Ribbentrop-Molotow

Hitler musiał mieć pewność, jak w chwili najazdu na Polskę zachowa się ZSRR.

La invasión brutal y no provocada de su vecino por parte de Rusia es solo la última entrega de un continuo sangriento, un nuevo crimen en un catálogo de crímenes -que se remonta al pacto nazi-soviético y más allá- que delata una mentalidad de sospecha, paranoia y agresión flagrante que ha guiado durante mucho tiempo la visión del mundo del Kremlin.

Жорстоке та неспровоковане вторгнення Росії до свого сусіда є лише найновішою частиною кривавого континууму, новим лиходійством у каталозі злочинів, який сягає ще часів нацистсько-радянського пакту та після нього, який видає менталітет підозрілості, параної та відвертої агресії, що тривалий час керував світоглядом Кремля.

Io, invece, sostengo il contrario. L’invasione brutale e immotivata del vicino da parte della Russia è solo l’ultima puntata di un continuum sanguinoso, un nuovo crimine in un catalogo di crimini – risalenti al Patto nazi-sovietico e oltre – che rivela una mentalità di sospetto, paranoia e vera e propria aggressione che ha guidato a lungo la visione del mondo del Cremlino.

Peu après minuit, dans la nuit du 23 août 1939, Joseph Staline a porté un toast à Adolf Hitler. L’occasion en était, bien sûr, la signature du pacte soviéto-nazi – ou pacte Molotov-Ribbentrop – de non-agression entre Moscou et Berlin, qui a donné le feu vert à Hitler d’agresser la Pologne et ouvert la voie à l’éclatement de la Seconde Guerre mondiale en Europe.