dobro

Kolejne czerwone paski nie znikają z ekranów. Kto z Państwa ma jeszcze telewizor w domu, ten wie. Na świecie dzieje się tyle, że wymieniać można długo: wojny, rewolucje, kryzysy. Ale przecież dzieje się też dużo dobra.

Obecnie poszukiwanie prawdy jest niezmiernie trudne. Mam pewien dopuszczalny zakres źródeł, z których korzystam. Na jego granicach są opinie, z którymi się nie całkiem zgadzam, ale które mogą rozszerzyć moje horyzonty. Ale nachalną propagandę, której celem jest nie dobro Polski, ale jej rozkład, odrzucam dla higieny psychicznej.

Amazonia jest ogromna. Terytorialnie moja parafia jest jak całe Mazowsze. Nie ma żadnych dróg, jedynymi szlakami komunikacyjnymi są rzeki. Do kilkudziesięciu wiosek należących do misji mogę dotrzeć tylko łodzią.

Jednym z podstawowych pytań filozoficznych jest pytanie o pochodzenie i naturę zła. To jedno z wielkich pytań o nasz świat i relację między człowiekiem a naturą. Zło bowiem można wywodzić z ludzkiej natury i dopiero normy kulturalne mają cywilizować człowieka, ograniczając jego zakusy. Dla innych zło skaziło ludzką naturę u zarania rodzaju ludzkiego, przychodząc jakby z zewnątrz – ze świata właśnie. Wielkie księgi naszej kultury opisują to symbolicznie jako grzech pierworodny, wskazując jednocześnie na relację między człowiekiem a jego zachowaniem, zachowaniem człowieka a jego wpływem na kształt świata. Z kwestią zła ludzkość mierzy się od samego początku. I jak pokazuje przypadek Alfiego – często bezskutecznie.

Walka dobra ze złem jest obszarem bardzo ważnym, bo od kilku setek lat określała kształt myślenia o religijności i duchowości naszego kręgu kulturowego. Dualizm tych pojęć wywołuje napięcia zasadnicze.