„Metoda nie jest nowa. Od zawsze kobiety i dzieci umieszczano na przodzie atakujących wojsk, aby osłabić przeciwnika poczuciem winy moralnej. Nie można nazwać tego inaczej jak barbarzyństwem” – pisze Chantal DELSOL. Tekst wybitnej francuskiej filozof polityki „Polska w obliczu szantażu” rozpoczyna najnowsze wydanie „Wszystko co Najważniejsze”.
„Europejczycy zrozumieli, że Polska padła ofiarą ohydnego szantażu. Nie ma tutaj dobrego „rozwiązania”, jest to sytuacja tragiczna. Nie ma innej możliwej reakcji. Oczywiście nie należy pomijać aspektu humanitarnego” – pisze Chantal DELSOL.
O próbie delegalizacji Memoriału pisze prof. Włodzimierz MARCINIAK, sowietolog, były ambasador RP w Moskwie. Także o tym, jak ważne prace prowadzi Stowarzyszenie Memoriał: „Rytuały pamięci zainicjowane przez Memoriał wnoszą w zbiorowość ludzi sowieckich ład społeczny i moralny”.
O wyzwaniach dla NATO pisze Jens STOLTENBERG, sekretarz generalny NATO. „Wystarczy jedno kliknięcie przycisku, aby wyłączyć nasze sieci, wiadomości w mediach społecznościowych, aby spowodować rozruchy. Bardzo łatwo jest dezinformować obywateli. Wystarczy pandemia, by sparaliżować nasze społeczeństwa” – zauważa.
O Europie – „domu ludzkiej przyzwoitości” – pisze prof. Jeffrey SACHS, amerykański ekonomista znany z doradzania Polsce w czasie transformacji, dziś konsultor Papieskiej Akademii Nauk Społecznych. „Zapewnienie dostępu do potrzebnych i niezbywalnych dóbr: żywności, edukacji, ochrony społecznej i socjalnej – to są dla nas cele na dzisiaj, których zalążki dostrzegamy już w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela”.
Bruno MAÇÃES, były sekretarz stanu ds. europejskich Portugalii, analizuje świat po pandemii: „Pandemia uderzyła zwłaszcza w przedstawicieli klasy dominującej i społeczeństwa krajów rozwiniętego kapitalizmu. A zmiany klimatu są problemem przede wszystkim dla drugiej połowy planety”.
Edward LUCAS, europejski korespondent „The Economista”, zwraca uwagę na to, że „Amerykańscy urzędnicy reagują irytacją, gdy pyta się ich o Trójmorze. Chińscy zaś chichoczą. Niepowodzenie Inicjatywy Trójmorza będzie dawało przestrzeń chińskiemu projektowi”. Tekst Edwarda LUCASA zatytułowany jest: „Chiny wchodzą do Europy Środkowej, gdy wycofuje się z niej Ameryka”.
Do zakończonego szczytu COP26 nawiązuje prof. Michał KLEIBER, redaktor naczelny „Wszystko co Najważniejsze”. „Ważne jest, aby osiągnąć sukces w polityce klimatycznej, a nie to, kto najbardziej się do tego przyczyni” – zauważa prof. Michał KLEIBER.
„Globalizacja podniesie się z każdego załamania. Ale to nie jest gra o sumie zerowej” – mówi Parag KHANNA w rozmowie z Agatonem KOZIŃSKIM. „Globalizacja dziś ma się lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. Nawet gdyby za chwilę doszło do konfliktu między USA i Chinami, który zamieniłby się w III wojnę światową, jestem przekonany, że po jej zakończeniu natychmiast wrócą procesy globalizacyjne”.
W dziale „Piękno Francji” o kraju tym piszą Davis DJAIZ, filozof polityki zajmujący się na Sorbonie badaniami nad genezą współczesnych teorii politycznych („Francja potrzebuje nowego modelu społecznego. Nie będącego kopią rozwiązań z innych państw, tylko opartego na francuskich wartościach, demografii, geografii, historii, kulturze, języku, wierzeniach i mitach”), Jan ŚLIWA, pasjonat języków i kultury, współpracownik „Wszystko co Najważniejsze”, analizujący wyborcze szanse i program Érica Zemmoura („Nie znalazł swojego de Gaulle’a, wobec tego postanowił sam wyjść na ring. Nie po to wybrał całym sercem Francję, aby bezczynnie obserwować jej degrengoladę”) oraz Éric ZEMMOUR („Postanowiłem poprosić o wasze głosy, aby zostać wybranym na waszego prezydenta Francji. Aby nasze dzieci i wnuki nie doświadczyły barbarzyństwa. Aby nasze córki nie musiały chodzić z zakrytą twarzą, a nasi synowie zginać karku. Abyśmy mogli przekazać im Francję taką, jaką otrzymaliśmy od przodków”).
