niepełnosprawność

To ważny czas. Jak w najnowszym wydaniu tygodnika „Wszystko co Najważniejsze” pisze prof. Chantal DELSOL świat przyśpiesza i zmaga się z falą, która uderza w same fundamenty cywilizacji.

Polskie społeczeństwo nie wyklucza niepełnosprawnych. Czasy, kiedy wstydzono się osób słabszych, dawno już minęły. Jednak nie zawsze wiemy, jak się z tymi osobami komunikować i jakie możliwości przed nimi otwierać.

„Skoro już na nas patrzą, niech patrzą na nas jak na gwiazdy”. W Światowym Dniu Osób Niepełnosprawnych rozmawiamy o zmianach, jakie zaszły w społecznym postrzeganiu osób niepełnosprawnych dzięki mediom społecznościowym.

Zagadnienie niepełnosprawności w sztuce jest całkowicie niedefiniowalne. Artyści dotknięci niepełnosprawnością intelektualną tworzą często dzieła fenomenalnej wręcz jakości. Artyści dotknięci niepełnosprawnością fizyczną przekraczają barierę niemożliwego i kontynuują proces kształtowania siebie poprzez dzieło, i dzieła poprzez siebie.

Z perspektywy czasu ten październikowy dzień wiele zmienił w jej życiu. Gorzej tańczy, nie biega, za to bardziej czuje, więcej widzi — ma czas na obserwowanie świata. Pielęgnuje w sobie szacunek wobec siebie i tego, co ją spotkało. To zapewne największy z darów tego doświadczenia. Zatrzymana w ruchu wykorzystuje inne możliwości; dziś nie ma to takiego znaczenia, jak bardzo jesteśmy sprawni fizycznie.

Gdy zapytasz Justynkę, z czym kojarzy jej się bezpieczeństwo, najpewniej odpowie, że z ciepłymi dłońmi: z dłońmi mamy, która pomaga jej się ubierać, jeść, odrabiać lekcje i które głaszczą ją zawsze, zanim mała zaśnie; z dłońmi Maćka (starszego brata), który zanosi ją do dużego, rodzinnego pokoju i który pomaga jej usiąść na wózek; z dłońmi taty, który – gdy tylko ma odrobinę czasu (a zawsze ma czasu za mało…) gra z nią w Memory, układa puzzle oraz tańczy z nią, mocno trzymając dziewczynkę w objęciach, gdy w radio gra jakaś wesoła, skoczna melodia.