misjonarz

Błogosławiony Karol de Foucauld napisał do zaprzyjaźnionego księdza: Zakątek Sahary, który samotnie „uprawiam”, ma dwa tysiące kilometrów z północy na południe i tysiąc ze wschodu na zachód i sto tysięcy muzułmanów rozsianych na tym obszarze, bez jednego chrześcijanina, wyjąwszy wojskowych francuskich wszelkich stopni.

Znam powiedzenia „świata nie zbawisz” i „wszystkim nie jesteś w stanie pomóc”. Znam je aż nazbyt dobrze. Ale wiem też, że z miejsca, w którym jesteśmy, dysponując tym, co mamy, zawsze możemy coś zrobić.

W społecznościach Amazonii, które dotknęła tragedia uprawy koki, widać dramatyczne momenty bólu i cierpienia: dzieci, nastolatkowie i młodzi, bez żadnych perspektyw życiowych, którzy nie robią niczego poza poświęcaniem się hedonistycznym przyjemnościom czy spędzaniem czasu na libacjach, bójkach – wynikiem tego są zabójstwa, morderstwa, rozbite rodziny, policyjne aresztowania, przestępstwa każdego rodzaju. Wszystko to powoduje niszczenie naszych amazońskich społeczności, które są coraz bardziej zdeprawowane.