Sagrada Familia w Barcelonie jest już najwyższym kościołem na świecie
Sagrada Familia – słynna bazylika, zaprojektowana przez Antonio Gaudiego i budowana od 143 lat w Barcelonie 30 października 2025 r. jest najwyższym kościołem na świecie. Tego dnia udało się bowiem umieścić na niej ważny element głównej wieży – wieży Jezusa Chrystusa.
Jaką wysokość ma bazylika Sagrada Familia w Barcelonie?
.Po umieszczeniu kluczowego fragmentu najwyższej z wież bazylika Sagrada Familia mierzy obecnie 162,91 metrów wysokości, zatem o 1,38 m. przewyższa dotychczas najwyższy kościół na świecie czyli katedrę w Ulm w Niemczech. Katedra w Ulm mierzy wraz z iglicą 161,53 m.
Choć zarządzająca świątynią Fundacja nie starała się o oficjalne uznanie za najwyższy kościół świata, wyliczenia dokonali cytowani przez brytyjski „The Guardian” dziennikarze Associated Press. Wiadomo również, że słynna świątynia w Barcelonie jeszcze zwiększy swoją wysokość, gdy wieża Jezusa Chrystusa zostanie dokończona: według projektu ma mieć bowiem wysokość 172 m.
Sagrada Familia nie jest ani katedrą Barcelony, ani parafią, ale ma status bazyliki mniejszej. I chociaż ciągle jest w budowie, regularnie odbywają się w niej katolickie nabożeństwa i Msze św. Jest to zresztą okazja do bezpłatnego zobaczenia bazyliki od środka. Wstęp do niej zwykle kosztuje, a przychody z biletów są głównym źródłem pozyskiwania środków na dokończenie jej budowy.
„Bogu się nie spieszy”, więc świątynia powstaje powoli
.Bazylika powstaje już 143 lata, ponieważ kamień węgielny pod jej budowę wmurowano w 1882 r. Antonio Gaudi – wizjonerski architekt z Katalonii, który uznawał świątynię za kluczowe dzieło swego życia, choć wiedział, że nie doczeka końca jej budowy. „Mój Klient się nie spieszy. Dla mojego Klienta tysiąc lat jest jak jeden dzień ” – odpowiadał Gaudi zapytany, kiedy skończy się budowa świątyni. Zmarł w 1926 r. a w kwietniu 2025 r., papież Franciszek zdążył jeszcze przed swoją śmiercią zaakceptować wniosek o uznanie go za Czcigodnego Sługę Bożego i rozpoczął jego proces beatyfikacyjny.
Bazylika Sagrada Familia została zaplanowana na rzucie krzyża łacińskiego z pięcioma nawami i transeptem, co miało nawiązywać do klasycznej struktury gotyckiej. Cały jej projekt to zwieńczenie tzw. katalońskiego modernizmu. Zgodnie z założeniami tego nurtu Modernizm ideałem artystycznym jest połączenie architektury, rzeźby, malarstwa, metaloplastyki i rzemiosła w jedno harmonijne dzieło. Budynek miał być spójną całością artystyczną, w której każdy detal — od balustrady po mebel — podporządkowany był jednej wizji estetycznej.
W całym kształcie bazyliki Sagrada Familia aż kipi od symboliki religijnej. Świątynia ma 12 wież poświęconych apostołom, cztery dla Ewangelistów, jedna dla Matki Bożej i jedna – ta najwyższa – dla Jezusa Chrystusa. Sam Gaudi mówił o tej świątyni, że „wszystko jest w niej opatrznościowe”, a on sam jako człowiek, niczego nie „tworzy”, a jedynie odkrywa piękno stworzone przez samego Boga.
M.in. właśnie dlatego docelowo świątynia ma mieć wysokość 172,5 m. Nie mogła bowiem przekraczać wysokości pobliskiego wzgórza Montjuïc, symbolicznie podporządkowując dzieło ludzkie dziełu natury.
Inspiracja naturą stanowi jeden z kluczy do zrozumienia koncepcji bazyliki. Gaudí projektował ją jako „kamienny las” – kolumny we wnętrzu przypominają pnie drzew, które rozgałęziają się ku górze, tworząc sklepienie przypominające korony konarów. Zastosował przy tym nowatorskie rozwiązania konstrukcyjne: zamiast tradycyjnych przypór charakterystycznych dla gotyku, użył systemu rozgałęzionych kolumn przenoszących siły nośne na posadzkę, co nadało przestrzeni wrażenie lekkości i organicznej harmonii. W elementach konstrukcyjnych wykorzystał skomplikowane formy geometryczne – paraboloidy, hiperboloidy i helicoidy – które pozwoliły osiągnąć niezwykłą stabilność i zarazem naturalny rytm struktury. Było to rozwiązanie pionierskie w czasach rozpoczynania tej budowy i do dziś pozostaje jednym z najbardziej wizjonerskich projektów świątyni na świecie.
„jego twórczości można znaleźć odniesienia do gotyku. Na przykład znak rozpoznawczy to łuki, płynne desenie o organicznych formach. Ale przede wszystkim wykorzystywał w swej twórczości kształty, które można znaleźć w przyrodzie i świecie podwodnym. Przyglądał się liściom, puszczał je z wysokości wyciągniętej ręki i obserwował. Jak spadają, jak kręcą się wokół swojej osi, jak płyną ruchem wahadłowym. Przyglądał się rybim oczom, głowom, falom morskim. Jego dzieła Casa de los Botines w Leon i Villa Qiujano to czyste przykłady wykorzystywania kształtów, które możemy zobaczyć w przyrodzie. A Casa Mila, czyli La Predrera?! Fasada przypomina falujące morze!” – pisał na łamach „Wszystko co Najważniejsze” Igor MERTYN, autor tekstu poświęconego twórczości Antonio Gaudiego. [WIĘCEJ: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/igor-mertyn-smierc-gaudiego/]
Zewnętrzny kształt świątyni tworzą trzy fasady, z których każda przedstawia inny etap historii chrześcijaństwa i posiada własny język form. Wschodnia Fasada Narodzenia, jedyna ukończona za życia Gaudíego, jest pełna życia, ornamentów i roślinnych motywów, stanowiąc afirmację stworzenia. „Moim najlepszym nauczycielem jest drzewo rosnące obok mojej pracowni” – pisał Gaudi.
Zachodnia fasada świątyni zwana Fasadą Pasji, opracowana w surowym, geometrycznym stylu, ma ukazywać mękę i śmierć Chrystusa, co kontrastuje z radosną symboliką wschodniego portyku. Południowa Fasada Chwały – wciąż w budowie, ma przedstawiać drogę człowieka do Boga, Sąd Ostateczny i triumf wiary. Każda z nich nie jest jedynie dekoracją, lecz monumentalną opowieścią w kamieniu, w której forma architektoniczna staje się nośnikiem teologicznego przesłania. Zgodnie z założeniami Gaudiego patrzenie na cały wystrój świątyni samo miało stawać się modlitwą i wzbudzać myśli ku chwale Boga wśród wszystkich, którzy do Sagrada Familia wchodzą.
Anna Druś
