Dlaczego Korea Kima zmieniła słowa hymnu?
Korea Północna częściowo zmieniła tekst swojego hymnu narodowego, usuwając słowa „trzy tysiące ri”, odnoszące się do całego Półwyspu Koreańskiego – informuje japoński nadawca NHK. Jest to najprawdopodobniej konsekwencja zaostrzenia retoryki Kim Dzong Una, który wezwał do zerwania wszelkich związków z południowym sąsiadem.
Hymn socjalistycznego państwa nie będzie mówił o zjednoczeniu
.Według NHK w tekście hymnu narodowego Korei Północnej zamieszczonym na stronie internetowej ministerstwa spraw zagranicznych Korei Północnej z pierwszej zwrotki usunięto słowa „samcheonri”, co dosłownie tłumaczy się jako „trzy tysiące ri”, tj. ok. 1200 km, co przenośne oznacza cały Półwysep Koreański.
Korea Północna jak dotąd nie wyjaśniła, dlaczego zmieniono tekst.
Korea Północna radykalizuje swoją politykę zagraniczna
.NHK dodał jednak, że wydaje się, że jest to spowodowane zmianą polityki Korei Północnej w stosunku do południowego sąsiada.
W połowie stycznia południowokoreański dyktator Kim Dzong Un odrzucił ideę zjednoczenia państw koreańskich, zaapelował o wpisanie Korei Południowej w konstytucji jako „wrogiego” państwa. Dążąc do zerwania związków z Koreą Południową, nakazał zburzenie Łuku Zjednoczenia w Pjongjangu, zamknięcie agencji rządowych odpowiedzialnych za współprace z Seulem i przyspieszenie przygotowań wojskowych do „wojny, która może rozpocząć się w każdej chwili”.
Niedocenianie Korei Północnej byłoby błędem
.W ostatnim czasie obserwowany jest niepokojący wzrost agresywnych działań reżimu Kim Dzong Una. Komunistyczny reżim cały czas zaznacza gotowość na konfrontacje z demokratyczną Koreą Południową. Na łamach Wszystko co Najważniejsze pisze o tym Jung H. PAK, przewodnicząca Fundacji SK-Korea w Brookings Institution.
Jej zdaniem trudno dziś w to uwierzyć, ale jeszcze w latach 70. Korea Północna była zamożniejsza niż Korea Południowa. W dużej mierze było to możliwe dzięki pomocy Moskwy i całego bloku sowieckiego, ale nie można zapomnieć, że ten kraj dysponował również stosunkowo zaawansowaną bazą przemysłową – konsekwencja inwestycji dokonanych w tamtej części półwyspu przez Japonię w okresie kolonialnym. Przez dużą część drugiej połowy XX wieku Korea Południowa była jednym z najbiedniejszych krajów na świecie.
„Przełom nastąpił w latach 60., kiedy rząd w Seulu zaczął wspierać industrializację zorientowaną na eksport i wprowadził zachęty do innowacji technologicznych. W tym samym momencie stan gospodarki Korei Północnej zaczął się pogarszać, głównie z powodu centralnego zarządzania oraz decyzji reżimu o skierowaniu swoich zasobów na rozwój programów wojskowych, szerzącej się korupcji oraz klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka” – zaznacza ekspert.
Co więcje, luka finansowa między Północą a Południem konsekwentnie pogłębiała się; według danych World Factbook w 2015 r. PKB na mieszkańca Korei Północnej wyniósł 1700 USD w porównaniu do 37 000 USD w Korei Południowej. Ponad 40 proc. mieszkańców Korei Północnej jest niedożywionych. Minimalny wymagany wzrost dla wojskowych poborowych wynosi 144 cm, co wskazuje na zaniedbania i złe zarządzanie w obszarze opieki nad mieszkańcami Korei Północnej.
„Biorąc pod uwagę skupienie się Kim Dzong Una na własnym przetrwaniu i programie broni jądrowej, można powiedzieć, że jest mało prawdopodobne, aby koreański reżim zmienił swój model gospodarczy i polityczny. Jednakże Kim Dzong Un zdaje sobie sprawę, że bogactwo sąsiedniej Korei Południowej jest czynnikiem kryzysogennym jego państwa i dlatego próbował uczynić Koreę Północną bardziej nowoczesną, budując ośrodki narciarskie, wieżowce, parki rozrywki i luksusowe domy towarowe” – dodaje autorka.
Należy też pamiętać, że od dziesięcioleci (bo już w latach 60. XX wieku) reżim północnokoreański zajmował się rozwojem broni jądrowej, inwestując w jej rozwój znaczne środki. Za czasów Kim Dzong Una Korea Północna jest potężniejsza i groźniejsza niż kiedykolwiek wcześniej. Północnokoreański dyktator przetestował dotychczas cztery razy więcej pocisków balistycznych niż jego ojciec.
„Kim Dzong Una wspiera jego siostra Kim Jo Dzong, która jest jego powierniczką . W 2020 roku, po przyjęciu kilku publicznych urzędów, jej rola stała się bardziej widoczna, co wskazuje, że brat ma do niej absolutne zaufanie. Kim Dzong Un przyznaje coraz więcej uprawnień swojej siostrze, prawdopodobnie aby zapewnić ciągłość reżimu, jeśli sam zachoruje lub stanie się niezdolny do pracy” – pisze Jung H. PAK.
Koreańska ekspert przypomina, że dynastia Kimów opiera swoją władzę na represjach i strachu. Rządzący Koreą Północną wykorzystują obozy pracy i obozy jenieckie oraz system nadzoru, aby utrzymać uległość mieszkańców kraju. Jednocześnie reżim nagradza tych, którzy wykazują największe oddanie i lojalność wobec przywódcy, przywilejami, luksusowymi przedmiotami oraz możliwościami edukacji i kariery, co wzmacnia system.
„Mieszkańcy Korei Północnej (a nawet uciekinierzy z tego kraju) na ogół wielką sympatią darzą założyciela kraju, Kim Ir Sena. Jest on postrzegany jako „ojciec” kraju, walczący ze znienawidzonymi japońskimi kolonialistami, ratujący swój lud przed amerykańskimi „imperialistami”. Jego panowanie zbiegło się również z okresem prosperity, którym Korea Północna cieszyła się dzięki pomocy Związku Radzieckiego i krajów bloku komunistycznego” – zaznacza.
Sympatia ludu do przywódcy zaczęła jednak słabnąć od czasów przejęcia władzy przez syna „ojca narodu”, Kim Dzong Ila, którego panowanie zbiegło się z niszczycielskim głodem późnych lat 90. Reżim wykorzystuje propagandę, aby wzmocnić kult rodziny Kimów, choć sami mieszkańcy nie mają przecież alternatywnego przywódcy. Żadna krytyka lub domniemana krytyka Kimów nie jest tolerowana, a sprawców (i często ich rodziny) wysyła się do obozów, aby odpokutowali za domniemane „zbrodnie”.
