Wspieramy silny, niezależny Wietnam [Pete HEGSETH w Hanoi]

Szef Pentagonu Pete HEGSETH oświadczył w Hanoi, że Waszyngton dąży do pogłębienia współpracy wojskowej z Wietnamem. Przed spotkaniem z ministrem obrony Phan Van Giangiem zapowiedział kontynuację projektów zbrojeniowych, podkreślając, że USA wspierają silny i niezależny Wietnam.

Stany Zjednoczone traktują Wietnam jako kluczowego partnera w zapewnianiu stabilności i wolności nawigacji na Morzu Południowochińskim

.Podczas wizyty w stolicy Wietnamu Pete HEGSETH odbył rozmowy ze swoim odpowiednikiem, ministrem obrony Phan Van Giangiem. Głównym tematem była przyszłość relacji wojskowych obu państw, które w ostatnich latach dynamicznie się rozwijają.

– Stany Zjednoczone są zdeterminowane, aby kontynuować te i inne projekty – powiedział Pete HEGSETH. Dodał, że „głębsza współpraca przyniesie korzyści obu naszym krajom”.

Szef Pentagonu podał konkretne przykłady dotychczasowego wsparcia. Wietnamska straż przybrzeżna otrzymała od Stanów Zjednoczonych trzy kutry patrolowe. Ponadto siłom powietrznym Wietnamu dostarczono już trzy samoloty szkoleniowe typu T-6. Pete HEGSETH zaznaczył, że jest to część większego zamówienia, które docelowo obejmuje 12 maszyn tego typu.

Wizyta i deklaracje amerykańskiego ministra są postrzegane jako kolejny krok w zacieśnianiu strategicznego partnerstwa Waszyngtonu z Hanoi w regionie Indo-Pacyfiku, w obliczu rosnących wpływów Chin. Stany Zjednoczone traktują Wietnam jako kluczowego partnera w zapewnianiu stabilności i wolności nawigacji na Morzu Południowochińskim.

Henry Kissinger. Człowiek który opracował pokój z Wietnamem

.29 listopada 2023 roku świat polityki międzynarodowej stracił przenikliwego, łączącego analizę historyczną z wglądem w psychologię przywódców, badacza, osobę, która była członkiem wielu zespołów podejmujących decyzje kształtujące losy świata, zawsze z uwagą słuchaną, gdyż nie stroniącą od rysowania wyrazistych opcji i uświadamiana nam wszystkich tragizmów pewnych wyborów – pisze prof. Aleksander SURDEJ.

Zanim został doradcą do spraw bezpieczeństwa narodowego i sekretarzem stanu podczas prezydentur Richarda Nixona oraz Geralda Forda, Henry Kissinger był profesorem Uniwersytetu Harvarda, którego naukowy tytuł doktora uzyskał w 1954 roku dzięki dysertacji zatytułowanej: Peace, Legitimacy, and the Equilibrium (A Study of the Statesmanship of Castlereagh and Metternich).

Badania historyczne i refleksja naukowa nie Kissingerowi nie wystarczyła. Chciał wpływać na bieg wydarzeń, a nie tylko komentować. Jako Żyd urodzony w 1923 roku w Niemczech, z których uciekł w 1938 roku, nie mógł zostać prezydentem Stanów Zjednoczonych, aby uzyskać wpływ bezpośredni. Został więc « doradcą księcia ».

Przypisuje mu się dominujący wpływ na politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych w okresie od 1969 do 1976 roku – okresie wielu ważnych wydarzeń i kształtowanych przez nie procesów.

Pokojową Nagrodą Nobla w 1973 roku (wspólnie z Lê Đức Thọ) została nagrodzona jego rola doprowadzeniu do rozejmu i wycofania się Stanów Zjednoczonych z Wietnamu. Wcześniej jednak był on silnie krytykowany za masowe bombardowanie Północnego Wietnamu i stosowanie napalmu. Co więcej losy zjednoczenia Wietnamu nie potoczyły się zgodnie z preferowanym przezeń scenariuszem!

