Przodek niedźwiedzi był wszystkożerny

Naukowcy po przeanalizowaniu szczęk prehistorycznego zwierzęcia, odkryli, że przodek większości współczesnych niedźwiedzi był wszystkożerny.

.Jak tłumaczą paleontolodzy, Ursus minimus – uważany za wspólnego przodka większości współczesnych gatunków niedźwiedzi – żył w Europie około 4,9–1,8 miliona lat temu, w pliocenie i prawdopodobnie na początku plejstocenu. Gatunek ten jest najstarszym znanym przedstawicielem rodzaju Ursus, do którego należą również współczesne niedźwiedzie brunatne i polarne.

Do tej pory naukowcy zakładali, że prehistoryczny przodek niedźwiedzi żywił się głównie owadami, jednak nowe badanie przeprowadzone przez zoologów z Staatliche Naturwissenschaftliche Sammlungen Bayerns (SNSB), pod kierownictwem Anneke van Heteren, wskazuje jednak, że Ursus minimus, nazywany również niedźwiedziem z Owernii (Auvergne bear), był najprawdopodobniej typowym wszystkożercą, bez szczególnego upodobania do owadów. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Boreas.

W ramach nowych badań, paleontolodzy porównali szczęki Ursus minimus z innymi przedstawicielami współczesnych i wymarłych gatunków niedźwiedzi o różnorodnej diecie – w tym również z wyspecjalizowanymi do danych pokarmów, takimi jak owadożerny niedźwiedź malajski, mięsożerny niedźwiedź polarny i żywiąca się głównie roślinami panda wielka.

Jak tłumaczą naukowcy, szczęki niedźwiedzi mają różną biomechanikę podczas żucia pokarmu, w zależności od diety. Różne kąty jej otwarcia i położenie mięśni żucia pozwalają ujawnić nawyki żywieniowe zwierząt. Zoolodzy wykorzystali w swoich badaniach morfometrię geometryczną (geometric morphometrics). Polega ona na pomiarze części szkieletu za pomocą cyfrowych punktów – zwanych punktami orientacyjnymi. Ta analiza kształtu pozwoliła na opracowanie trójwymiarowej wizualizacji kości szczęk niedźwiedzi i porównanie ich za pomocą metod statystycznych.

„Jako prawdziwy wszystkożerca, Ursus minimus był szczególnie elastyczny i zdolny do adaptacji, dzięki czemu mógł łatwo dostosowywać się do zmieniającej się dostępności pożywienia. Ta ogólna strategia adaptacyjna mogła być podstawą późniejszej ewolucji wyspecjalizowanych diet u innych gatunków niedźwiedzi. Odkrycia dotyczące nawyków żywieniowych tak pierwotnych gatunków jak Ursus minimus dostarczają nowych informacji na temat ewolucji niedźwiedzi i ich zdolności przystosowywania się do zmieniających się warunków środowiskowych” – wyjaśnia Anneke van Heteren z Staatliche Naturwissenschaftliche Sammlungen Bayerns.

.Jak podkreślają naukowcy, większość współczesnych i wymarłych gatunków tych zwierząt – wraz z całym wachlarzem ich różnych diet – zapoczątkował właśnie tej jeden przodek niedźwiedzi jakim był Ursus minimus.

Oprac. EG