Na całym świecie wzrasta przemoc wobec chrześcijan – Le Figaro
Na całym świecie wzrasta przemoc wobec chrześcijan; w 2023 roku około 365 mln wyznawców tej religii zaznało prześladowań, o 5 mln więcej niż rok wcześniej – pisze w środę dziennik „Le Figaro”, powołując się na dane francuskiej organizacji pozarządowej Portes Ouvertes.
.W 2023 roku chrześcijanie doświadczyli „poważnych prześladowań i dyskryminacji w 78 krajach” – wskazuje Portes Ouvertes w opublikowanym we wtorek raporcie „Globalny indeks prześladowań chrześcijan”. Najgorsza sytuacja panuje w krajach Afryki Subsaharyjskiej i w Indiach.
Organizacja jest zaniepokojona „wzrostem działań antychrześcijańskich”, które narastają od pięciu lat i charakteryzują się przemocą w 30 krajach.
Indie – państwo z największą liczbą prześladowań
.Indie to państwo, w którym liczba chrześcijan prześladowanych z powodów religijnych jest najwyższa – w więzieniach przebywa 2332 wierzących, co stanowi ponad połowę z 4125 chrześcijan przetrzymywanych w więzieniach na świecie. W kraju odnotowano też największą liczbę ataków na kościoły – 2228.
W sumie w 2023 roku na całym świecie celem ataków było 14 776 kościołów; w 2022 roku było ich 2110.
Afryka i Azja
„Afryka Subsaharyjska stała się zakładnikiem islamskiego ekstremizmu” i dotyczy to 26 krajów, w których „mnożą się grupy powiązane z Państwem Islamskim i Al-Kaidą” – napisano w raporcie Portes Ouvertes. „Od lat Afryka Subsaharyjska jest regionem, w którym najwięcej chrześcijan jest zabijanych z powodu wiary. Islamscy ekstremiści wykorzystują niestabilność polityczną i słabości w zarządzaniu lub bezpieczeństwie, aby rozwijać swoją działalność dżihadystyczną i atakować chrześcijan w Somalii, Nigerii, Mali, Burkina Faso i Mozambiku” – stwierdza organizacja.
Nigeria to państwo najbardziej niebezpieczne dla chrześcijan – odnotowano w nim 4118 zabójstw, z 4998 popełnionych na chrześcijanach na całym świecie. W ubiegłym roku porwano w tym kraju 3300 chrześcijan; na całym świecie – 3906.
Chiny przodują w stosowaniu procedur administracyjnych wymierzonych w chrześcijan. W ChRL wciąż nie może funkcjonować ponad 10 tys. miejsc kultu, które zamknięto w czasie walki z pandemią Covid-19.
Dramatyczna sytuacja chrześcijan jest również w Korei Północnej. Od ponad 20 lat „nie ma przestrzeni wolności dla chrześcijan, którzy są zmuszeni do praktykowania religii w jak największej tajemnicy” – przypomina raport.
Pogarsza się sytuacja chrześcijan w krajach Afryki Północnej, Syrii, Turcji oraz na Bliskim Wschodzie, gdzie „chrześcijanie czują się coraz mniej akceptowani” – wskazuje Portes Ouvertes.
Od 1993 roku ewangelickie stowarzyszenie Portes Ouvertes (Otwarte Drzwi) dokumentuje ataki na chrześcijan na całym świecie; obecnie w ponad 70 krajach. „Dzięki naszej sieci partnerów mamy dostęp do szczegółowych i precyzyjnych informacji dotyczących ataków i prześladowań nawet na poziomie pojedynczych wiosek; są to informacje, które często nie pojawiają się w mediach” – twierdzi organizacja.
Kryzys, konflikt i Kościół
.O kryzysie Kościoła pisze we „Wszystko co Najważniejsze” Jezuita Antonio Sparado, odnosząc się również do słów papieża Franciszka na ten temat.
„Kryzys w tym sensie nakreśla historię, która nie kształtuje się, jeśli nie przechodzi właśnie przez okresy kryzysu. Franciszek przywołuje Biblię, która jest pełna 》postaci przeżywających kryzys《, które jednak właśnie poprzez kryzys realizują historię zbawienia: Abraham, Mojżesz, Eliasz, Jan Chrzciciel, Paweł z Tarsu i sam Jezus, zwłaszcza w czasie kuszenia, a następnie podczas 》niewymownego kryzysu w Getsemani: samotności, strachu, udręki, zdrady Judasza i opuszczenia przez apostołów《, aż po 》krańcowy kryzys na krzyżu《.”
„Franciszek ma ewangeliczną, dialektyczną wizję historii: to tak, jakby mówił, że jeśli nie ma kryzysu, to nie ma życia. W tym sensie kryzys budzi nadzieję. Stąd jego przesłanie: w czasach kryzysu trzeba być realistą, a 》odczytywanie rzeczywistości bez nadziei nie może być nazwane realistycznym. Nadzieja daje naszym analizom to, czego tak często nie są w stanie dostrzec nasze krótkowzroczne spojrzenia《.„
„Franciszek wyraźnie odróżnia kryzys od destrukcyjnego konfliktu. Jest to ważny temat w wizji papieża. Konflikt, istotnie, 》zawsze tworzy spór, rywalizację, antagonizmy na pozór bez rozwiązania, między osobami podzielonymi na przyjaciół, których należy miłować, i wrogów, których trzeba zwalczać, mające prowadzić do zwycięstwa jednej ze stron《. Logika konfliktu zawsze dąży do rozłamu między przeciwnymi stronami. Na przykład Kościół, odczytywany w kategoriach konfliktu, generuje podziały na 》prawicę《 i 》lewicę《, 》postępowców《 i 》tradycjonalistów《. W ten sposób ulega rozdrobnieniu i polaryzacji. Konflikt się zaostrza i w końcu prowadzi do narzucenia 》jednakowej i ujednolicającej logiki, tak dalekiej od bogactwa i pluralizmu, które Duch dał swojemu Kościołowi《.”
„Kryzys nie zostanie rozwiązany poprzez naszywanie nowych łat na stare ubrania” – dodaje autor, pisząc o reformach w Kościele. – „Dlatego musimy przeżywać kryzys jako czas łaski: jest to ruch, który stanowi część podróży. Z drugiej strony konflikt jest wędrówką bez celu: to pozostawanie w labiryncie i marnowanie energii. Papież, mówiąc o sobie, zakończył w ten sposób swoje przemówienie do Kurii: 》Proszę was, zawsze za mnie się módlcie, abym miał odwagę pozostawać w kryzysie《.”
PAP/Katarzyna Stańko/Wszystko co Najważniejsze/JT
