Arktyka zostanie pozbawiona lodu szybciej niż zakładano

Wody Arktyki mogą być latem wolne od lodu już za niecałe 10 lat, a to znaczy, że mogą być łatwiej dostępne dla żeglugi przynajmniej dziesięć lat wcześniej niż zakładano – wynika z badania naukowców z Kanady, Korei Południowej i Niemiec.

Arktyka i ocieplenie klimatu

.„Te wyniki podkreślają głęboki wpływ emisji gazów cieplarnianych na Arktykę i dowodzą konieczności planowania i dostosowania się do pozbawionej lodu Arktyki w bliskiej przyszłości” – podkreślili naukowcy w pracy opublikowanej w tym tygodniu w czasopiśmie „Nature”.

W badaniu porównywano m.in. rezultaty modeli wpływu różnych czynników na klimat dla każdego miesiąca roku ze zdjęciami satelitarnymi. W kwietniu 2023 pokrywa lodowa na wodach Arktyki miała powierzchnię 14 mln km kwadratowych, według nowego modelu już za dziesięć lat pod koniec sezonu letniego, we wrześniu, wielkość pokrywy lodowej spadałaby do 1 mln km kwadratowych.

Te przewidywania oznaczają dla Kanady konieczność szybszej reakcji na konsekwencje dostępności drogi morskiej przez Arktykę, w tym przez Przejście Północno-Zachodnie, które Kanada traktuje jako krajowe wody wewnętrzne.

Arktyka i światowe mocarstwa

.Pod koniec maja 2019 r. Kanada zgłosiła w ONZ roszczenia terytorialne do bieguna północnego, chcąc oficjalnie określić jak daleko na północ sięga kanadyjska zwierzchność. W 2022 r. składający wizytę w Kanadzie sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg odwiedził modernizowane bazy wojskowe na kanadyjskiej północy. Wcześniej pisał w komentarzu opublikowanym przez dziennik „The Globe and Mail”, że „najkrótsza droga do Ameryki Północnej dla rosyjskich rakiet i bombowców prowadzi nad biegunem północnym”.

Rosja buduje od lat swoją obecność w Arktyce, a w kwietniu 2019 r. prezydent Władimir Putin proponował Chinom, by szlak morski przez Arktykę stał się częścią morskiego Jedwabnego Szlaku. W maju 2019 r. raport Pentagonu ostrzegł, że Chiny mogą testować użycie swojej floty lodołamaczy i stacji polarnych do celów wojskowych.

Walka ze zmianami klimatu

.Redaktor naczelny „Wszystko Co Najważniejsze” i profesor zwyczajny w Polskiej Akademii Nauk, Michał KLEIBER, na łamach „Wszystko co Najważniejsze” podaje, że: „Dzisiejsze problemy niejako wymuszają postawienie pytania o przyszłość polityki klimatycznej i szanse na jej ostateczny sukces. Biorąc pod uwagę głęboko zakorzenione przyzwyczajenia ludzi do dotychczasowego sposobu życia oraz ich coraz powszechniejsze, wobec dominujących prawie wszędzie wąskich, partyjnych sporów, przekonanie o braku wpływu na bieżące wydarzenia polityczne, trudno być optymistą, jeśli chodzi o zakres i skuteczność często nerwowo podejmowanych inicjatyw obywatelskich. Dochodzi do tego fakt, iż mimo dobiegających ze strony wielu rządów deklaracji o konieczności zasadniczych zmian w walce ze zmianami klimatu otwarta pozostaje kwestia finansowania koniecznych działań. Może więc w tej sytuacji główną rolę w realizacji skutecznej polityki klimatycznej przypisywać powinniśmy szeroko rozumianemu biznesowi? Wielu przedsiębiorców staje się bowiem dzisiaj w pełni świadomych, że owa, dla wielu nieco abstrakcyjna wizja świata przyjaznego naszemu naturalnemu środowisku to jedna sprawa, a opracowywanie nowych technologii i wprowadzanie na rynek nowych produktów i usług to sprawa druga, potencjalnie niezwykle korzystna biznesowo”.

„Zakres możliwych innowacyjnych wdrożeń służących celowi ograniczania emisji jest nieskończenie wielki i dotyczy przykładowo takich działań, jak przyjazna środowisku produkcja wodoru, nowatorskie projekty farm wiatrowych i ogniw fotowoltaicznych, rozwój energetyki prosumenckiej, opracowanie nowych technologii w zakresie energetyki jądrowej, transformacja miast w myśl idei smart city z szeroko zaplanowaną termomodernizacją budynków, udoskonalaniem transportu publicznego czy systemami inteligentnego opomiarowania w gospodarce energetycznej i wodociągowej. Zupełnie nowych przemyśleń i wdrażania fundamentalnych zmian wymagać będzie z pewnością wdrażanie idei gospodarki obiegu zamkniętego” – pisze prof. Michał KLEIBER w tekście „Walka ze zmianami klimatu. Damy radę?”.