Amerykanin, Malezyjczyk czy Kanadyjczyk? Kto wygra Konkurs Chopinowski 2025
Choć cała jedenastka finalistów XIX Konkursu Chopinowskiego to wirtuozi i chopiniści najwyższej próby, jury wskaże tego, kto otrzyma złoty medal Konkursu Chopinowskiego 2025 i najwyższą nagrodę. Oto chopiniści typowani do tego miana najczęściej.
Najlepsi chopiniści AD 2025
.Chopiniści, bo Konkurs Chopinowski szuka właśnie najlepszego pianisty wykonującego muzykę Fryderyka Chopina, muszą spełniać szereg wyśrubowanych kryteriów. Muszą nie tylko być znakomitymi pianistami, ale również na wyrywki znać życiorys Chopina, jego zalecenia dotyczące poszczególnych utworów, elementy kultury polskiej, do której odwoływał się w utworach, umieć zatańczyć poloneza czy mazura, ale też zgodnie z zamysłem Mistrza operować wszystkimi ozdobnikami. Wśród tegorocznych finalistów Konkursu jest kilku pianistów, którzy spełniają już bardzo dobrze te wymogi. Dlatego teżwłaśnie oni są najczęściej typowani do zwycięstwa w Konkursie Chopinowskim 2025.
Kevin CHEN
.Ten kanadyjski pianista urodzony w 2005 roku w Calgary, od najmłodszych lat był uznawany za muzyczny fenomen. Kevin Chen już w wieku ośmiu lat zdobył pierwszą nagrodę w Canadian Music Competition, a kolejne sukcesy na arenie międzynarodowej potwierdziły jego niezwykłe zdolności. Laureat Konkursu im. Ferenca Liszta w Budapeszcie (2021), Concours de Genève (2022) oraz Konkursu im. Arthura Rubinsteina w Tel Awiwie (2023), Kevin Chen szybko stał się jednym z najbardziej obiecujących młodych pianistów na świecie.
Na XIX Konkursie Chopinowskim w Warszawie w 2025 roku jego występy wzbudziły zachwyt publiczności i krytyków. Jed Distler z „Gramophone” przekonywał, że Kevin Chen pokazuje „jednoznacznie transcendentalną wirtuozerię na każdym etapie” – napisał krytyk, podkreślając, że wirtuozeria pianisty jest bezsprzecznie imponująca. Marcin Gmys w „Polskim Radiu” zauważył z kolei, że podczas wykonywania Fantaisie f-moll op. 49 Chen „miewał momenty, które wydawały się wręcz historyczne”, a publiczność reagowała z zachwytem i zdumieniem.
Jednocześnie nie wszyscy krytycy byli jednogłośni w ocenie. Distler zwrócił uwagę, że choć technika jest oszałamiająca, czasem „muzyka mogła zostać przytłoczona przez samą wirtuozerię” – napisał w swoim felietonie. Mimo tego Kevin Chen pozostaje jednym z najjaśniejszych młodych talentów Konkursu Chopinowskiego, łącząc imponującą biegłość techniczną z potencjałem artystycznym, który rozwija się wraz z każdym kolejnym występem.
William YANG
.Pochodzący ze Stanów Zjednoczonych William Yang zyskał rozgłos po zwycięstwie w National Chopin Piano Competition w Miami w 2025 roku, gdzie oprócz pierwszej nagrody zdobył wyróżnienia za najlepszy mazurek i sonatę. Młody pianista koncertował już z orkiestrami w Minnesocie, Fort Worth i Iowa, a jego recital w Mairs Concert Hall był zapowiedzią udziału w warszawskim Konkursie Chopinowskim.
Zdaniem niektórych od pierwszego etapu William Yang dystansował wszystkich pozostałych pianistów pod wieloma względami. Wyróżnił się zwłaszcza jako prawdziwy „chopinista”: nie tylko doskonale zna „tekst” – czyli zapis nutowy i pozanutowy kompozytora, ale też świetnie orientuje się w źródłach historycznych, dostarczających dodatkowych wskazówek odnośnie stylu gry samego Chopina. Do tego, jak zauważa Mateusz Ciupka z „Ruchu Muzycznego”, William Yang grając „po chopinowsku” sprawiał wrażenie, jakby to on na bieżąco komponował – improwizował wykonywane na scenie Filharmonii Narodowej utwory.
Pochwał nie szczędzili mu też inni, również zagraniczni obserwatorzy Konkursu. George Grella na łamach „New York Classical Review” ocenił, że Yang swoją grą dostarcza „artyzmu w jawnym świetle, zwodniczo prostego i z subtelnymi idiosynkrazjami. Jego dotyk i artykulacja były znakomite, z mocą i masą w każdym dźwięku, ale bez ciężaru” – napisał recenzent. Inni pisai, że „William Yang ma niezwykłą klarowność gry na fortepianie, co pozwala mu uwydatnić żywotność rytmu w znacznie większym stopniu niż inni konkurenci. Jego pewność techniczna w najtrudniejszych fragmentach jest godna podziwu” – podkreślali melomani w dyskusji online.
