Skamieniałe grzyby sprzed 300 lat odkryte w Portugalii

Zespół paleontologów z trzech ośrodków badawczych Portugalii odkrył w północno-zachodniej części tego kraju skamieniałe grzyby glebowe nieznanego gatunku sprzed 300 mln lat.

Skamieniałe grzyby nieznanego gatunku

.Ekipa naukowa kierowana przez paleontologa Pedro Correię z Centrum Nauk Geologicznych na Wydziale Nauki i Technologii Uniwersytetu w Coimbrze opublikowała wnioski ze swojego odkrycia w najnowszym wydaniu naukowego pisma „Geobios”.

Autorzy studium, opracowanego we współpracy z paleontologami z Uniwersytetu Tras-os-Montes i Alto Douro oraz Narodowego Laboratorium Energii i Geologii w Lizbonie, wyjaśnili, że do odkrycia skamieniałości grzybów doszło w rejonie zespołu pałacowego w Bucaco, w dystrykcie Aveiro.

Correia wyjaśnił, że znalezione skamieniałości to „gigantyczna forma zarodników grzybów mikoryzowych, nieznanych dotychczas nauce”. Sprecyzował, że nowy gatunek grzybów glebowych nazwano na cześć portugalskiej biolożki Fernandy Leal; otrzymał miano Megaglomerospora lealiae.

– Skamieniałości odkryte w formacjach geologicznych w Bucaco reprezentują największe udokumentowane zarodniki z gromady grzybów Glomeromycota – dodał Pedro Correia przypominając, że stanowią one jedną z najczęstszych i najbardziej rozpowszechnionych grup organizmów symbiotycznych.

Skamieniałe grzyby z końca okresu karbonu

.Autorzy studium wskazali, że odkryte zarodniki, mające aż 1,6 mm średnicy (zwykle rozmiary zarodników wynoszą kilka mikrometrów; mikrometr to jedna tysięczna milimetra), pochodzą z bardzo dużych okazów z klasy Glomeromycetes, istniejących około 300 mln lat temu, czyli pod koniec okresu karbonu.

Dodali, że odkrycie potwierdza też, że grzyby z gatunku Megaglomerospora lealiae wchodziły w reakcje symbiotyczne z roślinami naczyniowymi. Wskazali, że dzięki wysokiej dostępności tlenu przed 300 mln lat możliwy był rozwój dużych organizmów grzybów Megaglomerospora lealiae „zdolnych do wykorzystania rozległych obszarów korzeni do skutecznej wymiany składników odżywczych między nimi a roślinami”.

Portugalscy naukowcy zwrócili uwagę, że – wobec stosunkowo niskiego stężenia dwutlenku węgla w atmosferze pod koniec karbonu – większa symbioza z grzybami mikoryzowymi ułatwiała roślinom przyswajanie składników odżywczych.

„Grzyby te odegrały ważną rolę w optymalizacji pobierania fosforu i innych niezbędnych składników odżywczych przez rośliny, przy jednoczesnym wspieraniu rozwoju rozległych sieci mikoryzowych” – podsumowali portugalscy badacze.

Narodziny archeologii

.Na temat narodzin archeologii na przełomie XVIII i XIX wieku na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze prof. Jean WINAND w tekście “Egipt przed Champollionem“.

“Wyprawa do Egiptu, prowadzona przez młodego generała Bonaparte pod koniec XVIII wieku, odnowiła zainteresowanie starożytnym Egiptem. Przypadkowe wydarzenie miało wreszcie rozwikłać tajemnicę hieroglifów. W czerwcu 1799 r. w Rosetcie odkryto kamienną płytę z okresu ptolemejskiego, z wyrytym tekstem dekretu wydanego w 196 roku przed Chrystusem. Napisali go kapłani ze świątyni w Memfis w różnych wersjach: pismem hieroglificznym, demotycznym i po grecku”.

“Zainteresowanie tym archeologicznym znaleziskiem szybko rozeszło się po świecie. W istnym wyścigu do rozszyfrowania, który miał trwać nieco ponad dwadzieścia lat, głównymi konkurentami byli Silvestre de Sacy, Johan David Åckerblad, Thomas Young i oczywiście Jean-François Champollion”.

“Champollion wyróżniał się na tle swoich poprzedników wnikliwym podejściem do kultury egipskiej i dogłębną znajomością języka koptyjskiego; badaniom Koptów poświęcił wiele lat życia. Po raz pierwszy pokazał, że pisma hieratyczne i demotyczne były uproszczeniami pisma hieroglificznego. Relacje między tymi pismami pozwoliły mu dostrzec fonetyczny wymiar pisma hieroglificznego”.

”Właśnie to odkrycie jest pamiętane jako „odszyfrowanie” 27 września 1822 roku. Champollion zdołał odczytać na kamieniu z Rosetty zapisane fonetycznie imię Ptolemeusza. W swojej pracy Précis du système hiéroglyphique des anciens Égyptiens, opublikowanej w 1824 roku, udowodnił, że pismo egipskie składało się nie tylko ze znaków ideograficznych. Wyliczył 864 odrębne znaki hieroglificzne, które składają się na złożony system: „pismo, które jest jednocześnie figuratywne, symboliczne i fonetyczne”. Gdy po wyprawie do Egiptu wrócił do Francji, w 1831 r. utworzono dla niego katedrę archeologii egipskiej w Collège de France, co dało początek akademickiej egiptologii” – pisze prof. Jean WINAND – cały tekst [LINK].

PAP/ Marcin Zatyka/ LW