Nieznane płazy odkryte w Andach przez grupę biologów

Naukowcy odkryli w Andach nieznane dotąd gatunki żab. Płazy określają jako „kryształowe

Biolodzy z kilku ośrodków naukowych w Quito, stolicy Ekwadoru, znaleźli w Andach dwa nowe okazy żab. Nieznane nauce płazy są bardzo małe i „kryształowe”, jak określają je naukowcy z powodu ich wysokiego stopnia przezroczystości ciała.

Płazy odkryte w Andach

.W komunikacie dotyczącym nowo odkrytych zwierząt ekwadorscy badacze wyjaśnili, że oba gatunki mają długość ciała sięgającą 2 cm.

Żaby odkryte w górach w prowincji Azuay, na południu Ekwadoru, zostały znalezione na wysokości ponad 2900 m n.p.m., w andyjskich lasach deszczowych.

Charakterystyka odkrytych gatunków

.Zgodnie z informacją zespołu badawczego odkryte gatunki mają zielonkawe, przezroczyste ubarwienie i w nieznacznym stopniu różnią się od siebie budową ciała. Zaliczają się do rodzaju Centrolene.

Pierwszą z nowych żab nazwano Centrolene ericsmithi na cześć amerykańskiego naukowca Erica N. Smitha, zaś drugą – Centrolene camposi. Nazwa ta pochodzi od ekwadorskiego zoologa Felipe Camposa.

Według naukowców Centrolene camposi ma względem drugiego gatunku mniej brodawek na ciele, bardziej zaokrąglony pyszczek, a także bardziej jednolitą barwę. W przeciwieństwie do Centrolene ericsmithi ma żółty, a nie biały pasek wargowy.

Dzięki wysokiej przezroczystości ciała gołym okiem widać znajdujące się pod skórą mięśnie.

Autorzy studium wskazali, że populacja obu gatunków odkrytych żab należy do bardzo ograniczonej, a dodatkowo jest ona zagrożona wymarciem. Twierdzą, że oba płazy znaleziono w rejonie miejscowości Enramada.

Główne zagrożenie, zdaniem ekwadorskich biologów, stanowi dla obu gatunków płazów intensywny rozwój przemysłu wydobywczego na terenach będących siedliskiem andyjskich żab.

W skład zespołu, który dokonał odkrycia weszli biolodzy z Ekwadorskiej Akademii Nauk i Ekwadorskiego Instytutu ds. Bioróżnorodności, a także Uniwersytetu im. Św. Franciszka w Quito oraz mieszczącego się w tym mieście Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego Ekwadoru.

Czego możemy nauczyć się od zwierząt?

.„Czynniki decydujące o tym, czy inne osobniki będą traktowane w sposób przyjazny, czy też agresywny, wykazują duże podobieństwo u zwierząt i u człowieka” – pisze prof. Ewa J. GODZIŃSKA, specjalistka w zakresie etologii oraz socjobiologii z Pracowni Etologii Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN w Warszawie.

Jak zauważa, „jednym z najważniejszych fundamentów życia społecznego jest ofiarność, czyli gotowość do wyświadczania innym przysług mimo związanego z tym ryzyka, czasem nawet za cenę życia. Altruizm to działania, które przynoszą korzyści innym osobnikom, ale dla altruisty wiążą się z ponoszeniem strat lub przynajmniej ze znacznym tego ryzykiem”.

„U niektórych gatunków mszyc osobniki specjalizujące się w obronie kolonii, tak zwani żołnierze, poświęcają życie, by bronić swoje towarzyszki przed wrogami naturalnymi. Gdy napastnik (zwykle gąsienica) uszkodzi zamieszkiwaną przez mszyce galasówkę, żołnierze naprawiają to uszkodzenie za pomocą szybko koagulującej cieczy wyrzucanej z własnego ciała. Żołnierz miesza tę ciecz odnóżami, by przyspieszyć jej koagulację, a potem ginie powolną śmiercią spowodowaną przez nagłą utratę płynów. Żołnierze golców piaskowych, niewielkich afrykańskich ssaków prowadzących podziemny tryb życia, również często poświęcają życie dla swojej kolonii, ponosząc śmierć podczas obrony swoich pobratymców przed wężami” – pisze prof. Ewa J. GODZIŃSKA.

Badaczka twierdzi, że „ofiarność i gotowość do angażowania się w ryzykowne akcje na rzecz innych osobników nie jest naiwnością, lecz ważnym przystosowaniem. Jest tak dlatego, że dla każdego osobnika ważniejsze od indywidualnego przeżycia jest tzw. dostosowanie łączne, czyli łączna zdolność do przekazania swoich genów kolejnym pokoleniom, niezależnie od tego, czy są one ulokowane w jego własnym ciele, czy też w ciałach innych osobników. Jedną z najważniejszych form altruizmu jest więc nepotyzm, czyli działania przynoszące korzyść krewnym altruisty. Drugim ważnym czynnikiem decydującym o opłacalności zachowań altruistycznych jest gotowość ich beneficjentów do odwzajemniania uzyskanych przysług”.