Siedzieliśmy w pubie wraz z zespołem niemieckich matematyków, moją sąsiadką była sekretarka tego zespołu. W pewnej chwili zapytała: „Jak wy możecie z nami w ogóle rozmawiać?”. Myślała o von Hagensie, Ilse Koch i całej perfekcyjnie zorganizowanej machinie narkotyzującej umysły Niemców.
Najwięksi wrogowie ideologiczni — Hitler i Stalin — nie wahali się odrzucić względów światopoglądowych dla doraźnej współpracy. Pod odmiennymi, wymuszonymi sytuacją zewnętrzną nazwami ukryte jest to samo zjawisko, te same mechanizmy i pomysły. Wszystkie w jednaki sposób okrutne.
W kierownictwie SS pojawiały się opinie, że islam bardzo przypomina narodowy socjalizm. Obowiązuje tam zasada wodzostwa i posłuszeństwa zwierzchnikom, muzułmanie również podobnie widzieli rolę kobiety w społeczeństwie. Byli to ludzie bitni i przywiązani do swojej religii, a w ten sposób stawali się naturalnym sojusznikiem Niemiec w walce przeciwko partyzantce zarówno komunistycznej, jak i katolickim Chorwatom i prawosławnym Serbom.
