Teleskop Hubble'a zobrazował galaktykę eliptyczną w gwiazdozbiorze Węża Wodnego

PGC 6240

Naukowcy za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a zobrazowali gaalktykę eliptyczna oznaczoną jako PGC 6240, znajdującą się w gwiazdozbiorze Węża Wodnego.

.Jak tłumaczą badacze z ESA, na obrazie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a widoczna jest galaktyka eliptyczna znana jako PGC 6240. Jest to bardzo duży i stary obiekt oddalony o około 345 milionów lat świetlnych od Układu Słonecznego, znajdujący się w południowym gwiazdozbiorze Węża Wodnego.

Fot. ESA/Hubble & NASA

.PGC 6240 charakteryzuje się nierównomierną strukturą i niezwykłymi skupiskami gwiazd, które krążą wokół niej. Zdaniem astronomów są to dwie wskazówki sugerujące, że obiekt ten powstał z połączenia galaktyk w niedawnej przeszłości. Taka fuzja zapoczątkowałoby również wzmożone tempo formowania się gwiazd w galaktyce, a następnie wywołałby podobną aktywność w pobliskiej przestrzeni – prowadząc do powstania nowych, młodszych gromad kulistych wokół całego obiektu, co ma miejsce w PGC 6240.

Astronomowie szczegółowo zbadali PGC 6240 ze względu na jej niezwykłą strukturę, a także przez otaczające ją gromady kuliste (gęste grupy gwiazd związanych grawitacyjnie, które krążą wokół galaktyk). Wszystkie tego typu obiekty wokół danej galaktyki formują się mniej więcej w tym samym czasie, dzięki czemu wszystkie gwiazdy w nich obecne są w podobnym wieku. Z tego powodu większość galaktyk ma populacje gromad o dość podobnym wieku, jednak PGC 6240 jest niezwykła, ponieważ jej gromady są zróżnicowane – podczas gdy niektóre zawierają stare gwiazdy, inne są wypełnione młodszymi gwiazdami, które powstały niedawno, co najprawdopodobniej wywołała fuzja z inną galaktyką.

Wąż Wodny (łac. Hydrus) jest niewielkim gwiazdozbiorem nieba południowego. Bywa określany jako Wąż Wodny Mały – w odróżnieniu od gwiazdozbioru Hydry, zwanego czasem również Wężem Morskim. Jest to 61. pod względem wielkości gwiazdozbiór na niebie. Został wprowadzony przez holenderskich nawigatorów i astronomów – Pietera Dirkszoona Keysera i Fredericka de Houtmana. Gwiazdozbiór znajduje się w pobliżu południowego bieguna nieba, między Wielkim Obłokiem Magellana a Małym Obłokiem Magellana. W Polsce konstelacja jest niewidoczna. Liczba gwiazd dostrzegalnych w nim gołym okiem wynosi około 20.

.Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.

Oprac. EG

Materiał chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie wyłącznie za zgodą wydawcy. 25 lipca 2025
Fot. ESA/Hubble & NASA