Dwa miecze wbite w grobowce oraz stos kremacyjny. Co odkryto w pochówkach wikingów z Västmanland?

W trakcie wykopalisk prewencyjnych prowadzonych w związku z przebudową położonej pomiędzy miastami Köping i Västjädra w regionie Västmanland w środkowej Szwecji drogi E18 archeolodzy odkryli okazałe skarby wikingów, na które składały się dwa miecze wbite w groby normańskich łupieżców, kolekcja błyszczących koralików oraz bogato zdobione wyposażenie jeździeckie.

Skarby wikingów z Västmanland

.Realizowane w okresie lat 2020-2021 prace archeologiczne poprzedzające rozbudowę autostrady E18 doprowadziły do ujawnienia całego szeregu wczesnośredniowiecznych zabytków i artefaktów związanych z wikingami. Wśród odkopanych przez badaczy z Arkeologerny, będącego działem archeologicznym Szwedzkiego Narodowego Muzeum Historycznego, znalazły się groby wikingów oraz specjalne miejsca, gdzie poprzez spalanie poddawano procesowi kremacji szczątki zmarłych.

.Te wszystkie znaleziska i wiele więcej zostały niedawno ujawnione wraz z publikacją książki „Människor, möten och minnen – arkeologi längs E18 i Västmanland”, co można przetłumaczyć jako „Ludzie, spotkania i wspomnienia – archeologia wzdłuż autostrady E18 w Västmanland”. „Miejsca, gdzie zostały dokonane te znaleziska są fascynujące – jednak to ogólny obraz wypływający z tych wykopalisk jest najciekawszy. Mamy teraz przekrój informacji archeologicznych na temat kilku regionów, co pozwala nam lepiej zrozumieć, jak społeczeństwo i krajobraz zmieniały się na przestrzeni pokoleń” – stwierdził stojący na czele zespołu archeologów odpowiadających za wykopaliska w regionie Västmanland Fredrik Larsson.

Stos kremacyjny z wzgórza w Rallsta

.Archeolodzy za jedno z najbardziej niezwykłych odkryć dokonanych w trakcie wykopalisk poprzedzających rozbudowę drogi E18 uznali wspomniane powyżej jedno z przeznaczonych specjalnie na spalanie szczątek zmarłych miejsce do kremacji. To właśnie w położonej niedaleko miasta Hallstahammar miejscowości Rallsta badacze odsłonili dwa duże stosy kremacyjne, które zostały zbudowane na niewielkiej górze. Definitywnie takie, a nie inne położenie tych stosów, nie było dziełem przypadku, gdyż wzniesienie to jest widoczne z odległości kilku kilometrów.

.Zidentyfikowane na obszarze wzgórza popioły zawierały ślady zarówno ludzi, jak i zwierząt. Na terenie tego miejsca archeolodzy odkryli także cały szereg pięknych przedmiotów. Zidentyfikowany tam skarb wikingów z Västmanlandobejmował delikatne szklane koraliki, złote ozdoby i fragmenty złotej blachy, która niegdyś zdobiła biżuterię z granatem. Archeolog Fredrik Larsson opisał małą górkę z Rallsta jako centrum ceremonialne na obszarze którego w spektakularny sposób oddawano cześć zmarłym, co z jednej strony oczywiście stanowiło element obrzędów pogrzebowych, ale z drugiej strony przez wodzów lokalnej wikińskiej społeczności było wykorzystywane jako sposób na manifestowanie swojej władzy i siły.

Dwa miecze wbite w grobowce

.Niezwykłe znalezisko zostało także dokonane w miejscowościNorrtuna, gdzie archeolodzy odkryli wikińskie groby w które zostały wbite w pionowej pozycji dwa miecze. Co ciekawe zostały one wbite w ziemię tak mocno, iż ostrza pękły. Jak wynika z badań archeologów, z kolei same wikińskie kamienne grobowce zostały zbudowane na bazie wcześniejszych pochówków pochodzących z okresu vendelskiego, który poprzedzał epokę wikingów – był to przypadający na czasy od VI do VIII wieku swego rodzaju prolog złotego wieku wikingów. „W Szwecji jest tylko kilka takich zabytków. Te wbite pionowo w ziemię miecze mogły być symbolem wysokiej rangi wojowników lub być może oznaczały grób władców z potężnej dynastii lokalnej” – powiedział Fredrik Larsson.

.Z kolei na terenie innej miejscowości położonej niedaleko drogi E18 badacze odkryli cmentarzysko wikingów, które było używane od VIII do początku XIII wieku – co ciekawe było to jedno z ostatnich miejsc, gdzie jeszcze we właściwym średniowieczu w Szwecji kontynuowano pogańskie tradycje pogrzebowe. Zidentyfikowane w tym miejscu 30 grobowców z XI wieku zawierało skremowane szczątki koni oraz ich właścicieli, a także wspaniale zdobione wyposażenie jeździeckie.

Marcin Jarzębski