Jakiej wielkości były prehistoryczne gady morskie?

Naukowcy opracowali reguły matematyczne pozwalające oszacować jak duże były prehistoryczne gady morskie, jedynie na podstawie fragmentów skamieniałości.

Paleontolodzy od lat zastanawiali się jak dokładnie można oszacować wielkość wymarłego zwierzęcia, skoro pozostało po nim jedynie kilka rozrzuconych skamieniałych kości. Najnowsze badanie przeprowadzone przez naukowców z University de Liege pozwoliło rozwiązać ten szczególny problem. Wykorzystując zaawansowane metody matematyczne wykorzystane do setek pomiarów, ustalili oni zasady, które mogą być obecnie wykorzystane do obliczenia całkowitej długości gadów morskich żyjących ponad 100 milionów lat temu. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie „Biology Letters”.

„Od dziesięcioleci paleontolodzy borykali się z tą poważną trudnością określenia, jak duże były prehistoryczne gady morskie. Większość odnajdowanych w zapisie kopalnym szkieletów dużych żyjących w morzach stworzeń, takich jak ichtiozaury, mozazaury i przodkowie krokodyli, jest niekompletna. Przez to badaczom trudno jest dokładnie oszacować wielkość tych zwierząt, które dominowały w morzach ery mezozoicznej” – mówi Valentin Fischer z University de Liege.

W ramach nowego badania naukowcy porównywali i analizowali setki pomiarów znanych kompletnych szkieletów. Następnie przetestowali 23 pomiary – takie jak długość tułowia, wymiary kręgów, proporcje płetw itp. – aby określić, które z nich mogą być najlepszymi wskaźnikami, dzięki którymi możliwe byłoby oszacowanie całkowitej wielkości stworzeń.

W ten sposób paleontologom udało się ustalić, że niektóre elementy szkieletu wymarłych morskich gadów, takie jak długość tułowia lub wymiary kręgów, są w rzeczywistości doskonałymi wskaźnikami, dzięki którym możliwe jest oszacowanie całkowitej długości zwierzęcia, ale każda grupa tych stworzeń ma równania, które różnią się od pozostałych. Ten niezwykły projekt umożliwił po raz pierwszy zaproponowanie równań, które pozwolą określać badaczom jak duże były prehistoryczne morskie gady morskie, jedynie na podstawie fragmentów odnajdywanych skamieniałości.

„To przełomowe odkrycie otwiera nowe możliwości. Wielkość zwierzęcia jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jego lepsze zrozumienie. Dzięki tym równaniom będziemy mogli stworzyć obszerne bazy danych dotyczące ewolucji wielkości wymarłych już morskich drapieżników. Pozwoli nam to lepiej zrozumieć, w jaki sposób te morskie potwory rosły, zmieniały się lub znikały wraz ze zmianami zachodzącymi w ich środowisku” – podsumowuje Valentin Fischer.

Oprac. EG