smart city

Urbanizacja pozostaje potężnym megatrendem XXI wieku – czytamy w raporcie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Osiedli Ludzkich.

Dyskusja o tym, jak wykorzystać prawo i porządek w rozwijaniu praw obywatelskich, ustąpiła miejsca debacie o tym, czy prawo i porządek stanowią przeszkodę na drodze do społecznej sprawiedliwości. Najbardziej to widać w dużych miastach.

Doszło do prywatyzacji, komercjalizacji i utowarowienia przestrzeni miast, zwłaszcza Krakowa. Disneylandyzacja sprawiła, że centrum zostało oddane turystom, a cała reszta miasta jest pozostawiona odłogiem do zabetonowania przez deweloperów. Rezultatem triumfu działań rynkowych i równoczesnej słabości instrumentów ochrony jest Kraków obecny, piękny na widokówkach, ale uciążliwy dla mieszkańców.

Smart city, creative city, connected city, digital city, miasto odporne, miasto globalne – oto kilka kierunków, które mogą przyjąć odpowiedzialni za kreowanie długofalowej polityki miasta w zakresie rozwoju przestrzennego, gospodarczego i technologicznego.

Idea miasta inteligentnego wywodzi się z koncepcji „miasta okablowanego”, w którym nacisk położony jest na infrastrukturę opartą na zastosowaniu nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych. Współcześnie smart city rozpatruje się dalece szerzej, można je wiązać z nowymi technologiami, przede wszystkim telekomunikacyjnymi, transportowymi i energetycznymi. Akcentuje się nowe (głównie oparte na technologiach cyfrowych) sposoby zarządzania miastem.