Jak przodkowie krokodyli przetrwali dwa masowe wymierania

Nowe badanie wskazuje, że przodkowie krokodyli przetrwali dwa masowe wymierania, co wymagało ewolucyjnej zwinności, aby dostosować się do szybko zmieniającego się świata.

.Naukowcy z University of Central Oklahoma (UCO) i University of Utah Większość, w nowym badaniu wskazują, że krokodyle nie są żywymi skamielinami – które nie zmieniały się od prehistorii, a ich historia ewolucyjna była bardziej rozbudowana.

Krokodyle, jak opisują badacze, są ocalałymi członkami liczącej 230 milionów lat linii zwanej krokodylomorfami, która obejmuje żyjące krokodyle (tj. krokodyle, aligatory i gawiale) oraz ich wielu wymarłych krewnych. Przodkowie krokodyli przetrwali dwa masowe wymierania, co musiało być oparte na ewolucyjnej zwinności, która pozwoliła dostosować się im do zmieniającego się otoczenia. Naukowcy odkryli, że jednym z sekretów długowieczności krokodyli jest ich niezwykle elastyczny styl życia, zarówno pod względem tego, co jedzą, jak i zamieszkiwanych siedlisk. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Palaeontology

„Wiele grup blisko spokrewnionych z krokodylami było bardziej zróżnicowanych, liczniejszych i zamieszkiwało różne siedliska, ale wszystkie zniknęły, z wyjątkiem tych kilku żyjących dzisiaj. Wymieranie i przetrwanie to dwie strony tego samego medalu. Podczas wszystkich masowych wymierań niektórym grupom udaje się przetrwać i dopasować” – mówi Keegan Melstrom z University of Central Oklahoma.

Ziemia doświadczyła do tej pory pięciu masowych wymierań w swojej historii. Identyfikacja cech, które zwiększają przeżywalność podczas tych zmian, może pomóc naukowcom i lepiej chronić wrażliwe gatunki.

W przeszłości ssaki były uważane za zwierzęta, który głównie opierały się masowym wymieraniom, przez swoją dietę i zdolność do rozwoju w różnych niszach ekologicznych. Pomimo ich odporności, badania ignorowały klad (grupa organizmów mających wspólnego przodka) krokodylomorfów.

Nowe badanie skupiało się na zrekonstruowaniu sposobów żywienia krokodylomorfów w celu zidentyfikowania cech, które pomogły niektórym grupom przetrwać i rozwijać się podczas dwóch masowych wymierań – pod koniec triasu, około 201,4 miliona lat temu i pod koniec kredy, około 66 milionów lat temu.

Obecne krokodyle są znane jako organizmy wodno-lądowe, które rozwijają się w środowiskach takich jak jeziora, rzeki lub bagna. A ich dieta jest zróżnicowana. Młode zjadają wszystko, od kijanek, owadów i skorupiaków, zanim przerzucą się na większe pokarmy, takie jak ryby, młode jelenie, a nawet inne krokodyle. Jednak przodkowie krokodyli funkcjonowali w innych niszach ekologicznych i mogły żywić się innym pokarmem.

Jak opisują naukowcy, w okresie późnego triasu (237-201,4 mln lat temu) Pseudosuchia, szersza grupa ewolucyjna obejmująca wczesne krokodylomorfy i wiele innych wymarłych linii, rządziła lądem. Jednak najwcześniejsze krokodylomorfy były małymi lub średniej wielkości stworzeniami, które były rzadkie w swoich ekosystemach i były mięsożercami, głównie jedzącymi małe zwierzęta.

Gatunki zamieszkujące wykazywały dużą różnorodność kształtów i rozmiarów. Jednak pomimo ich dominacji, żaden przedstawiciel Pseudosuchia, niebędący krokodylomorfem nie przetrwał masowych wymierań pod koniec triasu. Badacze stawiają hipotezę, że to zdolność do jedzenia prawie wszystkiego pozwoliła im przeżyć, podczas gdy wiele innych grup wyginęło.

.Podczas późnej kredy wydarzyło się coś, co spowodowało, że krokodylomorfy zaczęły zanikać. Jednymi ocalałymi była część z nich, która była wodno-lądowymi drapieżnikami. Dzisiejsze 26 gatunków żyjących krokodyli to prawie wszyscy ich potomkowie.

Oprac. EG