Archeolodzy odkryli fragmenty egipskiej świątyni pochodzącej z XV w. p.n.e.

Archeolodzy pracujący na terenie Deir el-Bahari w Egipcie odkryli ponad tysiąc kolorowo zdobionych kamiennych bloków. Są to fragmenty ścian świątyni Królowej Hatszepsut, egipskiej faraon z okresu Nowego Państwa, której pamięć próbowano wymazać z kart historii. Jak podaje Reuters, prace wykopaliskowe w tym miejscu trwały od 2022 roku.

Grobowiec Hatszepsut w Deir el-Bahari

.Hatszepsut była egipską faraon, władcą starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Była pierwszą w historii kobietą, która zasiadła na egipskim tronie. Panowała 21 lat, po jej śmierci, jej następca Totmes III nakazał usunąć wszystkie wizerunki i pomniki kobiety-króla, chcąc ją skazać na zapomnienie. Jakby przeczuwając takie następstwa, Hatszepsut niedługo po objęciu władzy zleciła budowę swojej świątyni grobowej dwóm wybitnym architektom. Chciała, by monumentalna budowla opowiadała jej historię – historię pierwszej kobiety-faraon. Wybudowana u stóp rozgległej ściany skalnej w Deir el-Bahari świątynia, zwana ,,Świątynią Milionów Lat” po dziś dzień prezentuje się spektakularnie i obok Piramidy Cheopsa, czy sfinksa, jest jednym z najważniejszych zabytków.

8 stycznia 2025 roku Zahi Hawass, egipski archeolog i były minister ds. starożytności, kierownik prac wykopaliskowych na terenie Deir el-Bahari, ogłosił, że jego archeolodzy dokonali kolejnego odkrycia w ,,Świątyni Milionów Lat”. Znaleziono 1500 zdobionych kamiennych bloków, które zachowały się w nienaruszonym stanie i są fragmentami świątynnych ścian. Odkryto również grobowiec Królowej Teti Sheri, babki króla Ahmosa, który był pierwszym faraonem Egiptu w złotej erze Nowego Państwa.

– Po raz pierwszy odkryliśmy 1500 zdobionych bloków. Najpiękniejsze sceny, jakie widziałem, namalowane z użyciem kolorów – opisał Hawass malowidła na kamiennych elementach.

Znaleziona została również wapienna tabliczka z imieniem Senenmuta, wspaniałego architekta, któremu Hatszepsut zleciła zaprojektowanie swojej grobowej świątyni.

Archeologia nierówności

.”Starożytne szkielety, praktyki pogrzebowe i DNA ujawniają nierówności obecne w dawnych społeczeństwach” pisze na łamach Wszystko co Najważniejsze prof. Carles LALUEZA FOX, dyrektor laboratorium paleogenomiki w Instytucie Biologii Ewolucyjnej w Barcelonie, autor książki „Nierówność. Historia genetyczna”.

„Nierówności wyraźnie wzrosły wraz z pojawieniem się metali, co częściowo umożliwiło, począwszy od 3000 do 2000 roku p.n.e., pojawienie się i rozwój organizacji społecznej opartej na istnieniu elit. Po ustanowieniu pierwotnej struktury władzy elita próbowała utrwalić się dynastycznie poprzez zwiększenie kontroli społecznej i budowanie sojuszy rodzinnych z innymi wodzami. Mechanizmy kontroli często wiązały się z przemocą. Możliwość wykorzystania koni – i w mniejszym stopniu wielbłądów – w działaniach wojennych przesądziła o sukcesie podbojów, które pod koniec neolitu zmieniły układ osadnictwa w całej Eurazji. To przynajmniej częściowo wyjaśnia, dlaczego 30 imperiów lub dużych państw, które powstały między 3000 a 600 r. p.n.e., znajdowało się w Starym Świecie, gdzie żyły te zwierzęta” – tłumaczy profesor.

Cały artykuł dostępny pod linkiem: Prof. Carles LALUEZA FOX: Archeologia nierówności.

Oprac. RB