W kontekście III etapu Konkursu Chopinowskiego w 2025 roku, krytycy dostrzegli u niego „zadziwiający blask i porywającą oryginalność”. Marcin Gmys w „Polskim Radiu” nazwał go „jednym z najbardziej uderzających ekscentryków”, dodając, że jego wirtuozeria była olśniewająca. Mimo że styl Yanga bywa mniej romantyczny i nieco nowatorski, to właśnie indywidualność interpretacyjna i precyzja techniczna czynią go jednym z najciekawszych pianistów tej edycji konkursu.
Eric LU
.Eric Lu, amerykański pianista urodzony w 1997 roku w Massachusetts, jest postacią dobrze znaną na międzynarodowej scenie fortepianowej. Już w 2015 roku, w wieku 17 lat, Eric Lu znalazł się w gronie laureatów Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego, a w 2018 roku zdobył I nagrodę w Leeds International Piano Competition. Studiował w Curtis Institute of Music, pod okiem Roberta McDonalda, Jonathana Bissa oraz Dang Thai Sona, co zaowocowało rozwinięciem wyrafinowanej i poetyckiej wrażliwości artystycznej.
W Konkursie Chopinowskim 2025 roku Eric Lu również przeszedł do głównej fazy rywalizacji. Krytycy zwracali uwagę na subtelność i wyrafinowanie jego gry oraz wielkie obycie ze sceną koncertową. Jed Distler z „Gramophone” podkreślał, że „techniczne mistrzostwo, paleta kolorów i poetyckości” w interpretacji mazurków op. 56 były jednymi z najlepszych na etapie III Konkursu. Jednocześnie niektórzy komentatorzy dostrzegali w jego stylu pewną konwencjonalność: Marcin Gmys w „Polskim Radiu” zauważył, że choć powrót Lu do Konkursu jest „powrotem poety”, tp jego interpretacja bywa czasem „zbyt zmanierowana” czy „wykalkulowana”.
Pomimo mieszanych opinii Eric Lu pozostaje jednym z najbardziej dojrzałych stylistycznie pianistów tej edycji konkursu, łącząc mistrzowską technikę z głęboką muzyczną refleksją. Jego występy są dowodem na to, że młodzi artyści mogą łączyć wirtuozerię z subtelną poetyką interpretacyjną, budując własną, rozpoznawalną osobowość sceniczną.
Vincent ONG
.Zdaniem niektórych to właśnie do Vincenta Onga należał pierwszy z wieczorów finałowych XIX Konkursu Chopinowskiego. Ten młody, skupiony reprezentant Malezji udowodnił, że nie trafił do finału przypadkowo. Vincent Ong, urodzony 12 kwietnia 2001 roku w Penangu, to pierwszy w historii Malezyjczyk, który dotarł do finału Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jego obecność w gronie jedenastu finalistów tegorocznej edycji konkursu jest nie tylko osobistym sukcesem, ale także historycznym wydarzeniem dla malezyjskiej muzyki klasycznej.
Vincent Ong rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku czterech lat, ucząc się od starszego brata. Początkowo kształcił się pod okiem Ng Chong Lima, a później kontynuował edukację w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie, gdzie studiował pod kierunkiem Eldara Nebolsina. Miał również okazję uczyć się od takich mistrzów jak Elisabeth Leonskaja, Natalia Trull oraz Boris Berman.
Jego pierwszym większym sukcesem było zdobycie pierwszej nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Pianistycznym Taipei Maestro w 2019 roku. Później Vincent Ong zajął szóste miejsce w Singapurskim Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym (2020) oraz pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Roberta Schumanna w Zwickau (2024).
Podczas Konkursu Chopinowskiego 2025 Vincent Ong zaprezentował się jako artysta o wyjątkowej wrażliwości i technice. Jego interpretacje utworów Chopina były chwalone za głębię emocjonalną i precyzję wykonania. Styl jego gry niektórzy porównali nawet do stylu Bacha czy Mozarta. Sam pianista podkreśla, że dla niego najważniejsze jest, aby muzyka była „świadoma”, a nie „nonszalancka”. „Oczywiście, to ma znaczenie, że jestem pierwszym Malezyjczykiem w finale tego konkursu. Ale w sensie ogólnym nie ma to znaczenia, ponieważ tu na Konkursie wszyscy ludzie, niezależnie od pochodzenia, kochają muzykę” – mówił Ong.
Vincent Ong, choć młody wiekiem, już teraz zyskał międzynarodowe uznanie jako pianista o unikalnym stylu i głębokiej artystycznej wrażliwości. Jego sukces na Konkursie Chopinowskim 2025 stanowi nie tylko osobiste osiągnięcie, ale także ważny krok w promocji malezyjskiej muzyki klasycznej na świecie.
Anna Druś
