Asperger, zbrodniarz hitlerowski, znika w głębi historii. Kim był?
Hans Asperger brał udział w eksterminacji dzieci. Był jednym z austriackich lekarzy, który uczestniczyli w zbrodniach na pacjentach szpitali psychiatrycznych. Od 2028 r. termin „zespół Aspergera” zostanie zastąpiony w polskiej klasyfikacji ICD określeniem „spektrum autyzmu”.
Hans Asperger – zbrodniarz zwany przyjacielem dzieci
.Od końca lat 30. austriacki psychiatra dr Hans Asperger (1906-1980) z Wiedeńskiej Kliniki Uniwersyteckiej prowadził, a podczas wojny – kontynuował – badania nad zachowaniem dzieci z autyzmem. Swoje pierwsze obserwacje zawarł w opracowaniu „Das psychisch abnorme Kind” (1938). „Dzieci autystyczne są często dręczone i odrzucane przez innych uczniów tylko dlatego, że są inne i odstają od grupy. (…) Na placu zabaw czy w drodze do szkoły często można więc ujrzeć autystyczne dziecko w centrum grupy małych szydzących urwisów. Samo dziecko może bić w ślepej furii lub bezradnie płakać. W obu przypadkach jest bezbronne” – pisał w październiku 1943 r. w pracy habilitacyjnej „Die Autistischen Psychopathen im Kindesalter” (autystyczni psychopaci w dziecięcym wieku).
„Asperger nie był wyjątkiem, lecz jednym z wielu przedstawicieli austriackiego środowiska psychologów i psychiatrów, który poparli Hitlera i nazizm, a także uczestniczyli w licznych zbrodniach na pacjentach szpitali psychiatrycznych. Austriacki noblista z dziedziny psychiatrii (1927) Julius Wagner-Jauregg pod koniec życia wstąpił do NSDAP. Medyczne wykształcenie miał również inny Austriak, SS-Untersturmführer (podporucznik) Irmfried Eberl – zbrodniarz wojenny i pierwszy komendant obozu zagłady w Treblince, który aktywnie uczestniczył w akcji mordowania pacjentów szpitali psychiatrycznych znanej jako T4” – powiedział wykładowca Katedry Psychiatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prof. Tadeusz Nasierowski.
Akcja T4 (Aktion T4)
.W Niemczech akcja T4 (Aktion T4) – mordowanie pacjentów szpitali psychiatrycznych, którego pierwszym etapem była „planowa eutanazja” – rozpoczęła się w styczniu 1940 r. w byłym więzieniu w Brandenburgu. Nazwa zbrodniczej operacji była skrótem adresu biura sztabu przy berlińskiej Tiergartenstrasse 4. Głównymi ośrodkami zagłady cierpiących na choroby psychiczne na terenie Rzeszy stały się: Brandenburg, Sonnenstein, Hadamar oraz zamek Hartheim koło Linzu.
Do grona głównych wykonawców akcji należeli m.in. szef sztabu departamentu medycyny w kwaterze głównej SS i profesor psychiatrii SS-Hauptsturmführer (kapitan) Werner Heyde oraz dr Hermann Paul Nitsche. Historycy szacują, że w III Rzeszy zamordowano ok. 70 tys. osób upośledzonych umysłowo. Jedną z ofiar akcji T4 była cierpiąca na schizofrenię, daleka kuzynka Adolfa Hitlera, Aloisia Veit, którą zamordowano 6 grudnia 1940 r. w Hartheim.
Osoby dorosłe i dzieci borykające się z zaburzeniami psychicznymi traktowano jako niespełniające przyjętych w państwie totalitarnym kryteriów. Historyczka Edith Sheffer z University of California w Berkeley (USA) ujawniła, że w czasie wojny Asperger współpracował m.in. z wiedeńską kliniką Am Spiegelgrund (od listopada 1942 r. oficjalna nazwa – Wiener Städtische Erziehungsanstalt Am Spiegelgrund). Dyrektor placówki i kolega Aspergera – Erwin Jekelius – był koordynatorem akcji T-4 w Wiedniu. W Am Spiegelgrund psychiatrzy, w tym Asperger, badali dzieci i dokonywali selekcji. „Nierokujących” poddawano eutanazji głównie przy pomocy zwiększonych dawek środków nasennych – luminalu, weronalu – lub głodzono na śmierć.
