W Hiszpanii odkryto świątynię tajemniczego iberyjskiego ludu

Zespół badaczy na czele którego stali naukowcy z Narodowego Uniwersytetu Kształcenia na Odległość (UNED) w trakcie wykopalisk prowadzonych na terenie stanowiska archeologicznego La Bienvenida-Sisapo w miejscowości Almodóvar del Campo w Hiszpanii dokonał niezwykłego odkrycia sprzed wieków. Archeolodzy odsłonili artefakty i struktury, które rzucają nowe światło na praktyki religijne oraz życie społeczne cywilizacji Tartessos, która w starożytności zamieszkiwała Półwysep Iberyjski.

Świątynia cywilizacji Tartessos

.W przekonaniu ekspertów niedawne odkrycie jakie zostało dokonane w La Bienvenida-Sisapo zmienia nasze dotychczasowe rozumienie tego w jaki sposób przebiegała ekspansja kultury tarteskiej na Półwyspie Iberyjskim w epoce żelaza. Niedawne wykopaliska, prowadzone w ramach badań nad dziedzictwem archeologicznym Kastylii-La Manchy, odsłoniły pozostałości imponującej budowli sakralnej o wschodnich tradycjach, która została datowana na VII wiek p.n.e. Jej autorami byli przedstawiciele cywilizacji Tartessos.

Odkrycie to nie tylko potwierdza obecność kultury tarteskiej w regionie Kastylii-La Mancha, ale także wskazuje na jej dążenie do pozyskiwania nowych surowców mineralnych znajdujących się poza dotychczasowymi terytoriami. Usytuowane strategicznie na wzniesieniu, obok formacji wulkanicznej znanej jako wschodni „castillejo” La Bienvenida, sanktuarium wykazuje cechy architektoniczne i rytualne, które łączą je z innymi ośrodkami religijnymi położonymi w strefie fenicko-tarteskiej.

Wielokrotnie przebudowywane sanktuarium

.Wśród najbardziej znaczących odkryć znajduje się ceremonialny ołtarz w kształcie rozpostartej byczej skóry – będący charakterystycznym elementem sanktuariów tarteskich. Wcześniej podobne konstrukcje odkryto na takich ważnych stanowiskach jak Caura (dzisiejsze Coria del Río, Sewilla) i Malaka (Malaga), informuje portal „Arkeonews„.

Szczegółowe badania archeologiczne ujawniły różne fazy użytkowania budowli – całkowity okres jej użytkowanie obejmował okres od połowy VII do połowy VI wieku p.n.e. Najnowsze odkrycia ujawniły też, że starożytne sanktuarium przechodziło wiele renowacji, które były przeprowadzane w bardzo skrupulatny i dokładny sposób (proces ten obejmował precyzyjny demontaż wcześniejszych poszczególnych segmentów konstrukcji, oczyszczanie gruzów i  przygotowywanie terenu pod nowe konstrukcje). Świadczy to o głębokim szacunku jakim lokalna społeczność darzyła to sanktuarium, a także podkreśla jak wielkie znaczenie dla cywilizacji Tartessos miały tego typu obiekty religijne.

.Odnalezione na terenie dawnej budowli artefakty rozwiały wszelkie wątpliwości związane z tym, czy rzeczywiście pełniła ona funkcję religijną oraz powiązały ją ze światem śródziemnomorskim. Wśród najważniejszych odkryć znajdują się fragmenty greckiej ceramiki proto-korynckiej, która była używana podczas rytualnych uczt, a także naczynia typu chardon – będące dużymi pojemnikami związanymi z kultem fenickiej bogini Astarte. Ponadto odkryto także bazaltowe betyle, które były dużymi, pionowo ustawionymi kamieniami symbolizującymi poszczególne bóstwa. Oprócz tego archeolodzy zidentyfikowali różne przedmioty związane z metalurgią, w tym tygielek, dysze piecowe, a oprócz tego żużel miedziany i ołowiowy.

Marcin Jarzębski