Odkryto nowe gatunki pająków starszych niż dinozaury

W Chinach odkryto trzy gatunki pająków z podrzędu Mesothelae – informuje pismo „ZooKeys”. Oddzieliły się one od pozostałych pająków (Opisthothelae) na długo przed pojawieniem się pierwszych dinozaurów.

Mesothelae

.Uznawane za najbardziej pierwotną grupę współczesnych pająków Mesothelae wytwarzają pajęczynę, ale nie budują sieci. Kądziołki przędne nie znajdują się na końcu odwłoka, ale na jego brzusznej stronie, a sam odwłok składa się z segmentów, jak u pszczoły czy krewetki. Najstarszym znanym przedstawicielem tego podrzędu jest datowany na późny karbon Palaeothele montceauensis, którego skamieniałości odkryto na terenie Francji.

Mesothelae oddzieliły się od wszystkich pozostałych pająków (Opisthothelae) o niesegmentowanym odwłoku prawdopodobnie w późnym karbonie lub wczesnym permie – około 300 milionów lat temu, na długo przed pojawieniem się pierwszych dinozaurów w triasie (około 237 milionów lat temu). Wszystkie współczesne pająki Mesothelae żyją we wschodniej i południowo-wschodniej Azji, mają około 1 do 2 centymetrów długości i czatują na zdobycz w swoich norkach zamykanych wieczkiem z pajęczyny oblepionym cząstkami gleby.

Trzy odkryte gatunki pająków z podrzędu Mesothelae

.Trzy gatunki „żywych skamielin” z podrzędu Mesothelae zostały właśnie zidentyfikowane przez zespół Xin Xu i jej współpracowników z Hunan Normal University w prowincji Hunan w zachodniej części Chin. Songthela anhua, Songthela longhui i Songthela zhongpo noszą nazwy od lokalizacji w prowincji, w której zostały znalezione.

Wiele uznawanych za „żywe skamieniałości” pająków Mesothelae występuje na bardzo małych obszarach geograficznych, prawdopodobnie ze względu na niechęć do podróży i tryb życia (głównie siedzą w norkach i czekają na zdobycz). W rezultacie różne gatunki zamieszkują odizolowane obszary wzdłuż fałdów górzystego, zalesionego terenu. Dlatego niektóre z tych pająków – jak Liphistius batuensis z Malezji, znany tylko z kilku wapiennych jaskiń – są szczególnie narażone na wyginięcie.

Więcej informacji w artykule źródłowym (https://zookeys.pensoft.net/article/98273/).

Czego możemy nauczyć się od zwierząt?

.”Czynniki decydujące o tym, czy inne osobniki będą traktowane w sposób przyjazny, czy też agresywny, wykazują duże podobieństwo u zwierząt i u człowieka” – pisze prof. Ewa J. GODZIŃSKA, specjalistka w zakresie etologii oraz socjobiologii z Pracowni Etologii Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN w Warszawie.

Jak zauważa, „jednym z najważniejszych fundamentów życia społecznego jest ofiarność, czyli gotowość do wyświadczania innym przysług mimo związanego z tym ryzyka, czasem nawet za cenę życia. Altruizm to działania, które przynoszą korzyści innym osobnikom, ale dla altruisty wiążą się z ponoszeniem strat lub przynajmniej ze znacznym tego ryzykiem”.

„U niektórych gatunków mszyc osobniki specjalizujące się w obronie kolonii, tak zwani żołnierze, poświęcają życie, by bronić swoje towarzyszki przed wrogami naturalnymi. Gdy napastnik (zwykle gąsienica) uszkodzi zamieszkiwaną przez mszyce galasówkę, żołnierze naprawiają to uszkodzenie za pomocą szybko koagulującej cieczy wyrzucanej z własnego ciała. Żołnierz miesza tę ciecz odnóżami, by przyspieszyć jej koagulację, a potem ginie powolną śmiercią spowodowaną przez nagłą utratę płynów. Żołnierze golców piaskowych, niewielkich afrykańskich ssaków prowadzących podziemny tryb życia, również często poświęcają życie dla swojej kolonii, ponosząc śmierć podczas obrony swoich pobratymców przed wężami” – pisze prof. GODZIŃSKA.

Badaczka twierdzi, że „ofiarność i gotowość do angażowania się w ryzykowne akcje na rzecz innych osobników nie jest naiwnością, lecz ważnym przystosowaniem. Jest tak dlatego, że dla każdego osobnika ważniejsze od indywidualnego przeżycia jest tzw. dostosowanie łączne, czyli łączna zdolność do przekazania swoich genów kolejnym pokoleniom, niezależnie od tego, czy są one ulokowane w jego własnym ciele, czy też w ciałach innych osobników. Jedną z najważniejszych form altruizmu jest więc nepotyzm, czyli działania przynoszące korzyść krewnym altruisty. Drugim ważnym czynnikiem decydującym o opłacalności zachowań altruistycznych jest gotowość ich beneficjentów do odwzajemniania uzyskanych przysług”.