Habilitacja uzyskana za udział w zbrodniach
.Współpracę Aspergera z kliniką i udział w zbrodniach potwierdził w 2010 r. austriacki psycholog Herwig Czech, autor opracowania „Molecular Autism”. Ustalił on, że 62,7 proc. pacjentów stanowili chłopcy, 37,3 proc. – dziewczęta. Z odkrytych przez niego dokumentów wynika, że 15 kwietnia 1943 r. wiedeński oddział Nationalsozialistischer Deutscher Dozentenbund (Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Ligi Wykładowców) NSDAP zatwierdził podanie Aspergera o uzyskanie habilitacji, choć psychiatra nie należał do nazistowskiej partii. Czech oraz Sheffer ujawnili archiwalne dokumenty dotyczące co najmniej dwóch zidentyfikowanych ofiar wiedeńskiego psychiatry.
„Ciężkie zaburzenie osobowości po zapaleniu mózgu, poważne upośledzenie motoryczne, etyczny idiotyzm, drgawki. W domu dziecko musi być ciężarem nie do zniesienia. Matka musi opiekować się piątką zdrowych dzieci” – pisał Asperger 27 czerwca 1941 r. – kilka tygodni przed trzecimi urodzinami Herty Schreiber. Zawarta w specjalnym formularzu opinia oznaczała dla niej wyrok śmierci. 2 września 1941 r. dziewczynka „zmarła na zapalenie płuc” – taką przyczynę zgonu najczęściej podawano w dokumentacji medycznej pacjentów Am Spiegelgrund, a także w obozach koncentracyjnych. Negatywna opinia Aspergera przypieczętowała także los Elisabeth Schreiber, niespokrewnionej z Hertą, pięcioletniej pacjentki ośrodka. 30 września 1942 r. również i ona została poddana eutanazji, a oficjalnie – „zmarła na zapalenie płuc”.
„Pierwsza ofiara Hitlera” – austriackie kłamstwo
.W grudniu 1943 r. Asperger został zmobilizowany do Wehrmachtu i trafił, jako oficer medyczny, do 392. niemiecko-chorwackiej Dywizji Piechoty w okupowanej Jugosławii. Pod koniec wojny część jego prac i notatek zaginęła. Historycy szacują, że od lipca 1940 r. do wiosny 1945 r. w Am Spiegelgrund zamordowano ok. 800 dzieci. „Podczas konferencji w Moskwie (1943) Austria została określona jako «pierwsza ofiara Hitlera». Kryjąc się za tym stwierdzeniem wielu austriackich zbrodniarzy wojennych, w tym także dr Asperger, uniknęło kary” – podkreślił prof. Nasierowski.
„Normalne dzieci opanowują niezbędne nawyki społeczne, nie zdając sobie z nich sprawy, uczą się instynktownie. Właśnie owe instynktowne relacje są zaburzone u dzieci z autyzmem. Adaptacja społeczna musi się dokonywać poprzez intelekt” – pisał Asperger w powojennych badaniach dzieci z autyzmem. Ton jego wypowiedzi różnił się już od tego z publikacji sprzed 1945 r. Całkowicie zniknęły określenia „autystyczni psychopaci” czy „nienormalne dziecko”.
26 czerwca 1962 r. został kierownikiem oddziału pediatrii w szpitalu w Wiedniu, sprawując funkcję przez kolejne 15 lat. Austriackie media kreowały wizerunek psychiatry jako „przyjaciela dzieci”. W latach 60. współpracował ze Stowarzyszeniem SOS Kinderdorf (Wioski Dziecięce) w Hinterbrüh, które niosło pomoc opuszczonym i osieroconym dzieciom. W 1965 r. nagrodzono go Złotym Medalem Miasta Wiedeń. W maju 1971 r. został wiceprezesem Austriackiego Towarzystwa Alergologii i Immunologii. Dwa lata później mianowano go honorowym członkiem Niemieckiego Stowarzyszenia Pediatrów (DGKJ). Wydział medyczny monachijskiego Ludwig-Maximilians-Universität przyznał mu honorowy doktorat. Zmarł 21 października 1980 r. w Wiedniu.
