Szymon Bywalec, Paweł Hendrich, Małgorzata Woźna-Stankiewicz uhonorowani Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich

Dyrygent Szymon Bywalec, kompozytor Paweł Hendrich i muzykolog Małgorzata Woźna-Stankiewicz zostali laureatami Nagrody Związku Kompozytorów Polskich w 2025 r. Nagrody zostaną wręczone we wrześniu podczas festiwalu Warszawska Jesień.

Nagrody Związku Kompozytorów Polskich 2025

.Nagrody Związku Kompozytorów Polskich są przyznawane od 1949 r. polskim kompozytorom, wykonawcom, muzykologom, pedagogom i organizatorom życia muzycznego za wybitne osiągnięcia.

W tym roku Jury w składzie: Marek Chołoniewski (przewodniczący) Marcel Chyrzyński, Mieczysław Kominek, Violetta Przech oraz Mateusz Ryczek na posiedzeniu 10 marca przyznało nagrody trójce wybitnych twórców muzyki polskiej. Szymon Bywalec otrzyma ją za „wybitne osiągnięcia jako dyrygenta i promotora muzyki współczesnej oraz pełną zaangażowania działalność motywującą kompozytorów do pracy twórczej”, Paweł Hendrich – za „wybitne osiągnięcia kompozytorskie oraz prowadzenie od roku 2016 festiwalu Musica Polonica Nova, ważnego wydarzenia stymulującego rodzimą twórczość kompozytorską” zaś Małgorzata Woźna-Stankiewicz – za „całokształt naukowego dorobku muzykologicznego, ze szczególnym uwzględnieniem badań polsko-francuskich relacji muzycznych oraz kultury muzycznej historycznej Małopolski”.

Kim jest Szymon Bywalec?

.Laureat Nagrody Związku Kompozytorów w 2025 – prof. Szymon Bywalec – jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Katowicach. Ukończył z wyróżnieniem dyrygenturę symfoniczno-operową w klasie prof. Jana Wincentego Hawela w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W latach 2006-13 był dyrektorem artystycznym Akademickiej Orkiestry Symfonicznej współpracując jako asystent dyrygenta zarówno orkiestry akademickiej jak i NOSPR m.in. z: Gabrielem Chmurą, Paulem McCreeshem, Jackiem Kaspszykiem, Krzysztofem Pendereckim, François-Xavierem Rothem, Arturo Tamayo, Takuo Yuasa. Jest także absolwentem Akademii Muzycznej w Krakowie, w klasie oboju prof. Jerzego Kotyczki.

Jako stypendysta sieneńskiej Accademia Musicale Chigiana doskonalił swój warsztat dyrygencki pod kierunkiem G. Gelmettiego i L. Zagroska. Brał udział w kursach mistrzowskich dla dyrygentów, prowadzonych m.in. przez G. Chmurę, K. Masura, Z. Peskó, P. Bouleza. „Uzyskał I nagrodę w II Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Dyrygentów w Białymstoku (1998) oraz dwie nagrody pozaregulaminowe w VI Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach” – napisano o artyście.

Jako dyrygent symfoniczno-operowy występował na estradach Polski, Europy i Azji, m.in. w wiedeńskim Konzerthaus (dwukrotnie) w lipskim Gewandhaus oraz na różnych estradach m.in. Francji, Niemiec, Danii, Norwegii, Słowacji, Korei Południowej, Chin, Kirgistanu, Rumunii, Belgii. Współpracował m.in. z Rumuńską Narodową Orkiestrą Radiową, Słowacką Filharmonią Narodową, Camerata Strumentale „Citta di Prato”, Ensemble Orchestral Contemporain, Melos Ethos Ensemble, Orkiestrą Sinfonią Varsovią i wieloma innymi orkiestrami filharmonicznymi i kameralnymi w Polsce i za granicą.

„Regularnie współpracuje z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. Jest dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem Orkiestry Muzyki Nowej, którą prowadził podczas licznych festiwali takich jak: Warszawska Jesień, Melos-Ethos w Bratysławie, Beijing Modern w Pekinie, Hindsgavl Festival i Klang Festival w Danii, promując na estradach świata współczesną muzykę polską i śląską, za co m.in. otrzymał w 2014 r. honorową nagrodę Związku Kompozytorów Polskich” – napisano w biogramie dyrygenta.

Ma w swym dorobku wiele światowych i polskich prawykonań. Nagrania dokonane z różnymi orkiestrami trzykrotnie były rekomendowane na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO (2007, 2009, 2010) zdobywały również inne nagrody fonograficzne, jak: Pizzicato Supersonic Award (2009) czy „Lyt til Nyt” P2 Pris (2013). W 2016 r. ukazała się płyta CD nagrana wraz z OMN i włoskim klarnecistą Michele Marellim dla firmy DECCA.

Od 2014 r. prowadzi cykl koncertów Orkiestry Muzyki Nowej w siedzibie NOSPR-u w Katowicach, w ramach którego wykonane zostały utwory najwybitniejszych kompozytorów zarówno polskich, jak i zagranicznych. W latach 2023-24 prowadził Międzynarodowe Kursy Muzyki Współczesnej w Boswil (Szwajcaria).

Od 2011 r. jest członkiem Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, a w latach 2013-16 był dyrektorem artystycznym festiwalu „Musica Polonica Nova”. W Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach prowadzi klasę dyrygentury symfoniczno-operowej.

