Światowe Dni Młodzieży, będąc wydarzeniem duchowym spowodowały, że w ich organizację włączyły się dziesiątki tysięcy wolontariuszy na terenie całej Polski. Rok po Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie trzeba przyznać, że było to także największe wydarzenie medialne, jakie dotychczas przeżyła Polska. ŚDM przewyższały skalą wszystkie imprezy masowe, w tym Euro 2012 w Polsce i na Ukrainie.
Można uchwycić pewien zamysł papieskiego głoszenia Ewangelii podczas Światowych Dni Młodzieży. Od Jasnej Góry przez Drogę Krzyżową na Błoniach, po Campus Misericordiae. I znaczące przystanki na trasie – nie tylko te głośne (choć milczące – jak Auschwitz) i prokocimski szpital. Ewangelia głoszona przez Franciszka dla młodych jest opowieścią, w której Bóg jest domownikiem, uczestnikiem każdej historii życia.
Papież z Ameryki Łacińskiej nie jest skoncentrowany na europejskich problemach, z papieskiego punktu widzenia nasz kontynent jest obszarem dostatku i ma zobowiązania wobec biedniejszej części ludzkości. Z pewnością jednakże pielgrzymka papieża Franciszka bardziej niż poprzednie uzmysławia nam, że Polska jest częścią wielkiej wspólnoty narodów i nie może przejmować się wyłącznie swoimi problemami.
Papież w swoim przekazie trafił do mediów swoją autentycznością i pokorą. Swoją postawą komunikował jedno: „Nie jestem wcale najmądrzejszy. Nie będę was pouczał. Powiem wam, co najwyżej, jak żyję i dlaczego daje mi to radość. Jeśli chcecie jej doświadczyć, to zapraszam. Choć nie mówię, że to będzie łatwe. I co ważniejsze, niczego od was nie chcę dla siebie”.
