UK

Dobra wiadomość jest taka, że nie musimy szukać nowego słowa na określenie kolejnego etapu w naszych relacjach – ono już istnieje. Tym słowem jest przyjaźń.

Warto spojrzeć, jak barometry poparcia dla idei Unii Europejskiej zaczęły pikować w ostatnich latach. Unia nie będzie w negocjacjach równym partnerem: to wbrew jej własnym interesom, gdyż boi się wzniecenia kolejnych emocji prowadzących do opuszczania jej struktur przez inne państwa.

Londyn to powiew świeżości, jedyna w swoim rodzaju atmosfera i to coś, co mają tylko niektóre miasta na świecie, a czego nie da się ująć w słowa. Coś, co przyciąga ludzi z całego świata.

Trzeba powiedzieć wyraźnie: zamiary przeciwników integracji są całkowicie sprzeczne z naszym narodowym interesem. Ci, którzy chcą byśmy zostali jako jedyny kraj naszego regionu sam na sam z Rosją Putina, działają na szkodę Rzeczypospolitej.

Kluczem jest powszechna, otwarta, czysta w sensie unikania nienawiści i kłamstw debata europejska. Debata obywateli, regionów, narodów, państw — wszystkich partnerów europejskiego projektu. I dopiero po tej pracy można powiedzieć, że zmieniamy traktat lub nie. Zaczynanie od hasła „zmienić traktat” zaprowadzi nas na manowce populistyczno-sloganowej gry.

Wpraszanie się do Europy Rosji oraz prawie dwóch milionów nielegalnych migrantów, uciekinierów i starających się o azyl określają teraz agendę bezpieczeństwa Europy, a w niej i Trójkąt Weimarski. Jeśli Europejczycy mają sobie poradzić zarówno z Rosjanami, jak i kryzysami migracyjnymi, kluczowe będą bliskie stosunki między Berlinem, Paryżem i Warszawą.