Wyprowadzanie pieniędzy z funduszy na rzecz rozwoju i przekazywanie ich na wydatki klimatyczne to fatalna decyzja. Wydatki na główne cele rozwojowe przynoszą znacznie większe i szybsze korzyści w przeliczeniu na wydanego dolara niż finansowanie działań na rzecz klimatu.

Badacze z ośrodka Konsensus Kopenhaski piszą o szansie uzyskania dużych zwrotów z inwestycji w rozwój rolnictwa w najbiedniejszych krajach.

Osobliwa obsesja na punkcie zmian klimatycznych sprawia, że przechodzimy od marnowania miliardów do marnowania bilionów dolarów na bezowocne polityki. Jednocześnie ignorujemy coraz więcej pilniejszych i łatwiejszych globalnych wyzwań.

Wirus zika, ebola, a wcześniej SARS i ptasia grypa. Szybciej od epidemii szerzy się panika, jaką budzą. W rzeczywistości całkowita liczba ofiar wszystkich tych infekcji jest niewspółmierna do liczby przypadków głównych chorób zakaźnych, o których mówi się dużo mniej: biegunki, gruźlicy, AIDS, malarii, tężca czy odry. W wyniku chorób niezakaźnych, takich jak udary i ataki serca, umiera jeszcze więcej ludzi.

W skrajnej nędzy żyje 1,2 miliarda, 2,6 miliarda nie ma dostępu do czystej wody pitnej i urządzeń sanitarnych, a blisko 3 miliardy ogrzewa domy, spalając szkodliwe substancje. Każdego roku dziesięć milionów ludzi umiera na choroby zakaźne. Szacuje się, że brak wody i kanalizacji powoduje co najmniej 300 tys. zgonów rocznie, a niedożywienie jest przyczyną śmierci 1,4 miliona dzieci.