Wcześniej Henry Kissinger zasłużył się Ameryce otwierając kanały dialogu z komunistycznymi Chinami. Szczyt amerykańsko-chiński z lata 1972 roku Kissinger przygotowywał w sposób, który charakteryzować go będzie przez kolejne dekady: staranne budowanie sieci kontaktów i dyskretne ich wykorzystywanie. Ten kapitał osobistych relacji i zaufania wielkich tego świata służył mu przez kolejne dekady, gdy już nie pełnił formalnych funkcji.

Dialog z Chinami i odprężenie w relacjach ze Związkiem Radzieckim, wsparte porozumieniami o kontroli broni SALT I, nie były w żadnej mierze godzeniem się z istnieniem dyktatur komunistycznych. Paktować, żeby ocalić pokój i chronić ludzkość, ale równocześnie podejmować działania, aby te państwa długookresowo osłabiać. Tę filozofię polityczną Henry Kissingera określono mianem: „Realpolitik”. Niesłusznie jednak lokowano ją w towarzystwie cyników uosabianych przez Nicolo Machiavellego.

W późniejszych pracach, a w szczególności w książce z 2022 roku „Leadership : Six Studies in World Strategy znaleźć można uwagi o czynnikach, które pozwalają moralnie uzasadnić zasadę „Realpolitik” – liczenia się z siłą przeciwnika, ale równocześnie konsekwentnego przesuwania świata na trajektorię pokoju, dobrobytu i demokracji.

Kissinger zakładał, że zdarzenia polityczne charakteryzuje przypadkowość, niepewność skutków, relatywność ocen, odwołania do argumentu siły. Z tym powinien się liczyć każdy rozumny polityk. Realpolitik, zdaniem Kissingera, może przynieść dobre owoce jedynie wtedy, gdy jest realizowana przez przywódców, którzy cechują się odwagą i siłą charakteru, a ponadto tworzą dla swojego narodu wizję, która odnosi się do jego korzeni i wskazuje w jakim kierunku ma on podążać. Takimi przywódcami byli bohaterowie pracy Kissingera: Konrad Adenauer, Charles de Gaulle, Richard Nixon, Anouar el-Sadate, Lee Kuan Yew i Margaret Thatcher.

Czy od czasów Talleyranda był jakiś inny doradca strategiczny i dyplomata, któremu prasa całego świata poświęciłaby tyle uwagi za życia i w kilka godzin po śmierci? Przez ponad pół wieku nazwisko Kissingera przywoływano w okresach kryzysów, przypisywano mu znaczenie, które miał lub które było tylko złudzeniem. Zawsze jednak chętnie cytowano. Także w ostatnich latach – w związku z kryzysem energetycznym, rozwojem narzędzi sztucznej inteligencji (AI) czy agresji wojenna Rosji na Ukrainę. Tę ostatnią Kissinger określał mianem strategicznego błędu Putina, który prowadzi do trwałego osłabienia Rosji.

Tekst dostępny na łamach Wszystko co Najważniejsze: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/prof-aleksander-surdej-henry-kissinger-strateg-na-czasy-trudnych-wyborow/

Wietnam wprowadza globalny podatek minimalny

.Przyjęcie przez Wietnam globalnego podatku minimalnego ma kluczowe znaczenie dla utrzymania praw podatkowych, budowania zaufania oraz promowania inwestycji i przejrzystości – pisze Võ Trí THÀNH

Dnia 29 listopada 2023 r. wietnamskie Zgromadzenie Narodowe zatwierdziło uchwałę w sprawie wdrożenia globalnego podatku minimalnego – dodatkowego podatku dochodowego od osób prawnych w ramach projektu GloBE (ang. Global Anti-Base Erosion). Rezolucja wejdzie w życie 1 stycznia 2024 roku. Pomimo poparcia większości (93 proc.), wciąż istnieją obawy co do wykonalności uchwały, jej wpływu na konkurencyjność Wietnamu w kontekście pozyskiwania bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) oraz preferencyjnej polityki utrzymywania „orłów” technologii.

W ramach uchwały globalnym podatkiem minimalnym w wysokości 15 procent objęte zostaną międzynarodowe korporacje, których przychody w dwóch z czterech kolejnych lat przekroczyły 750 mln euro (ok. 800 mln USD).

