Konkurs Chopinowski 2025. Od koncertu inauguracyjnego po koncert laureatów

Yulianna Avdeeva, Bruce Liu, Garrick Ohlsson i Dang Thai Son – czworo dotychczasowych zwycięzców Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina - zainauguruje XIX konkurs Chopinowski. We wtorek 9 września 2025 roku rozpocznie się sprzedaż biletów na inaugurację oraz Koncert Laureatów.

Yulianna Avdeeva, Bruce Liu, Garrick Ohlsson i Dang Thai Son – czworo dotychczasowych zwycięzców Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina – zainauguruje XIX konkurs Chopinowski. We wtorek 9 września 2025 roku rozpocznie się sprzedaż biletów na inaugurację oraz Koncert Laureatów.

Konkurs Chopinowski 2025

.Podczas Koncertu Inauguracyjnego, który odbędzie się 2 października, pianistom towarzyszyć będzie Orkiestra Filharmonii Narodowej pod batutą Andrzeja Boreyki. Konkurs Chopinowski, a dokładniej galę rozpocznie Polonez A-dur Fryderyka Chopina w wersji orkiestrowej.

W interpretacji Bruce’a Liu – zwycięzcy XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina – zabrzmi V Koncert fortepianowy F-dur Camille’a Saint-Saënsa. Natomiast Koncert na 2 fortepiany i orkiestrę Francisa Poulenca zagrają Yulianna Avdeeva i Garrick Ohlsson. W Koncercie na 4 fortepiany Johanna Sebastiana Bacha spotkają się Yulianna Avdeeva, Bruce Liu, Garrick Ohlsson i Dang Thai Son.

„Inauguracja konkursu to wydarzenie szczególne – podniosłe i uroczyste, z całą gamą emocji zapowiadających to jedyne w swoim rodzaju szlachetne współzawodnictwo, którym przez kolejne trzy tygodnie będzie żył cały muzyczny świat” – zaznaczono w zapowiedzi koncertu na stronie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

Koncerty inauguracyjne zawsze były okazją do prezentacji wybitnych dzieł polskiej i światowej literatury muzycznej w interpretacji wielkich artystów, takich jak Artur Rubinstein, Henryk Szeryng, Wanda Wiłkomirska, Nelson Freire, z Orkiestrą Filharmonii Narodowej koncertującą pod batutą Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Jerzego Katlewicza, Kazimierza Korda, Antoniego Wita i Jacka Kaspszyka. Raz tylko wystąpiła Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka. Do legendy przeszły inauguracyjne koncerty z udziałem Marthy Argerich, triumfatorki konkursu z 1965 roku.

Sprzedaż biletów na Koncert Inauguracyjny oraz na Koncert Laureatów (21 października) rozpocznie się 9 września o godz. 10. Bilety będą dostępne online na stronie ebilet.pl, a także stacjonarnie, w kasach Muzeum Fryderyka Chopina przy ul. Tamka 43 w Warszawie.

Wejściówki będą sprzedawane około 10 minut przed koncertami – tylko wówczas, gdy w sali będą dostępne miejsca siedzące.

XIX edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina odbędzie się od 2 do 23 października w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Organizatorem konkursu jest Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Powołany w 2001 r. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina (NIFC) jest największym na świecie centrum chopinowskim, które promuje, chroni, bada i upowszechnia dziedzictwo Fryderyka Chopina.

Cyfrowe wskrzeszanie muzyki polskiej

.Fryderyk Chopin w pewnym sensie patronujące odkrywaniu dawnych, niejednokrotnie zapomnianych mistrzów sztuki muzycznej, poprzez wskrzeszenie ich muzyki dzięki ponownemu jej udostępnieniu i opracowaniu – pisze Marcin KONIK na łamach „Wszystko co Najważniejsze”.

Muzyka polska stanowi istotny i bardzo cenny element europejskiego i światowego dziedzictwa kulturowego. Historyczny obraz dziejów muzyki polskiej (szeroko rozumianej, jako muzyka tworzona i wykonywana w Polsce, choć także wychodząca spod pióra obcych twórców) nadal jest nieco zamazany i niepełny. Jest to skutek ciągle istniejących luk w badaniach poszczególnych zagadnień związanych z życiem muzycznym, ale także brakiem dostępu do wielu istotnych źródeł.

W badaniach historii muzyki kluczowym elementem zawsze pozostaną źródła muzyczne – to na ich podstawie można snuć rozważania na temat konkretnych twórców, ale także ogólnych tendencji, przemian stylistycznych czy przepływów repertuaru pomiędzy różnymi ośrodkami. Rękopisy i druki muzyczne, libretta, traktaty teoretyczne, ale także np. księgi rachunkowe prowadzone na dworach czy w klasztorach pozwalają czerpać informacje nie tylko o samej muzyce, ale też o jej twórcach i wykonawcach.

