Prehistoryczne pułapki z Chile. Andyjscy myśliwi za ich pomocą polowali na wikunie  

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w Chile na wysoko położonych obszarach stanowiących część południowoamerykańskiego łańcucha górskiego Andów oraz na suchej pustyni Atakama przez archeologa dr Adriána Oyanedera z Uniwersytetu w Exeter w Wielkiej Brytanii zostało dokonane zadziwiające odkrycie sprzed kilku tysięcy lat. Badacz zidentyfikował prehistoryczne pułapki, które były wykorzystywane przez dawnych andyjskich myśliwych do polowania na zwierzynę łowną.

Prehistoryczne pułapki z Chile

W przekonaniu ekspertów odkryte w Chile wykonane z kamienia prehistoryczne pułapki myśliwskie mogą zmienić nasze rozumienie i wiedze dotyczące tego w jaki sposób wyglądało życie w Andach na długo przed powstaniem imperium Inków. Niezwykłe znalezisko zostało dokonane za sprawą analizy zdjęć satelitarnych, które objęły obszar o powierzchni 4,6 tys. km2. Stosując tę teledetekcyjną metodę badawczą dr Adriánowi Oyanederowi udało się zidentyfikować w sumie 76 wielkich konstrukcji myśliwskich, z których wszystkie były w kształcie litery „V”.

Niektóre z tych położonych pośród jałowych zboczy wyżyn pustyni Atakama, która jest położona w bezpośrednim sąsiedztwie Andów w dorzeczu rzeki Camarones mierzą ponad 150 metrów długości. Te kamienne instalacje w kształcie litery „V”, które są nazywane przez lokalnych mieszkańców jako „chacus”, służyły niegdyś jako sieć wielkoformatowych pułapek na zwierzęta. Zostały one pomysłowo zaprojektowane w taki sposób, aby kierować stada wikunia andyjskiego, czyli dzikiego przodka alpak do zamkniętych dołów lub zagród.

„Na początku myślałem, że znalazłem jedną wyjątkową strukturę. Ale kiedy kontynuowałem skanowanie, zdałem sobie sprawę, że są one dosłownie wszędzie – rozrzucone po górach w ilościach, które nigdy wcześniej nie zostały odnotowane w Andach” – powiedział dr Adrián Oyaneder. Każda z takich znaczących rozmiarów pułapek, chacusów, składał się z dwóch długich kamiennych „ramion”, które czasem sięgały setek metrów. Zbiegały się one w finalnym punkcie w niewielką, otoczoną murem zagrodę o powierzchni około 95 metrów kwadratowych i głębokości do dwóch metrów. Myśliwi zaganiali stada wikuni pomiędzy mury, kierując je w dół zbocza do zwężającego się lejka pułapki, gdzie można je było schwytać lub zabić.

System pułapek sprzed 8 tys. lat

Wyniki badania przeprowadzonego przez dr Adriána Oyanedera zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym „Antiquity”. Badania te zostały wsparte przez rządowe chilijski programy mające na celu wspieranie badań naukowych – FONDECYT i ANID. Wiek tych pułapek został oszacowany na bardzo odległe czasy, gdyż zgodnie z szacunkami archeolodzy mają one pochodzić sprzed nawet 8 tysięcy lat, jako że miały być wykorzystywane w VII tysiącleciu p.n.e. Powstały one tym samym na długo przed powstaniem Imperium Inków, które wykorzystywało analogiczne systemy pułapek.

W przekonaniu archeologów, położenie odkrytych pułapek typu chacus w strategicznie ważnych miejscach, często na stromych, skalistych zboczach znajdujących się na wysokości od 2800 do 4200 metrów świadczy o zaawansowanej wiedzy twórców tej sieci pułapek zarówno na temat zachowań zwierząt, jak i topografii górskiej. „Ludzie, którzy zbudowali te systemy, rozumieli ruchy zwierząt, ukształtowanie terenu i pory roku. Projekt nie był przypadkowy -opierał się na obserwacjach prowadzonych przez pokolenia” – stwierdził dr Adriána Oyanedera.

Marcin Jarzębski