Francuzi jednym z najkrócej pracujących narodów Europy

Zgodnie z danymi francuskiego Centrum badań nad wzrostem gospodarczym i rozwojem przedsiębiorstw (Rexecode), Francja jest drugim po Finlandii krajem UE, w którym pracuje się najmniej. W 2022r. Francuzi przepracowali średnio 1668 godzin. Średnia w Unii Europejskiej wynosiła w tym czasie 1792 godziny, a w Polsce – 1921 godzin. 

.Francuzi są jednym z najkrócej pracujących narodów europejskich: rocznie pracują 65 godzin mniej niż Hiszpanie, 122 godziny mniej niż Niemcy i 162 godziny mniej niż Włosi. 

Różnica jest widoczna zwłaszcza w obszarze rolnictwa (gdzie Francuzi pracują 201 godzin mniej niż Niemcy) i usług (170 godzin mniej). 

Francuzi częściej korzystają z urlopów

.Fakt, że Francuzi są jednym z najkrócej pracujących narodów, wynika nie tyle z liczby godzin pracy w tygodniu (Francuzi pracują średnio 38,9 godzin w tygodniu, czyli zaledwie o godzinę krócej niż Niemcy), co z długości nieobecności pracowników. W 2022r. Francuzi chodzili do pracy przez 42,9 tygodni (niemal 2 tygodnie krócej niż Niemcy). W ciągu roku francuscy pracownicy średnio korzystali z 4,3 tygodni urlopu, a także z 0,4 tyg. urlopu macierzyńskiego, 2,1 tyg. zwolnienia lekarskiego, 0,1 tyg. urlopu rodzicielskiego i 2,3 tyg.nieobecności z innych powodów. 

Niska liczba przepracowanych godzin we Francji skutkuje spadkiem produktywności

.Od początku lat 2000 i wprowadzenia prawa, ograniczającego wymiar godzinowy pracy we Francji mniejsza od innych krajów liczba przepracowanych godzin była równoważona wysoką produktywnością pracowników. Od czasu pandemii Covid-19 dynamika produktywności jednak znacznie spada. Między drugim trymestrem 2019r. a drugim trymestrem 2023r., produktywność Francji spadła o 3,75%. W Unii Europejskiej, oprócz Francji jedynie Estonia (-0,8%) i Dania (-0,6%) zaobserwowały tendencję spadkową. 

W tym kontekście do przestrzeni publicznej powrócił temat wydłużenia czasu pracy Francuzów. Podnosząc wiek emerytalny, rząd zajął się kwestią godzin wypracowanych przez Francuzów przez całe życie. Podejmowane są również działania, mające zmniejszyć stopę bezrobocia (m.in.reforma zasiłków). Od czasu wprowadzenia w 2000r. prawa, ustanawiającego legalny czas pracy w tygodniu na 35 godzin, żaden rząd Francji nie zdecydował się jednak zwiększyć legalnego wymiaru godzinowego ani podważyć systemu przyznawania dodatkowych dni wolnych osobom pracującym powyżej 35 godzin tygodniowo. 

Zmiany w sposobie pracowania

.O zmianach w sposobie pracowania pisze we „Wszystko co Najważniejsze” Jean PISANI-FERRY w tekście „Koniec z pracą, jaką znamy”.

„Coraz większa liczba młodych absolwentów uczelni odrzuca wydawałoby się bardzo atrakcyjne prace w największych korporacjach, wybierając niepewne zarobki w start-upach lub sektorach „twórczych”. Można to po części wytłumaczyć atrakcyjnością alternatywnego stylu życia, ale można też to zjawisko potraktować jako sposób podniesienia dochodów w okresie całego życia. Zamiast wynajmować swoje umiejętności i kompetencje za jakąś określoną cenę, młodzi absolwenci wolą maksymalizować swoje życiowe dochody, które może przynieść ich kapitał intelektualny. Takie zachowania osłabiają też znaczenie samej umowy o pracę jako podstawowej instytucji społecznej oraz sprawiają, że towarzyszące jej rozwiązania, jak wysokość rocznego podatku, przestają być optymalne” – pisze Jean PISANI-FERRY.

„Zamiast próbować zatrzymać to, czego zatrzymać się nie da, powinniśmy się zastanowić, co zrobić, aby nowa rzeczywistość dobrze służyła naszym wartościom i dobrobytowi. Oprócz zmiany zasad funkcjonowania instytucji i praktyk zawartych w tradycyjnych umowach o pracę – jak składki na ubezpieczenia społeczne – w naszym wspólnym interesie będzie stworzenie nowych instytucji, które będą wspierać tę napędzaną technologią transformację” – pisze Jean PISANI-FERRY.

oprac.JM