Teleskop Hubble’a uchwycił parę zderzających się galaktyk w gwiazdozbiorze Byka

NGC 1410 i NGC 1409

Naukowcy za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a uchwycili parę zderzających się galaktyk oznaczonych jako NGC 1410 i NGC 1409, znajdującą się w gwiazdozbiorze Byka.

.Jak tłumaczą badacze z ESA, na obrazie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a widoczna jest para zderzających się galaktyk znanych jako NGC 1410 i NGC 1409. Jest ona oddalona o około 300 milionów lat świetlnych od Układu Słonecznego i znajduje się w gwiazdozbiorze Byka.

Fot. William C. Keel (University of Alabama, Tuscaloosa) and NASA/ESA

.Jak tłumaczą astronomowie, zderzenia galaktyk, takie jak to NGC 1410 i NGC 1409, to zjawiska astronomiczne, które zachodzi, gdy dwie lub więcej tego rodzaju obiektów zbliża się lub nachodzi na siebie, w wyniku czego ciała niebieskie w nich obecne narażone są na oddziaływania grawitacyjne, co zaburza ich ruch. Proces taki trwa zwykle setki milionów lat i często prowadzi do połączenia się galaktyk w jedną większą strukturę. Odległości między gwiazdami w galaktykach są znacznie większe od tych obiektów, a nawet od układów planetarnych, dlatego w czasie tych zdarzeń dochodzi do bardzo niewielu kolizji gwiazd. Mijanie się gwiazd zaburza jednak orbity okrążających je planet, niszcząc niektóre układy planetarne. Jednak jak wskazują naukowcy, mieszanie się obłoków międzygwiazdowych prowadzi do powstawania nowych gwiazd i planet je okrążających. Zderzenia galaktyk są powszechnym zjawiskiem w ewolucji Wszechświata. Galaktyki mają rozmiary rzędu setek tysięcy lat świetlnych, a wewnątrz grup tych obiektów dzielące je odległości sięgają nawet milionów lat świetlnych. Najpowszechniejszym rodzajem zderzeń są połączenia małych galaktyk satelitarnych z większymi, które okrążają.

Jak tłumaczą badacze, galaktyki NGC 1410 i NGC 1409 zderzyły się ze sobą około 100 milionów lat temu, a pozostałością tego wydarzenia jest pas pyłu i gazu rozciągający się na ponad 20 tysięcy lat świetlnych w przestrzeni kosmiczną, łączący oba obiekty.

Byk (łac. Taurus) jest dużym i wyraźnym, 17. co do wielkości, gwiazdozbiorem zodiakalnm nieba północnego, który jest położony w pobliżu równika niebieskiego. Linia ekliptyki przechodzi w tej konstelacji między formacją Plejad, a „głową byka”. W Polsce gwiazdozbiór jest widoczny od jesieni do wiosny. Liczba gwiazd widocznych w nim gołym okiem wynosi około 125. Słońce wędruje na tle tego gwiazdozbioru między 14 maja a 21 czerwca. Od 1989 roku w tej konstelacji znajduje się punkt przesilenia letniego, który przesunął się z Bliźniąt wskutek precesji osi obrotu Ziemi.

.Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.

Oprac. EG

Materiał chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie wyłącznie za zgodą wydawcy. 17 grudnia 2025
Fot. William C. Keel (University of Alabama, Tuscaloosa) and NASA/ESA