Uchwała wpływa na jednostki składowe międzynarodowych korporacji i wprowadza dwa elementy: kwalifikowany krajowy podatek wyrównawczy (QDMTT) dla jednostek prowadzących działalność w Wietnamie oraz minimalny dochód podlegający opodatkowaniu (IIR) dla spółek dominujących z podmiotami zagranicznymi o niskim opodatkowaniu.

Według obliczeń Ministerstwa Finansów QDMTT obejmie 122 zagraniczne korporacje w Wietnamie, a przewidywane dodatkowe wpływy z podatków wyniosą około 14,6 bln VND (608,3 mln USD). Jeśli IIR zostanie zastosowany do spółek wietnamskich, może on objąć sześć podmiotów, a szacowany dodatkowy pobór podatku wyniesie około 73 mld VND.

Wśród znaczących korporacji objętych uchwałą znajdują się Samsung, Intel, LG, Bosch, Sharp, Panasonic, Foxconn i Pegatron, które stanowią prawie 30 procent całkowitego kapitału BIZ w Wietnamie (około 131,3 miliarda USD) i które korzystają z preferencyjnych stawek podatku dochodowego od osób prawnych (poniżej 15 proc.).

Globalny podatek minimalny nie jest umową międzynarodową, a kraje nie są zobowiązane do jego stosowania. Wietnam nie musi go zatem wprowadzać, ale jeśli inne kraje będą go egzekwować, może to skutkować pobieraniem przez nie dodatkowych podatków od przedsiębiorstw w Wietnamie, w szczególności od firm z kapitałem zagranicznym.

Przewiduje się, że kraje i terytoria inwestujące za granicą, w tym te posiadające znaczny kapitał w Wietnamie (takie jak Korea Południowa, Japonia, Hongkong czy Singapur), wprowadzą globalny podatek minimalny od 2024 roku. Podobnie kraje pozyskujące inwestycje zagraniczne – również rozważają politykę dotyczącą globalnego podatku minimalnego.

Dlatego Wietnam powinien koniecznie wprowadzić globalny podatek minimalny zgodnie z wytycznymi OECD. Ma to kluczowe znaczenie dla utrzymania praw podatkowych, budowania zaufania oraz promowania inwestycji i przejrzystości.

Pojawiają się jednak obawy, że w czasach, gdy konkurencja o inwestycje zagraniczne jest niezwykle intensywna, globalny podatek minimalny może wpłynąć na konkurencyjność Wietnamu dla inwestorów, potencjalnie zmniejszając skuteczność zachęt podatkowych dla zagranicznych przedsiębiorstw, zwłaszcza inwestorów strategicznych. Potencjalne wycofanie inwestycji z dużych przedsiębiorstw może utrudnić realizację krajowych celów rozwoju przemysłowego, co negatywnie wpłynie na transfer technologii i budowanie ekosystemu.

W związku z tym wietnamskie Ministerstwo Planowania i Inwestycji (MPI) zostało wezwane do opracowania dodatkowych zachęt w celu wspierania nowych działań inwestycyjnych i utrzymania konkurencyjnego środowiska. Przedsiębiorstwa FDI zalecają, aby Wietnam wdrożył preferencyjne mechanizmy i polityki, koncentrując się na czynnikach takich jak siła robocza, infrastruktura i procedury administracyjne.

Według ekspertów przedsiębiorstwa prowadzące BIZ mogą być skłonne zapłacić 15-procentową stawkę podatku dochodowego od osób prawnych, ale zapewne zażądają dodatkowych preferencyjnych przepisów zachęcających do inwestycji, produkcji i prowadzenia działalności gospodarczej. Z drugiej strony globalny podatek minimalny może być postrzegany jako szansa dla Wietnamu na stworzenie korzystnego i konkurencyjnego środowiska inwestycyjnego i biznesowego.

Międzynarodowe badania sugerują, że zachęty finansowe (podatki) mogą nie być decydującym czynnikiem dla długoterminowych inwestycji; większe znaczenie ma przejrzystość ram prawnych. Można też rozważyć rozmaite formy wsparcia, w tym wsparcie finansowe dla szkoleń, badań i rozwoju oraz infrastruktury.

Tekst dostępny na łamach Wszystko co Najważniejsze: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/vo-tri-thanh-wietnam-globalny-podatek-minimalny/

PAP/MB