Jak dowodzi Mariusz Waszkiewicz, ustawa o ochronie przyrody uzależnia usunięcie drzewa od uzyskania stosownego zezwolenia.

Przypadek krakowskiej Słonej Wody jak w soczewce ogniskuje urzędniczą krótkowzroczność.

Stoimy przed szansą zmiany chaotycznie zabudowanego obszaru. Aby tak się stało, trzeba nam jednak odwagi i wizji, a nie tkwienia w urbanistycznym XX-wiecznym zaścianku.

Władze Krakowa nie przejawiają troski o stan środowiska. Wszelkie zmiany dotyczące ograniczania smogu, ochrony terenów zieleni i terenów rekreacyjnych zostały wywalczone przez protesty mieszkańców.

Patrząc całościowo na kierunek rozwoju Krakowa, trudno o optymizm. Cały czas odnosimy wrażenie, że w Krakowie więcej do powiedzenia mają deweloperzy niż mieszkańcy. Czy kiedyś doczekamy się szerszego wdrożenia zasad systemowych i realnej ochrony przyrody, które postulują Komisja Dialogu Obywatelskiego ds. Środowiska, Konfederacja na rzecz Przyszłości Krakowa Cracovia Urbs Europaea oraz Towarzystwo na Rzecz Ochrony Przyrody, i czy nie będzie na to za późno?