Tymczasem nasze burzliwe dzieje są – można rzec – dobrze odzwierciedlone w stanie zachowania zasobów archiwalnych. Te są bowiem przetrzebione nie tylko w czasie ostatniej wojny światowej, ale także z powodu zaborów czy też – sięgając dalej – potopu szwedzkiego. Zabory to także moment straconej szansy; czas, w którym inni mogli skupić się na odkrywaniu i pielęgnowaniu śladów swojej muzycznej przeszłości. Pod koniec XIX wieku powstaje słynna i kontynuowana do dziś seria wydań Denkmäler der Tonkunst in Österreich, gdzie publikuje się dzieła twórców związanych z Austrią z okresu renesansu, baroku i klasycyzmu. Można sobie jedynie wyobrazić, ile muzycznych skarbów dotrwałoby być może do naszych czasów, gdyby w połowie wieku XIX powstało w Polsce analogiczne do Bach Gesellschaft towarzystwo zajmujące się edycją dzieł dawnych mistrzów.

W polskiej muzykologii dość długo pokutował pogląd, jakoby wiek XVIII (a zwłaszcza pierwsza jego połowa) stanowił okres bierności i dyletanctwa w muzyce na ziemiach polskich. Obecnie znacząco poprawia się stan wiedzy o twórczości muzycznej (w tym kompozytorów polskich) tego czasu. Jest to możliwe właśnie dzięki badaniom i analizie źródeł, których – pomimo licznych wspomnianych strat – nadal wiele znajduje się w państwowych archiwach, bibliotekach, a także w klasztorach i innych zbiorach kościelnych.

Muzyka stanowiła dla naszych przodków istotny element życia. Kiedy swoją działalność rozpoczynał w I Rzeczypospolitej zakon jezuitów (dziś słusznie kojarzony m.in. z ważnym wkładem w kulturę muzyczną), obowiązujące w zgromadzeniu przepisy skłaniały raczej do ograniczania roli muzyki. W dokumencie skierowanym przez polską kongregację do władz zakonu pod koniec XVI wieku czytamy: „W prowincji potrzebna jest dyspensa od przepisów dotyczących śpiewu i muzyki. W Polsce bowiem ludzie nie wyobrażają sobie braku śpiewu i nie uczęszczają tam, gdzie panuje cisza”.

Cały tekst: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/marcin-konik-cyfrowe-wskrzeszanie-muzyki-polskiej/

Jak mazurki Chopina oczarowały Szwedów

.Gdyby nie Fryderyk Chopin, mazurek mógłby pozostać jedynie przelotną modą taneczną. Tymczasem stał się dla niego głęboko osobistym, intymnym wyrazem uczuć jako polskiego kompozytora emigranta – pisze Anastasia BELINA.

Mazurek, którego początki sięgają XVI wieku, był polskim tańcem wiejskim z równin Mazowsza, tańczonym przez Mazurów, mieszkańców tego regionu. Istniały trzy podstawowe formy tego tańca: szybki, żywy mazurekcechujący się wyraźną i zróżnicowaną artykulacją, szybki i zabawny oberek oraz melodyjny, melancholijny kujawiak. Wszystkie trzy wywodzą się ze starodawnej polki, tańca w metrum trójdzielnym z mocnymi akcentami (często towarzyszącymi stukaniu obcasem) na drugim lub trzecim takcie. Duma i pewna dzikość wykonania sprawiały, że nastrój tego tańca różnił się od bardziej spokojnego walca. W XVII i XVIII wieku mazurek rozprzestrzenił się z ludowych zakątków na sale balowe całej Europy, a w XIX wieku dotarł nawet do Ameryki. Był też bardzo popularnym tańcem w całej dziewiętnastowiecznej Rosji, spotykanym także w błyszczących salach balowych szlacheckich posiadłości i pałaców. 

Oczywiście kiedy mówimy o mazurku, pierwszym kompozytorem, który przychodzi nam na myśl, jest Fryderyk Chopin (1810–1849). Gdyby nie on, mazurek mógłby pozostać jedynie przelotną modą taneczną. Tymczasem stał się dla Chopina głęboko osobistym, intymnym wyrazem uczuć jako polskiego kompozytora emigranta mieszkającego w Paryżu. Począwszy od pierwszych kompozycji, aż po ostatnią (op. 68, nr 4, napisaną kilka tygodni przed śmiercią), jest to jedyna forma, którą Chopin komponował regularnie przez całe życie; tuż za nią plasują się nokturny. Chociaż polscy kompozytorzy, tacy jak Maria Szymanowska, Karol Krupiński i Józef Elsner, już wcześniej pisali mazurki, to geniusz muzyczny Chopina wyniósł ten wiejski taniec do rangi sztuki. Jego mazurki inspirowały różnych kompozytorów, od Glinki i Bałakiriewa, po Debussy’ego i Skriabina. W Polsce były kultywowane jeszcze w utworach Szymanowskiego, Maciejewskiego, Gradsteina i innych. 

Cały tekst: https://wszystkoconajwazniejsze.pl/anastasia-belina-jak-mazurki-chopina-oczarowaly-szwedow/

PAP/ LW

Materiał chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie wyłącznie za zgodą wydawcy. 8 września 2025