jest „wyraźną koniecznością, aby przeciwdziałać zagrożeniom ze strony wroga”. Zapowiedział, że jeszcze pod koniec roku rząd zaproponuje specjalny budżet na wydatki wojskowe, dążąc do przekroczenia poziomu 3 proc. PKB w przyszłym roku i 5 proc. do 2030 r.

– Przyspieszymy budowę T-Dome, stworzymy rygorystyczny system obrony powietrznej na Tajwanie z wielowarstwową obroną, wykrywaniem na wysokim poziomie i skutecznym przechwytywaniem, utkamy siatkę bezpieczeństwa dla Tajwanu, aby chronić życie i mienie obywateli – oświadczył Lai, wywołując aplauz tłumu. Nazwa systemu, „kopuła tajwańska”, nawiązuje do Żelaznej Kopuły stworzonej przez Izrael.

Prezydent po raz kolejny zaapelował do Chin, aby „wyrzekły się użycia siły lub przymusu, by zmienić status quo” w Cieśninie Tajwańskiej. Lai podkreślił, że Tajwan jest zdeterminowany „utrzymać pokój za pomocą siły”.

Chiny nasilają działania wojskowe wokół wyspy. T-dome to odpowiedź na te manewry

.Dotychczas Pekin, który uważa Laia za „separatystę” i wielokrotnie odrzucał jego propozycje rozmów, nie zareagował natychmiast na przemówienie. Tajwan modernizuje armię, aby sprostać militarnej potędze Chin, które nie wykluczają użycia siły w celu przejęcia władzy nad wyspą.

W opublikowanym raporcie ministerstwo obrony Tajwanu przestrzegało, że ChRL nasilają działania wojskowe wokół wyspy i przygotowują się do niespodziewanego ataku.

Tajwan obchodzi 10 października Święto Narodowe, tzw. Dzień Podwójnej Dziesiątki, upamiętniające powstanie w chińskim Wuchang (część obecnego Wuhanu) w 1911 roku, które doprowadziło do upadku dynastii Qing i ustanowienia Republiki Chińskiej. Jest to najważniejsze święto państwowe, celebrowane defiladami wojskowymi i przemówieniami prezydenta, symbolizujące suwerenność Tajwanu.

Zachód powinien pójść w ślady Litwy i zaangażować się na rzecz Tajwanu

.Wilno przeciera szlak państwom Europy, angażując się w sprawy Tajwanu. Biorąc pod uwagę silne poparcie, jakie Litwa uzyskała ze strony Stanów Zjednoczonych, wydaje się całkiem prawdopodobne, że nie będzie w regionie jedynym krajem podejmującym takie działania – pisze Azeem IBRAHIM

Wilno zgodziło się niedawno na otwarcie przez Tajwan placówki dyplomatycznej na Litwie. Litwa planuje otworzyć jesienią biuro handlowe w tym wyspiarskim kraju. Jest to jeden z najbardziej pozytywnych kroków w kierunku aktywnego zaangażowania dyplomatycznego, jakim Tajwan cieszył się od dziesięcioleci. Pekin, który uważa wyspę Tajwan za część swojego suwerennego terytorium, zareagował z charakterystycznym zdecydowaniem: Chiny nakazały Litwie wycofanie swojego ambasadora w Pekinie, a Pekin wycofa również swojego ambasadora z Wilna.

Tajwan nadal utrzymuje stosunki z niektórymi krajami, a w wielu przypadkach zacieśniły się one w ostatnich latach, np. z takimi potęgami jak Stany Zjednoczone i Japonia, w związku z obawami dotyczącymi rewanżyzmu i asertywnej polityki Chin kontynentalnych w regionie Indo-Pacyfiku. Jednak od czasu, gdy Chińska Republika Ludowa została uznana przez ONZ, Tajwan stał się jeszcze bardziej odizolowany dyplomatycznie. Większość krajów zbliżyła się do Pekinu, a te, które są uzależnione od chińskich inwestycji, coraz częściej zrywają stosunki dyplomatyczne z Tajwanem, godząc się na stanowisko Pekinu w sprawie „zjednoczenia”. W tym kontekście Litwa, członek UE i NATO, bardzo mocno płynie pod prąd. Pekin obawia się, że moment ten może stać się punktem zwrotnym, który w przyszłości skieruje falę przeciwko jego roszczeniom wobec Tajwanu.

Szczególnie godne uwagi są motywy, które skłoniły rząd litewski do zajęcia takiego stanowiska dyplomatycznego ze wszystkimi związanymi z nim zagrożeniami. Gdy obiecane wcześniej przez Pekin inwestycje w Europie Wschodniej nie przynoszą rezultatów, stolice europejskie, w tym zachodnie, są coraz bardziej nieufne wobec agresywnego wykorzystywania przez Chiny dźwigni gospodarczej do wymuszania na swoich partnerach ustępstw politycznych.

Chińskie inwestycje nie podlegają tym samym zasadom co większość inwestycji zagranicznych, a państwa Europy Wschodniej są bardzo ostrożne, jeśli chodzi o warunki narzucane przez nadmiernie wpływowy reżim komunistyczny. Kraje te ciężko pracowały przez ostatnie dekady, aby wyplątać się z sowieckiego jarzma i zintegrować się z europejską gospodarką i szerszą strukturą polityczną, i nie zamierzają ponownie powrócić do tego samego rodzaju zależności politycznej.

Jak można się spodziewać, do Litwy w tych obawach dołączają Estonia, Czechy i Słowacja, a także w coraz większym stopniu inne kraje regionu. Wilno przeciera szlak dla krajów europejskich w kwestii dyplomatycznego zaangażowania w sprawy Tajwanu, a biorąc pod uwagę silne wsparcie, jakie już otrzymało od Stanów Zjednoczonych, wydaje się całkiem prawdopodobne, że nie będzie w regionie jedynym krajem podejmującym takie działania.

Dla Litwy i szerzej – Europy Wschodniej – ten wprawdzie ryzykowny zabieg dyplomatyczny może przynieść korzyści gospodarcze. Podczas gdy Pekin nie wywiązuje się ze swoich obietnic wobec regionu, Tajwan jest już tam widocznym inwestorem, a coraz bardziej formalne więzi dyplomatyczne mogą pomóc w stworzeniu jeszcze większych możliwości gospodarczych dla obu stron. Obydwaj partnerzy pasują do siebie: pomiędzy światową dominacją Tajwanu w produkcji półprzewodników, zdolnościami Bałtów w zakresie rozwoju oprogramowania oraz środkowoeuropejską produkcją istnieje bardzo dobra synergia gospodarcza.

Jednak motywacje do dalszego rozwoju stosunków dyplomatycznych między Europą Wschodnią a Tajwanem będą miały charakter przede wszystkim polityczny. Motywacje te wynikają z niezwykle podobnego doświadczenia obu stron, które są małymi krajami, uwikłanymi w egzystencjalną walkę o przetrwanie z hegemonicznymi potęgami tuż przy ich granicach. To wspólne doświadczenie oznacza, że Tajwańczycy i Europejczycy Wschodni dobrze rozumieją się nawzajem, postrzegają świat w podobny sposób, mają podobne poglądy strategiczne, a nawet dzielą militarną zależność od tych samych Stanów Zjednoczonych, które zapewniają im przetrwanie jako autonomicznym jednostkom politycznym.

Tekst dostępny na łamach Wszystko co Najważniejsze: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/azeem-ibrahim-zachod-powinien-pojsc-w-slady-litwy-w-kwestii-zaangazowania-na-rzecz-tajwanu/

PAP/MB