Paweł Hendrich – laureat Nagrody Związku Kompozytorów

.Drugi z laureatów Nagrody Związku Kompozytorów Polskich Paweł Hendrich ukończył studia magisterskie na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Kompozycję studiował w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu (klasa prof. Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil) oraz w Hochschule für Musik w Kolonii (klasa Yorka Höllera).

Jego utwory były wykonywane na koncertach i festiwalach w Polsce, Niemczech, Austrii, Szwecji, Norwegii, Hiszpanii, Portugalii, Czechach, Turcji, Estonii, Rosji, Japonii, Chinach i USA, na Węgrzech, Malcie, Litwie, Łotwie i Słowacji. Były zamawiane m.in. przez: Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień (Ensemble Musikfabrik, Basel Sinfonietta, Orkiestra Filharmonii Narodowej), Filharmonię Narodową, NOSPR, Deutschlandfunk (Kwartludium), Goethe-Institut, BHF-BANK Stiftung i Ensemble Modern, Miasto Wrocław (NOSPR), Instytut Polski w Madrycie (PluralEnsemble), Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

„Od kilkunastu lat programuje w środowisku Max. Razem z Cezarym Duchnowskim i Sławomirem Kupczakiem tworzy trio Phonos ek Mechanes wykonujące muzykę elektroakustyczną na żywo. Do tej pory zespół występował na festiwalach muzyki improwizowanej, współczesnej i elektroakustycznej oraz na koncertach w Polsce i zagranicą” – napisano o artyście.

Nakładem wydawnictwa DUX w 2010 r. ukazała się monograficzna płyta Pawła Hendricha „Chamber Works”, a w 2017 r. płyta „Metaforma”. W 2012 r. wydana została debiutancka płyta „C+-” tria Phonos ek Mechanes (Bołt Records).

Kim jest Małgorzata Woźna-Stankiewicz

.Prof. Małgorzata Woźna-Stankiewicz jest muzykologiem, absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego (1973) i uczestniczką kursu w klasie analizy muzycznej Oliviera Messiaena w Paryskim Konserwatorium, w semestrze letnim roku akademickiego 1977/78. Jest profesorem emerytowanym w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie nadal w latach 2019-24 prowadziła wykłady z estetyki muzycznej. Była promotorką sześciu prac doktorskich, 89 prac magisterskich i 12 licencjackich.

Jej publikacje naukowe dotyczą przede wszystkim kultury muzycznej XIX wieku, twórczości Oliviera Messiaena, recepcji muzyki francuskiej w Polsce oraz historii krakowskiego ośrodka muzykologicznego.

„Zainteresowania kulturą XIX w. rozpoczęła od zagadnień publicystyki muzycznej (monografia Jana Kleczyńskiego, wyd. 1976). Następnie skupiła się na nie podejmowanych w danym czasie w Polsce kwestiach dotyczących twórczości i aktywności naukowej oraz artystycznej takich postaci jak M. Lussy (1980), K. Libelt (1989, 1995), I. J. Paderewski (1991, 1998, 2022), A. Didur (1994, 1995), O. M. Żukowski (2009) oraz osób związanych z Krakowem: J. Kremer (1995, 2007), Z. Jachimecki (2007-2024), J. N. Hock (2011, 2020), J. Reiss (2013, 2018), H. Opieński (2021), W. Żeleński (2019, 2021, 2022)” – napisano o badaczce.

Twórczości O. Messiaena dotyczą niepublikowana praca doktorska pt. Rytm Oliviera Messiaena (1982) oraz szereg artykułów wydanych w latach 1978-2001, natomiast zagadnieniom recepcji dwie książki pt. „Muzyka francuska w Polsce w II połowie XIX wieku. Analiza dokumentów jako podstawa źródłowa do badań nad recepcją” (Kraków 1999) i „Recepcja muzyki francuskiej w Polsce w II połowie XIX wieku w kontekście idei estetycznych epoki” (Kraków 2003).

Ponadto jest autorką cyklu rozmów z Krystyną Moszumańską-Nazar pt. „Lwowskie geny osobowości twórczej” (Kraków 2007), redaktorem i współautorem monografii zbiorowych, m.in. „Almanach muzykologii krakowskiej: 1911-2011” (Kraków 2016), „Ferdynand Hoesick junior. Studia” (Kraków 2020).

Od 1978 r. należy do sekcji muzykologów ZKP, była członkiem Komisji Kwalifikacyjnej (2007-08, 2015-21) i członkiem jury Konkursu o Nagrodę im. Ks. Prof. Hieronima Feichta (2007-10, 2015-21), członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN (2007-11, 2022-23), Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych (2013-20).

„Przez wieki muzyka pozostawała niezwykle ważnym elementem każdej kultury. To swoisty język emocji, język bez słów, choć o bogatej semantyce. Język uniwersalny, powszechnie rozumiany, nieznający politycznych granic, a zarazem umożliwiający silną kulturową identyfikację. Dziś dzięki nieinwazyjnym metodom obrazowania zaczynamy rozumieć procesy, dzięki którym muzyka porusza duszę przez wpływ na kształtowanie częstotliwości fal mózgowych, co otwiera nowy rozdział w poznawaniu jej oddziaływania.” – pisał na łamach „Wszystko co Najważniejsze” Artur Szklener, dyrektor Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. Więcej na portalu Piękno Muzyki>>

PAP/WszystkocoNajważniejsze/ad