kondycja uniwersytetów

„Współczesne uniwersytety o wiele bardziej zaczynają przypominać nowoczesne zakłady przemysłowe, gdzie produktem może okazać się i naukowe osiągnięcie, i magisterski dyplom. O tej właśnie zmianie świadczy też język – pełen najrozmaitszych wskaźników, algorytmów mających zweryfikować dokonania, dążeniem do mierzalnych efektów tak na polach badawczych, jak i w dydaktyce”

Nie jest prawdą, że przed zmianami wprowadzanymi przez min. Kudrycką uniwersytety działały lepiej niż teraz. Nepotyzm, biurokracja, niedofinansowanie, brak perspektyw dla młodych – to wszystko było i to w większym natężeniu niż dzisiaj. Można oczywiście spierać się co do szczegółów wprowadzonych rozwiązań, niemniej jednak ogólne kierunki zmian, wypracowane w porozumieniu ze środowiskiem akademickim, były sensowne.

Prof. Piotr NOWAK: „Uczeni żyją w ciągłym strachu. Nie jest to strach, jak za Stalina, przed policją polityczną. To zwykła, ludzka obawa o ciągłość zatrudnienia, pośrednio zaś – o ciągłość nauki. Wszystko rozbija się o model finansowania uczelni – o pogłówne – im więcej studentów, tym więcej pieniędzy. Diagnozuję to jako najważniejszą przyczynę osłabienia Akademii”

Przestajemy cenić, szanować, darzyć autorytetem ludzi nauki. Przestajemy uznawać Mistrzów. Cyfryzując wszystko, co się da, zamieniając nasze dokonania i prace w kody, koncentrując się na ilości, a nie jakości, przyczyniamy się do deflacji arystokracji rozumu.