Niepodległa

Wiadomo, jakim dziedzictwem „obarczony” był Piłsudski. Sarmacko‑romantyczna tradycja porządkowała jego rzeczywistość, myśl rewolucyjna prowadziła do walki. Pytanie: jaka była główna dominanta jego działań? Przeciwnicy Marszałka utrzymywali, że była nią żądza władzy. Jeżeli jednak szukać w pismach Piłsudskiego jednej idei, która przekraczałaby wszystkie pozostałe, tą ideą będzie Polska.

Opowiedzmy swoją historię, by dowiedzieć się, kim jesteśmy. Ale nie piszmy tej historii na nowo, nie szukajmy na siłę alternatywnych scenariuszy, nie wymądrzajmy się, nie pouczajmy naszych antenatów, nie krytykujmy, że można było coś zrobić lepiej czy inaczej. Przyjmijmy „całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska — tak jak prosił o to na krakowskich Błoniach w 1979 roku Jan Paweł II — z wiarą, nadzieją i miłością”. Zobaczmy naszą niepodległość jako pragnienie wolności. Nie teoretycznej, abstrakcyjnej, ale dokładnie takiej, jaką wymyślimy sobie i dla siebie na długo przez 1918 rokiem.

Człowiek jest w naturalny sposób ukształtowany ksenofobicznie. Tymczasem witaminą, sterydem, antybiotykiem, hormonem wzrostu współczesnych społeczeństw stała się otwartość i zdolność współpracy. Coś, co często nazywam umiejętnością wymiany myśli. 

Nic nie jest w stanie złamać ich uporu i hartu ducha! Są dowodem na to, że dla ludzi wytrwale dążących do celu, zdolnych wybiegać myślami poza granice geograficzne i kierujących się pragnieniem wskrzeszenia Feniksa z popiołów, wszystko jest możliwe.

To właśnie silne instytucje państwowe i ich aktywna, rozpisana na lata konsekwentnych działań polityka wydobyły z zacofania kraje takie, jak Niemcy, Japonia, Korea, Szwecja czy Singapur. Czas to zrozumieć: zbyt silne państwo może nas uciskać, tak; ale słabe państwo musi nas zgubić.

Rozpoczyna się odliczanie do wielkiej rocznicy, takiej, której świadkami możemy być tylko raz w życiu – stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Podobnie jak w odradzającej się II Rzeczpospolitej całe społeczeństwo połączyło siły w walce o niepodległą Polskę, tak dziś wszyscy Polacy mogą połączyć się we wspólnym świętowaniu Niepodległej.

Różnice w wolnym społeczeństwie występują zawsze, ale dziś palącym problemem jest upadająca kultura sporu. Ktoś inaczej myślący staje się nieprzejednanym wrogiem. Argument merytoryczny zastępowany jest inwektywą, emocje wypierają rozsądek.