Wuhan

Na wszystko jest już za późno. Zarażonych są tysiące, ofiar setki. Brakuje respiratorów. Służby rozpaczliwie alarmują, że nie mają środków ochrony osobistej. Służba zdrowia jest przeciążona. Ludziom z lżejszym przebiegiem choroby już nie robi się testów. Na konferencjach prasowych występują umundurowani generałowie sił zbrojnych. Gdy to piszę, według oficjalnych źródeł zarażonych jest już blisko 18 000. Liczba ofiar przekroczyła 800. Szef służby zdrowia Aragonii nie może powstrzymać łez, dziękując osobom prywatnym za maseczki i rękawiczki… Służba zdrowia nie miała już nic…

Od 31 grudnia zgłoszono ponad 20 613 przypadków zarażenia koronawirusem z Wuhan, w tym 427 przypadków śmiertelnych. Objawami są ból gardła, bóle głowy, gorączka, a także problemy z oddychaniem przypominające zapalenie płuc.

Według władz Wuhan w związku z uroczystościami chińskiego nowego roku miasto opuściło, zanim ogłoszono kwarantannę, około pięciu milionów ludzi. Nawet jeśli ułamek procenta z nich był jeszcze w stadium bezobjawowego nosicielstwa choroby, już została ona rozwleczona po wszystkich kontynentach

Jedną z najbardziej katastrofalnych pandemii była średniowieczna Czarna Śmierć. Nadeszła ze Wschodu Jedwabnym Szlakiem. W 1347 r. armia mongolska oblegająca Kaffę na Krymie wrzucała przez mury zwłoki własnych ofiar dżumy. Uciekający z miasta genueńscy kupcy zanieśli zarazę do Europy. W ciągu kilku lat zabiła ona 30–60 proc. ludności Europy. Skończyło się wesołe średniowiecze z trubadurami i mieszanymi łaźniami, nastał czas pokutników, biczowników zawodzących memento mori. Nie powinno nas to dziwić.