Księżyc Neptuna, Tryton, może skrywać życie na swojej powierzchni  

Tryton orbituje wokół Neptuna w pobliżu krawędzi Układu Słonecznego. Księżyc ten posiada aktywne gejzery, atmosferę azotową i najprawdopodobniej wewnętrzny ocean, który może być siedliskim życia. 

.Jeden z księżyców Saturna, pokryty lodem Enceladus, może być głównym celem przyszłych misji astrobiologicznych. W swoim wnętrzu wypełnionym oceanami i gejzerami lodu wodnego, które wystrzeliwują dziesiątki kilometrów w przestrzeń kosmiczną, może ukrywać składniki potrzebne do rozwoju życia, a nawet pewnego rodzaju organizmy. Nie jest on jednak jedynym miejscem, gdzie naukowcy mogą poszukiwać oznak życia. Jak podaje portal Phys.org może je skrywać również Tryton, jeden z księżyców Neptuna.  

Powierzchnia Trytona

.Enceladus nie jest jedynym miejscem w naszym najbliższym kosmicznym otoczeniu, w którym występują aktywne gejzery. Podobne cechy posiada również inny mały księżyc, znajdujący się w pobliżu krawędzi Układu Słonecznego. Jest nim naturalny satelita Neptuna, Tryton, który został odwiedzony tylko raz – przez sondę NASA Voyager 2 w 1989 roku.  

Tryton może być oceanicznym światem posiadającym stałą lodową skorupę nad podpowierzchniowym oceanem z ciekłą wodą – mówi dr Candice Hansen-Koharchek, naukowiec planetarny i była asystentka przedstawiciela eksperymentu Voyager Imaging Team. 

Jeśli astrobiolodzy będą w stanie dotrzeć do tego oceanu i znajdą w nim życie, to to odkrycie rozszerzyłoby strefę zamieszkiwania na Pas Kuipera. Co za tym idzie, nie byłaby ona ograniczona tylko do wewnętrznego Układu Słonecznego. Miałoby to głębokie implikacje, zarówno w naszym Układzie Słonecznym, jak i w czasie badania innych egzoplanet. 

Z powodu swoich gejzerów, które Voyager 2 zidentyfikował jako ciemne smugi, Tryton jest trzecim znanym ciałem planetarnym w Układzie Słonecznym, które jest aktywne wulkanicznie. Pozostałe to Ziemia i księżyc Jowisza, Io. W przeciwieństwie do gejzerów na Enceladusie, które według astronomów, są spowodowane ogrzewaniem pływowym, występujące na Trytonie są wynikiem ogrzewania słonecznego. Słabe światło słoneczne, które dociera do księżyca powoduje, że zamrożony azot na powierzchni powoli się topi i w końcu wybucha.  

Aktywność geologiczna wyjaśnia również brak kraterów na jego powierzchni. Okazuje się również, że Tryton posiada inną cechę podobną do Ziemi.

Tryton ma atmosferę azotową, która sezonowo zamarza w czapy polarne. Ziemia również ma głównie azotową atmosferę, ale nie zamarza ona na przykład zimą. Atmosfera Trytona jest cienka, wiatry wieją i rozpraszają cząstki stałe po powierzchni – mówi dr Candice Hansen-Koharchek. 

Voyager 2 jest jedynym statkiem kosmicznym, który odwiedził Trytona. Inna misja NASA TRIDENT miała zbadać księżyc Neptuna, ale została odwołana w 2021 roku. 

.TRIDENT mógłby potwierdzić istnienie podpowierzchniowego oceanu. Były to pierwszy krok do poznania Trytona. Misja ta mogłaby wynieść spektrometr bliskiej podczerwieni, który pozwoliłby naukowcom po raz pierwszy zmapować rozmieszczenie lodu na powierzchni księżyca. Voyager nie posiadał odpowiednich narzędzi do takich badań, więc wszystko, co wiemy o składzie to powierzchni Trytona to informacje pozyskane z Ziemi. 

Oprac. Emil Gołoś