Zespół Aspergera
.Rok po śmierci psychiatry, w 1981 r., Brytyjka Lorna Wing na łamach periodyku „Psychological Medicine” opublikowała tekst, który zwrócił uwagę świata medycyny na kliniczne obserwacje Aspergera. To właśnie ona ukuła termin „zespół Aspergera” (ang. Asperger Syndrome, AS). Niemiecka psycholog Uta Frith z University College London przetłumaczyła na język angielski pracę Aspergera z okresu wojny, w której twierdził, że odkrył autyzm. Tekst opublikowała w książce „Autism and Asperger Syndrome” (1991)
Znanymi osobami, u których zdiagnozowano spektrum autyzmu, są m.in. argentyński piłkarz Lionel Messi, aktorka Daryl Hannah, aktorzy Anthony Hopkins i Dan Aykroyd. W maju 2021 r., w programie Saturday Night Live, do podobnej diagnozy przyznał się urodzony w Pretorii (RPA) amerykański przemysłowiec, miliarder Elon Musk. Historycy medycyny podają, że osobami ze spektrum autyzmu byli też prawdopodobnie m.in. fizyk Albert Einstein, malarz Andy Warhol, reżyser Alfred Hitchcock i kompozytor Wolfgang Amadeusz Mozart. W 1994 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne APA, w czwartym wydaniu „Podręcznika diagnostycznego i statystycznego” (DSM) uznało rozpoznanie zespołu Aspergera.
„W kolejnym wydaniu DSM z 2013 r. APA usunęła «zespół Aspergera» na rzecz kategorii «spektrum autyzmu». W terminologii medycznej nazwisko Aspergera oficjalnie więc nie pojawia się – operuje się pojęciem «spektrum autyzmu» lub «całościowe zaburzenia rozwoju». Sformułowanie «zespół Aspergera» nadal funkcjonuje w potocznej mowie. Warto jednak pamiętać, kim był dr. Asperger – austriacki nazista, który selekcjonował dzieci i współuczestniczył w zbrodniach. Społeczna świadomość o roli austriackich psychiatrów w służbie III Rzeszy powinna być większa” – podkreślił prof. Nasierowski.
Od 1 stycznia 2022 r. trwa pięcioletni okres przejściowy dotyczący wdrożenia w Polsce nowej klasyfikacji ICD – 11, opublikowanej przez światową organizację zdrowia WHO w 2018 r. Wersja ta znosi nazwę „zespół Aspergera” i zastępuje ją określeniem „spektrum autyzmu”. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia z 2022 r. w Polsce żyje 82,2 tys. osób dotkniętych spektrum autyzmu, natomiast wg. Światowej Organizacji Zdrowia tym spektrum objęty jest jeden procent populacji ludności świata.
Brak rozrachunku Niemiec z własną przeszłością
.Na temat braku odpowiedniego rozrachunku Niemiec ze swoją przeszłością z okresu II wojny światowej na łamach „Wszystko co Najważniejsze” pisze prof. Zdzisław KRASNODĘBSKI w tekście „Niemieckie zbrodnie na Polakach wciąż nierozliczone„.
„Losy Polski obalają jeszcze jeden mit, tak ważny dla współczesnej Europy – mit, że Niemcy, kraj dziś dominujący w Unii Europejskiej, wzorowo rozliczył się ze swej narodowosocjalistycznej przeszłości, że zadośćuczynił swoim ofiarom. Warto więc przypomnieć, że Republika Federalna Niemiec nigdy nie uznała praw polskich ofiar do odszkodowań. Wszelkie pieniądze wypłacone polskim ofiarom niemieckiego nazizmu były im przyznane jedynie na zasadzie dobrowolnego gestu humanitarnego. Nigdy żadna z licznych ofiar pacyfikacji polskich wsi w ramach „zwalczania partyzantów” nie uzyskała nawet takiego zadośćuczynienia; za te zbrodnie nikogo nie skazano. Kat Warszawy Heinz Reinefarth nie tylko nigdy nie został ukarany, ale zrobił karierę polityczną w RFN”.
.”Polska nigdy nie uzyskała żadnych reparacji wojennych. Mimo to Niemcy sądzą, że są dzisiaj „mocarstwem moralnym”, ustanawiającym standardy dla innych. Z kolei Polacy muszą dzisiaj nie tylko znowu bać się militarnej agresji ze strony Rosji, prowadzącej brutalną wojnę na Ukrainie, ale także zadawać sobie pytanie, czy w dzisiejszej Unii Europejskiej mogą jeszcze cieszyć się prawem „wybierania formy rządów” i samodzielnego podejmowania kluczowych decyzji w swoim kraju” – pisze prof. Zdzisław KRASNODĘBSKI.
PAP/WszystkocoNajważniejsze/MJ