W tym wydaniu „Wszystko co Najważniejsze” proponujemy ważny dokument naszych czasów. Po raz pierwszy publikowana w Polsce, słynna mowa wygłoszona przez Aleksandra SOŁŻENICYNA na Uniwersytecie Harvarda podczas zgromadzenia absolwentów, 8 czerwca 1978 r. zatytułowana jest: „Upadek męstwa Zachodu. Prawda rzadko bywa słodka, a niemal zawsze – jest gorzka”.
„Osłabiające dążenie do utrzymania status quo to cecha społeczeństwa, którego rozwój osiągnął swój kres. Dwie tak zwane wojny światowe – a w istocie wcale nie światowe – polegały na tym, że postępowy Zachód niszczył sam siebie od środka i w ten sposób przygotował swój koniec. Następna wojna – niekoniecznie z wykorzystaniem broni atomowej; nie sądzę, by do tego doszło – może ostatecznie pogrzebać zachodnią cywilizację” – pisze Aleksander SOŁŻENICYN.
W dziale „Opowiadamy Polskę światu” o 13 grudnia 1981 r. piszą Karol NAWROCKI, prezes Instytutu Pamięci Narodowej, prof. Wojciech ROSZKOWSKI, wybitny polski historyk, Kawaler Orderu Orła Białego, Jan ROKITA, filozof polityki. Teksty te publikuje w tym czasie także kilkadziesiąt tytułów prasowych i portali na całym świecie.
Mamy do czynienia z „Czasem redefiniowania Europy” – przekonuje prof. Larry WOLFF, profesor historii Europy na Uniwersytecie Nowojorskim. „Lata 20. w wieku XXI będą wzajemnie do siebie zbliżać kraje Europy Środkowo-Wschodniej. Jednocześnie kraje te będą się wyraźnie od siebie różnić, każdy naznaczony własną tożsamością narodową” – pisze prof. Larry WOLFF.
Prof. Jacek HOŁÓWKA w swoim eseju podpowiada „co myśleć o szczęściu”. „Szczęście jest bezwstydnie przereklamowane. Szczęśliwszy jest ten, kto szuka niezależności, od tego, kto szuka szczęścia na przełaj”.
„Konserwatyści muszą powrócić do źródeł, zaczynając od dwóch studentów Kanta” – to z kolei intrygujący tekst Asle TOJE, politologa norweskiego, b. dyrektora ds badań w Instytucie Nobla w Oslo. „Uczestniczymy w konfrontacji pomiędzy de facto klasami kulturowymi na Zachodzie. Każda z nich dostrzega u drugiej autorytarne tendencje, ale żadna nie widzi ich na swoim podwórku” – pisze Asle TOJE.
W dziale „Piękno Muzyki” Andriej USTINOW, przewodniczący Rady Stowarzyszenia Konkursów Muzycznych Rosji, pisze o „Chopinie – Polskiej duszy w Rosji”. „Muzyka Fryderyka Chopina w znacznej mierze kształtowała rosyjską kulturę – stała się takim sztandarem i symbolem kultury i tradycji pianistycznej jak muzyka Czajkowskiego, Skriabina czy Rachmaninowa” – pisze Andriej USTINOW.
Prof. Jerzy MIZIOŁEK, historyk sztuki, wybitny znawca włoskiego Renesansu, pisze o blasku symboli, a dokładniej: o „misterium światła”. „Światło jako najbardziej niematerialne zjawisko całego dzieła stworzenia jest szczególnie odpowiednim symbolem dla wyrażenia istoty Boga” – pisze prof. Jerzy MIZIOŁEK.
O świetle, świetle humanizmu, pisze kardynał Gianfranco RAVASI. „Światło nas obejmuje, określa, ogrzewa i przenika, nadaje nam kierunek. W ten sposób wierzący staje się również oświecony” – pisze kardynał Gianfranco RAVASI. „W chrześcijaństwie rzymskim pierwszych wieków – kiedy wybrano datę 25 grudnia na narodziny Chrystusa (a było to także pogańskie święto słońca, przesilenie zimowe, które wyznaczało początek wschodu światła, nadziei dla wcześniej upokorzonej zimowymi ciemnościami ludzkości) – zaczęto także określać chrześcijanina w inskrypcjach pogrzebowych jako eliópais, „syna Słońca”.
