Ryż w Iranie uprawiano już 3000 lat temu - najnowsze odkrycie archeologów

Archeolodzy prowadzący wykopaliska w irańskim regionie Mazandaran odkryli, że irańscy rolnicy uprawiali ryż już 3000 lat temu.

.Mazandaran to historyczny północny region Iranu, graniczący od północy z Morzem Kaspijskim. Wczesna cywilizacja irańska rozkwitła na początku pierwszego tysiąclecia p.n.e. w Tabarestanie (dawna kraina położona na obecnym irańskim wybrzeżu Morza Kaspijskiego, od XI wieku ten obszar określany jest jako „Mazandaran”). Opierając się na wynikach badań archeologicznych przeprowadzonych przez ekspertów z Uniwersytetu Pekińskiego, ryż w regionie Mazandaran uprawiany jest od 3000 lat, podała w czwartek ISNA (Irańska Studencka Agencja Informacyjna) cytując irańskiego archeologa Ebrahima Amirkolai.

Ryż z Iranu sprzed trzech mileniów

.Badanie opiera się głównie na dowodach zgromadzonych podczas wykopalisk prowadzonych na Qale-Kesh, stanowisku archeologicznym w pobliżu miasta Amol w północnym Iranie, powiedział Amirkolai. Pokazuje to, że historia uprawy tego zboża w regionie Mazandaran sięga czasów dynastii Achemenidów (tej samej której przedstawiciele chcieli podbić antyczną Grecję), a nawet dalej, bo aż 3 tys. lat wstecz – wyjaśnił archeolog. Co więcej, wykopaliska w tym miejscu ujawniły znaczące dane dotyczące epoki brązu i epoki żelaza, stwierdził Amirkolai, informuje portal Arkeonews.

Co więcej, podczas wykopalisk odkryto ślady piasku, co według geografów sugeruje, że obszar ten istniał wcześniej w morzu lub że morze kiedyś podeszło do tego obszaru. Podczas wcześniejszych wykopalisk, u podnóża irańskich gór Zagros, archeolodzy odkryli pozostałości społeczności rolniczej z epoki kamienia i odkryli, że żyjący tam ludzie uprawiali rośliny takie jak jęczmień, groch i soczewica już 12 000 lat temu. Ale po raz pierwszy znaleźli dowody na uprawę ryżu w tak wczesnym terminie. Oprócz ziaren ryżu na miejscu znaleziono inne nasiona roślin, takie jak jęczmień i soczewica.

Mazandaran – nadkaspijska prowincja Iranu

.Region Mazandaran nadal jest miejscem w którym ryż cieszy się dużą popularnością – zważywszy na sporą liczbę pól ryżowych. Z badań archeologicznych przeprowadzonych w jaskiniach Kamarband i Hutu, w pobliżu miasta Behshahr wynika, że ​​obecność człowieka na terenie Mazandaran datuje się na jakieś 9500 lat p.n.e.

W przeszłości region Mazandaran był częścią rozległego terytorium znanego w starożytnych tekstach jako „Farashuragar” i „Patiskhavargar”. Został powiązany z nazwą „Pateshvarish” w inskrypcjach z Behistun z epoki Achemenidów. Arabski historiograf i teolog z przełomu IX i X w. At-Tabari pisał, że starożytne populacje tego regionu były znane jako najbardziej wykwalifikowani wojownicy, łucznicy, procarze, szermierze i włócznicy, i byli zapisani do armii cesarzy Achemenidów, którzy toczyli wojnę z innymi potęgami tamtej epoki. Region ten został nazwany „Parkhavateres” przez starożytnego greckiego geografa Strabona. Od czasów starożytnych region Mazandaran – który w przeszłości był również znany jako Tabarestan – był uważany za obszar strategiczny przez kilka rządzących rodzin, ze względu na sprzyjający klimat, jaki tam panował.

300 tys. potencjalnie jadalnych roślin na Ziemi

.Na temat tego, iż na Ziemi jest najprawdopodobniej 300 tys. gatunków roślin które nadawałyby się do udomowienia przez człowieka na łamach “Wszystko Co Najważniejsze” pisze John WARREN w tekście “Życie seksualne roślin uprawnych“.

“Homo sapiens zjada zaledwie 200 rodzajów roślin. Co ciekawe, tylko trzy uprawy: ryż, kukurydza i pszenica, są źródłem ponad połowy białka i kalorii składających się na nasze menu.  O dziwo, znamy z historii stosunkowo niewiele prób wyjaśnienia, dlaczego jemy tak małą cząstkę tego, co się do jedzenia nadaje. Powiedzmy od razu,  smak nie jest żadnym wyjaśnieniem, tak samo jak wartość odżywcza”.

“Pamiętajmy, że w roślinach uprawnych obie te cechy zostały wykształcone i udoskonalone przez hodowców i plantatorów przez całe tysiąclecia. Gdybyśmy dziś dostali wszystkie rośliny w stanie pierwotnym, prawdopodobieństwo, że spośród 300 tysięcy gatunków wybralibyśmy akurat brokuły, byłoby znikome”.

“Pamiętajmy, że w roślinach uprawnych obie te cechy zostały wykształcone i udoskonalone przez hodowców i plantatorów przez całe tysiąclecia. Gdybyśmy dziś dostali wszystkie rośliny w stanie pierwotnym, prawdopodobieństwo, że spośród 300 tysięcy gatunków wybralibyśmy akurat brokuły, byłoby znikome. Dzikie rośliny nie smakują nam przede wszystkim dlatego, że pozostały dzikie. Ale dlaczego?”.

.”Amerykański biolog, podróżnik i wykładowca Jared Diamond w książce Strzelby, zarazki, maszyny: Losy ludzkich społeczeństw pisze, że wyjaśnienie ubogiego menu naszych przodków tkwi w samych roślinach. Jego zdaniem gdy rolnictwo było jeszcze w powijakach, jego twórcy byli bardzo biegli w identyfikacji tylko niewielkiej liczby gatunków nadających się do „udomowienia”. W praktyce oznaczało to ograniczenie spożywanych roślin do tych, które ponad wszelką wątpliwość nie były trujące. Taki wniosek brzmi bardzo logicznie” – pisze John WARREN.

Arkeonews/WszystkoCoNajważniejsze/MJ